DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0471
IN CAPUT V ANNOTATIO.
LX. Cramer. Anecd. gr. Par. t. IV, p. 32'6 cum
hac nota : « In margine τό δόγμα τοΰτο των 'Ελλήνων
φιλοσόφων. »
LXI. E Crameri Anecd. Paris., p. 305, Piccolus,
Suppi, a 1’Anthol. p. 138 sq.
LXII. Cramer. Anecd. gr. Paris, t. IV,p. 285; Pic-
col. Suppi, a l’Anthol. p. 133. — Vs. 2. Piccol. fort.
pro καί λόγον, τον λόγ. Ex contrario dictum atque
quod apud Euripidem est (Orest. 485) : βεβαρβάρω-
σαι, χρόνιος ών έν βαρβάροις. Piccol.
LXIII. Boissonad. Anecd. gr. t.II, p. 475. Cramer.
Anecd. gr. Par. t. IV, p. 331, unde Piccolus Suppi.
etc. p. 150 sq. Apud Cramer. lemma est Εις τόν
βίον. — Vs. 3. Conjic. Boisson. έγνων. — Vs. 4. έν ταϊς
γωνίαις, quasi έν τοϊς μ.υχοϊς, in latebris, s. quasi έν
στενοις, in angustiis. Cf. Senec. ep. 95 : « Cessat
omne studium; et liberalia professi, sine ulla fre-
quentia, desertis angulis praesident. »
LXIV. Bandin. Catal. etc. t. II, 667. In codic. X
sec. Eusebii Pamphili Hist. Ecclesiast. continente.
« Subjiciuntur libro X senarii versus manu seculi XV
contra scholiorum in Eusebium scriptorem tanquam
ipsi injuriosum. Titulus ita habet : Προς τόν κτλ.»
Bandin. — <x' Vs. 3. Alludit fabulae HEsopicae (Babr.
82) cui titulus Leo et Mus. — β' Vss. 7-9. insulsae
de duplici verborum άναιρετικοϊς, άναιρέΐν, αιρετικών
sensu facetiae.
LXV. Boissonad. Aiiecd. gr. t. II, p. 474, ex co-
dic. 1630, p. 134, 2. Cramer. Anecd. gr. Paris, (ex
cod. 352) p. 281 sq. — Vs. 7. τραγέλαφους, trage-
laphos s. hircocervos Aristoteles adhibet exemplo,
De Interpr. 1, 5, s. fin. et alib. — Vs. 17. σαφών
« esse ab σαφέω puto. » Boiss.
LXVI. Piccol. Suppi, a l’Anthol. p. 200 sq. e cod.
Flor. 2741, p. 79 b. — Vs. 1. Scripsit εύθρύπτεται,
ut moris est, ait, scriptoribus deterioris aevi. —
Vs. 2. Cod. πηγήν; correxit Piccol. — Vss. 3-6.
« Imitari videtur poeta nonnulla, quibus Κακίαν des-
cripsit Xenophon, Memor. II, i, 21 : κατασκοπεϊσθαι
δέ θαμά έαυτήν, έπισκοπεΐν δέ καί εΓ τις άλλος αυτήν
Οεάται, πολλάκις δέκαί εις την έαυτής σκιάν άποβλέπειν. »
Piccol. De verbo άκκίζεσθαι etymologia ν. Platon,
schol. in Gorg. p. 497, A. — Vs. 7. Cod. ού ώιεται.
LXVII. Bandin. Catal. etc. t. III, p. 643. in cod.
XIV sec. FI. Josephi Antiquitt. Judaic. habente,
cum hac editoris nota de titulo : « Ita videtur legi
posse titulus hic, e vestigiis quibusdam litterarum
evanescentium erutus. » Sed multa omni sensu ca-
rent, quae ita exhibuit Bandinius : Εις τινα φοβοϋντα
ροϋχον Θάλασσαν και παλαισθέν άντίστρεψεν αύτό, quae-
que, ut potuimus, emendavimus. — Vs. 3. Scripserat
Bandin. έστράφεις; vs. 4. άποξήσω, quae tamen typo-
graphi menda esse possunt.
LXVIII. Boissonad. Anecd. gr. t. II, p. 474 sq.—
Edidit et Cramer. ex cod. Paris. 352, Anecd. gr.
Paris, t. IV, p. 283, nulla lectionis varietate, praeter
quam quod interrogandi signum post σώμα, τυγχάνει
et ούδέ τι posuit. — Vs. 2. τάς δύο, scii, ούσίας.
LXIX. Cramer. ibid. p. 298. — Vs. 2. Quis sit
463
hic Michael tam perditus ut unum duodecim apos-
toli servare nequeant, haud comperi.
LXX. Cramer. ibid. p. 302. Hominum genus
alloquens inducitur Christus. Cavillatur in duplici
sensu verbi πάθη poeta. Epigrammation hocce et
seqq. lxxi-lxxvii videntur esse facta quae tabulis
quibusdam pictis varias Passionis J.-C. scenas re-
praesentantibus adscriberentur.
LXXI. Cramer. ibid. p. 302. Christus Evam allo-
quitur. — Vs. 4. καί τά ρείθρα κτλ. « et rivos ef-
fundit quibus vulnera i. e. scelera tua laventur et
purgentur. Sic Prudentius Cathemer. IX, 85 sqq. :
O novum caede stupenda vulneris miraculum!
Hinc cruoris fluxit unda, lympha parte ex altera :
lympha nempe dat lavacrum, tum corona ex sanguine est
LXXII. Cramer. ibid. p. 302. Hominem alloquitur
Christus. Prae subtilitate nimia, haud satis patet sen-
sus, qui, ni fallor, hic est : Pro lumine quod Christo
utpote deo vestis est, chlamydem accepit quam ei
illudentes imposuerunt Judaei; quaque accepta, exuit
hominem ea qua indutus erat, turpitudine.
LXXIII. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus.
Cf. supr.III, n.347.— Vs. 3. Conjicit πάτερ Cramerus,
ut in epigr. supra citata; περών tamen servari potest:
« Ignosce et transi. » Haec dicit Christus seu Patri
suo, seu cuilibet Judaeorum scelus indignanti.
LXXIV. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus.
Lemma ex sensu addidi. — Cf. supr. epigr. de re
eadem, n. lxxiii.
LXXV. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus,
homini ingrato exprobrans quae illi dedit beneficia.
Lemma addidi.
LXXVI. Cramer. ibid. p. 303. Inducitur ad homi-
nes loquens Christus.
LXXVII. Cramer. ibid. p. 303. Christum Judaeos
alloquentem inducit poeta.
LXXVIII. Bandin. Catal. t. II, p. 643. In codic.XIV
sec. Flav. Josephi Antiquitt. Judaic. habente.
LXXIX. Piccol. ibid. p. 199 ex cod Flor. 17, plut.
59, p. 2 b. Του Φιλή in marg.— Vs. 2. fort. σκοπήσας.
— Vs. 4. Cod. μισαχθήση.
LXXX. Boissonad. Anecd. gr. t. III, p. 464. —
Vs. 7. « Inserui εί. Sensus flagitat ώσπερ άν εΐ σύ
πένθος έχοις, vel simile quid. » Boiss. Τέκνον tamen
intelligi potest; i. e. quasi tu, non ille, natum v. c.
in terram defodisses. — Vs. 14. Cod. καί ού. — De
his versibus Boissonadius in ejusdem vol. Praeloquio,
p. vn sq. : ... Planudae versus.elegiacos nonnul-
los (conjeci) quorum... facilitatem sum miratus, etc. »
LXXXI. Boissonad. Anecd. gr. t. HI, p. 462 sq :
« Poematiolum istud et sequens jam edidit Cangius
ad Zonar. p. 44, sed valde corrupta, ut operae pre-
tium fuerit, cum tam brevia sint, ea hic repetere. »
LXXXH. Boissonad. Anecd. gr. t. III, p. 463.
LX. Cramer. Anecd. gr. Par. t. IV, p. 32'6 cum
hac nota : « In margine τό δόγμα τοΰτο των 'Ελλήνων
φιλοσόφων. »
LXI. E Crameri Anecd. Paris., p. 305, Piccolus,
Suppi, a 1’Anthol. p. 138 sq.
LXII. Cramer. Anecd. gr. Paris, t. IV,p. 285; Pic-
col. Suppi, a l’Anthol. p. 133. — Vs. 2. Piccol. fort.
pro καί λόγον, τον λόγ. Ex contrario dictum atque
quod apud Euripidem est (Orest. 485) : βεβαρβάρω-
σαι, χρόνιος ών έν βαρβάροις. Piccol.
LXIII. Boissonad. Anecd. gr. t.II, p. 475. Cramer.
Anecd. gr. Par. t. IV, p. 331, unde Piccolus Suppi.
etc. p. 150 sq. Apud Cramer. lemma est Εις τόν
βίον. — Vs. 3. Conjic. Boisson. έγνων. — Vs. 4. έν ταϊς
γωνίαις, quasi έν τοϊς μ.υχοϊς, in latebris, s. quasi έν
στενοις, in angustiis. Cf. Senec. ep. 95 : « Cessat
omne studium; et liberalia professi, sine ulla fre-
quentia, desertis angulis praesident. »
LXIV. Bandin. Catal. etc. t. II, 667. In codic. X
sec. Eusebii Pamphili Hist. Ecclesiast. continente.
« Subjiciuntur libro X senarii versus manu seculi XV
contra scholiorum in Eusebium scriptorem tanquam
ipsi injuriosum. Titulus ita habet : Προς τόν κτλ.»
Bandin. — <x' Vs. 3. Alludit fabulae HEsopicae (Babr.
82) cui titulus Leo et Mus. — β' Vss. 7-9. insulsae
de duplici verborum άναιρετικοϊς, άναιρέΐν, αιρετικών
sensu facetiae.
LXV. Boissonad. Aiiecd. gr. t. II, p. 474, ex co-
dic. 1630, p. 134, 2. Cramer. Anecd. gr. Paris, (ex
cod. 352) p. 281 sq. — Vs. 7. τραγέλαφους, trage-
laphos s. hircocervos Aristoteles adhibet exemplo,
De Interpr. 1, 5, s. fin. et alib. — Vs. 17. σαφών
« esse ab σαφέω puto. » Boiss.
LXVI. Piccol. Suppi, a l’Anthol. p. 200 sq. e cod.
Flor. 2741, p. 79 b. — Vs. 1. Scripsit εύθρύπτεται,
ut moris est, ait, scriptoribus deterioris aevi. —
Vs. 2. Cod. πηγήν; correxit Piccol. — Vss. 3-6.
« Imitari videtur poeta nonnulla, quibus Κακίαν des-
cripsit Xenophon, Memor. II, i, 21 : κατασκοπεϊσθαι
δέ θαμά έαυτήν, έπισκοπεΐν δέ καί εΓ τις άλλος αυτήν
Οεάται, πολλάκις δέκαί εις την έαυτής σκιάν άποβλέπειν. »
Piccol. De verbo άκκίζεσθαι etymologia ν. Platon,
schol. in Gorg. p. 497, A. — Vs. 7. Cod. ού ώιεται.
LXVII. Bandin. Catal. etc. t. III, p. 643. in cod.
XIV sec. FI. Josephi Antiquitt. Judaic. habente,
cum hac editoris nota de titulo : « Ita videtur legi
posse titulus hic, e vestigiis quibusdam litterarum
evanescentium erutus. » Sed multa omni sensu ca-
rent, quae ita exhibuit Bandinius : Εις τινα φοβοϋντα
ροϋχον Θάλασσαν και παλαισθέν άντίστρεψεν αύτό, quae-
que, ut potuimus, emendavimus. — Vs. 3. Scripserat
Bandin. έστράφεις; vs. 4. άποξήσω, quae tamen typo-
graphi menda esse possunt.
LXVIII. Boissonad. Anecd. gr. t. II, p. 474 sq.—
Edidit et Cramer. ex cod. Paris. 352, Anecd. gr.
Paris, t. IV, p. 283, nulla lectionis varietate, praeter
quam quod interrogandi signum post σώμα, τυγχάνει
et ούδέ τι posuit. — Vs. 2. τάς δύο, scii, ούσίας.
LXIX. Cramer. ibid. p. 298. — Vs. 2. Quis sit
463
hic Michael tam perditus ut unum duodecim apos-
toli servare nequeant, haud comperi.
LXX. Cramer. ibid. p. 302. Hominum genus
alloquens inducitur Christus. Cavillatur in duplici
sensu verbi πάθη poeta. Epigrammation hocce et
seqq. lxxi-lxxvii videntur esse facta quae tabulis
quibusdam pictis varias Passionis J.-C. scenas re-
praesentantibus adscriberentur.
LXXI. Cramer. ibid. p. 302. Christus Evam allo-
quitur. — Vs. 4. καί τά ρείθρα κτλ. « et rivos ef-
fundit quibus vulnera i. e. scelera tua laventur et
purgentur. Sic Prudentius Cathemer. IX, 85 sqq. :
O novum caede stupenda vulneris miraculum!
Hinc cruoris fluxit unda, lympha parte ex altera :
lympha nempe dat lavacrum, tum corona ex sanguine est
LXXII. Cramer. ibid. p. 302. Hominem alloquitur
Christus. Prae subtilitate nimia, haud satis patet sen-
sus, qui, ni fallor, hic est : Pro lumine quod Christo
utpote deo vestis est, chlamydem accepit quam ei
illudentes imposuerunt Judaei; quaque accepta, exuit
hominem ea qua indutus erat, turpitudine.
LXXIII. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus.
Cf. supr.III, n.347.— Vs. 3. Conjicit πάτερ Cramerus,
ut in epigr. supra citata; περών tamen servari potest:
« Ignosce et transi. » Haec dicit Christus seu Patri
suo, seu cuilibet Judaeorum scelus indignanti.
LXXIV. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus.
Lemma ex sensu addidi. — Cf. supr. epigr. de re
eadem, n. lxxiii.
LXXV. Cramer. ibid. p. 303. Loquitur Christus,
homini ingrato exprobrans quae illi dedit beneficia.
Lemma addidi.
LXXVI. Cramer. ibid. p. 303. Inducitur ad homi-
nes loquens Christus.
LXXVII. Cramer. ibid. p. 303. Christum Judaeos
alloquentem inducit poeta.
LXXVIII. Bandin. Catal. t. II, p. 643. In codic.XIV
sec. Flav. Josephi Antiquitt. Judaic. habente.
LXXIX. Piccol. ibid. p. 199 ex cod Flor. 17, plut.
59, p. 2 b. Του Φιλή in marg.— Vs. 2. fort. σκοπήσας.
— Vs. 4. Cod. μισαχθήση.
LXXX. Boissonad. Anecd. gr. t. III, p. 464. —
Vs. 7. « Inserui εί. Sensus flagitat ώσπερ άν εΐ σύ
πένθος έχοις, vel simile quid. » Boiss. Τέκνον tamen
intelligi potest; i. e. quasi tu, non ille, natum v. c.
in terram defodisses. — Vs. 14. Cod. καί ού. — De
his versibus Boissonadius in ejusdem vol. Praeloquio,
p. vn sq. : ... Planudae versus.elegiacos nonnul-
los (conjeci) quorum... facilitatem sum miratus, etc. »
LXXXI. Boissonad. Anecd. gr. t. HI, p. 462 sq :
« Poematiolum istud et sequens jam edidit Cangius
ad Zonar. p. 44, sed valde corrupta, ut operae pre-
tium fuerit, cum tam brevia sint, ea hic repetere. »
LXXXH. Boissonad. Anecd. gr. t. III, p. 463.