DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48285#0554
546
ANTHOLOGLE GILEG^E APPENDICIS
Απόλλων τούτο δέ τήςπρονοίας ήν του θεοΰ τό μέλλον,
ώς παρόν γιγνωσκούσης. ’Ήδει γάρ ώς οί τήν πόλιν ταύ-
την οίκήσοντες έπιμελώς αύτόν θρησκεύσουσι- δυο καί
ούδέν αύτούς κακόν παθέΐν συνεχώρησεν. — « De By-
zante heroe, Byzantii conditore, Diodorus IV, 49,
init.; Steph. Byz. s. v. Βυζάντιον; Etym. magn. s. v.
Βυζάντιοι. Nummis urbis Βύζας inscriptus est... By-
zantem regnasseέω: εις Αίμον τό όρος Eustath. tradit
ad Dion. Perieg. v. 803. » G. Wolff.— De Hsemimonto
S. Rufus Brev. IX, Ammian. Marcell. XXVI, 10, 4,
XXVII, 4, 6 et 12; Vopiscus, Aurei. XVII; Trebell.
Poli. Claud. XI, etc. — « Byzantis virtutem, sapien-
tiam, pietatem multis exponit Hesychius Miles.
Origg. Constant. A’I, 5 et 9. » Cf. Eustath. ad Dionys.
Perieg. ibid.
CXLV. Apud Euseb. Prxp. ev. V, 16, ex Porphyrio,
Gall. Orae. vet. VIII, p. 46 sq. — Vs. 1. Vulgo
Άμφί δέ Πυθώ οί Κλ. τε μαντ. Φ. Vigeri vid. notas.
— De hoc oraculo vid. et Vandal. Dissert. I de Ora-
cul.sq. —Vs.2. Θεμιτώδεσιν,ίο^ββ. Themideis
quippe quse oracula primum Themidis erant. Vid.
Seguierum, Pr&p. έυ. trad. fr. t.1, p. 494 ets. not. 30.
CXLVI. Gallseus Orae. vet. VIII, p. 43 et sq.
ex Porphyr. ap. Euseb. Prsep. ev. VI, 3 : Ούτω καί
ναών μοΐραι καί ιερών, καί αύτοΰ γε τοΰ Απόλλωνος τό
ιερόν μεμοίραστο κεραυνωθήναι, ώς φησιν Ώ ζαθέης
κτλ. — Vs. 4. Gallseus χυμάτων pro μυχάων; άπο-
βέσκελον uno verbo. — Vs. 5. Viger. et Gallseus,
nullo sensu : Ευτ’ άν άνω πνείοντες, ύπ’ ήέριοι κελά-
δοντες. Conjiciebat Vigerius πνείουσιν. — Vs. 7.
Codd. κρυμνός, scribendum censuit Viger. κρυμός.
— Vs. 12. καταιβάσιον Διός έγχ. Spectat ad Jovem
καταιβάτην, fulminatorem seu fulguratorem, de quo
vid. Burmann. Commentat. de Jove fulguratore, 8.
— Vs. 13, vulg. τοΰ : Gallici emendationem recepi-
mus. — Vs. 14. Gall. νυμφαί, perperam.
CLArII. Ex Porphyr. Orae. Philosoph. apud Euseb.
Prxp. evang. V, 16. — De Pythone vid. Seguier de
Saint-Brisson, ad Euseb. Prxp. evang. N, not. 30.
— Vs. 1. G. Wolff. Ιΐυθ ώον ex omnibus fere codd.
CXLVIII. Edidit post Piccol. Suppi, a TAnthol.
p. 175, Gust. Wolffius, Porphyr. de Philosoph. e:r
orae, haurienda, p. 234. — Vs. 1. Codd. et Piccol.
uno verbo ύπερουρανίου, distinxit Wolff. — Vs. 2.
Eadem conjunxit Orph. Ilymn. 36 (37. Herm.), 4 :
άρ/αί καί πηγαί πάντων θνητών. « Didymus de Trin. III.
2, p. 322 : Deus αρχή πηγή τε ζωής. » Wolff. —- Cl.
Horat. Ad Pison. 309 : Scribendi recte sapere est
et principium et fons. —Vs. 3 sic Cod. et Piccolus ;
mutavit Wolffius in αναλύσει quia in αναλίσκει alte-
rum a est longum. Quod parum curavisse crediderim
poetam qui oraculumhoc fictum, ut opinor, scripsit.
CXLIX. Piccol. ibid. p. 176 sqq. ; G. Wolff. ibid.
p. 234 sqq. Jam ediderant SteuchusII, 19, atque ex eo
Schedius, De Diis Germanis p. 328 ed. Jark. 1728, 8.
Unde sic exhibuerat Vandalius, De Oracul. p. 60 :
Μή όφελος πύματόν με καί ύστατον αυθις έρεσθαι,
δύσπολε* προπόλων περί θεσπεσίου γενετήρος,
άμφί τε τηλυγέτοιο πανομφ’ ίου βασιλήος
καίπνοίης, ή πάντα πέριξ βοτρυδόν έΐσχει,
ούρεα, γην, ποταμούς, αλα, τάρταρον, ήέρα πΰρ τε,
ή με καί ούκ έθέλοντα δόμων άπό τώνδε διώξει,
αύτίκ’ έρημαΐος δέ λελείψεται ούδός άφήτωρ.
Cod. Paris. 2875, hoc lemma habet quod duobus
tribusve locis emendavit G. Wolffius : Ούτός τε ό
παρ’ ύμϊν θαυμαζόμενος Απόλλων ό μαντικός τοιοΰτον
δή τι περί Χρίστου έξεφώνησεν. Έρωτηθείς γάρ παρά
τών αύτοΰ προπόλων, άπεκρίνατο ώδε. Codex hic Pari-
sinus, ut animadvertit Wolffius (iftid.), ex pluribus
oraculis unum confecit, quod dat, textu et glossis
commixtis. Quam mixturam fideliter exhibuit Wolf-
fius, unde olim (Bev. de Philol. 1847, t. II, p. 240 et
s.) hanc melius concinnatam operis summam Diibne-
rus eruerat :
Μή ποθέοις πύματόν τε καί ύστατον έξερέεσθαι,
δύσμορ’ έμών προπόλων, περί θεσπεσίοιο θεοϊο
καί πνοιής τής πάντα πέριξ βοτρυδόν έχούσης
τείρεα, φώς καί νάματα, ήέρα καί φλογόεν πΰρ.
Οίός μ’ ούκ έθέλοντα δόμων τών ώδε διώκει!
Ή γάρ έμή τριπόδων μάντις λίπεν ήριγένεια.
Α’ι αί με, τρίποδες, στοναχήσετε- οίχετ’ Απόλλων
οΐχΰμ’, έπει γε βροτός με βιάζεται ούράνιος φώς.
Καί ό παθών θεός έστ’, [άλλ’] ού θεότης πάθεν αύτή.
Operae pretium est etiam codicis Parisini scripturam
afferre, si quis forte et his tenebris lucem adhibere
velit: Καί άνποτε μή ώφελες. ώς καί αύτόν καί ύστε-
ρον. καί έρωτάσθαι πύματόν καί ύστατον έξερέεσθαι
δυσμορέμων. καί κακοπάθητε (corr. Wolffii pro κα-
κοθάθιτε). προπόλλων. καί δούλων, καί περί θεσπε-
σιοϊο θεοϊο. θείου θεοΰ. καί πνοής, καί πνεύματος·
τής πάντα πέριξ βοτρυδών έχούσης. τά σύμ-
παντα καί άπό περάτων. τείρεα, φώς. άστρα τό βλέ-
πειν. ποταμός, ήέρα καί ύδωρ, καί νάματα καί αήρ καί
ηρόν (τάρταρον? s. potius νηρόν ?) καί πΰρ καί φλόξ.
οϊως με ούκεθέλοντα καί μή βουλόμε [νον]. και οίκον
τών ένταΰθα. καί ύποδιώκει. δόμων τών ώδε διώκει,
ή έμή τριπόδων λειπέτοή μαντία. καί ή ήμετέρα καί
λεβήτων καί έκλείπει ήριγένια. αί, αί με τριπόδαις
καί στενάξατε, καί άπέβη ό θεός τών μηερών στοναχή-
σατο. φεΰ φεΰ καί οί λέβιταις καί στενάξατε, οιχεται
Απόλλων, ο ίχε έπεί βροτός μέ βιάζεται, ούρά-
νιος φώς, καίό παθών θεόςέστίν, ούθεότηςπά
θεν αύτή. ήγάρ θεότης ούκ έπαθεν.
CL. Edid. Piccolus et G. Wolffius, ibid. p. 176, et
p. 236. — Vs. 1. Conf. infr. n. 211. ΙΙελειάδων Ζευς
ήν. — Vs. 2. ήριγένεια, de toto die dicitur : adi The
saurum.
CLI. Edidit Steuchus, III, 16, Piccol. Suppi, it
TAnthol. p. 183, G. Wolff. Porphyr. etc. Additam. V,
oracul. append. p. 238. —Vs. 1. Piccol. αυτοφυής ut
in Orae. Apoll. Coloph. vs. 14, quod supra vide, n. 140
ubi. Piccolo auctore, αύτοφυής, recepimus. — Vs. 2,
Steuch. : έξελάων δέ περίξ σφ. Όλ. — As. 7. Cod.
Laur., Steuch. χ’ εΐνεκα. C. Laur. omittit φυσικής.
Steuch. scribit νωμάν.
CLII. Piccol. ibid. p. 183, unde G. Wolff. ibid.
p. 238 sq. « Ποπλάς quidam Archelai familiaris ap.
Josephum, Bell. Jud. II, 2, 1. Alias hoc nomen non
repperi. » G. Wolff. —Vs. 3. Cod. Borb. Βασιλίδας,
conjiciebat Piccolus Βασιλήος ές άστυ. — As. 4. Cod.
Laur. et Piccol. σπέρχοντα.
CLIU. Piccol. ibid. p. 184, atque inde G. AVolff.
ibid. p. 239. — Vs. 1. i. Cod. Borb. ιερόν.
CLIV. Piccol. ibid. p. 184 sq., undeG. Wolff. ibid.
p. 239. — Vs. 1. Cod. Εις έτι, correxit Piccolus.
CLV. Piccol. ibid. p. 186, Gust. Wolff. ibid.
p. 240. Jam ediderat Steuchus; De perenn. Philoso-
phia, lib. X, 1540, III, 16. — Vs. 3. Poeta ap. Didy-
mum De Trinit. III, 2, p. 327 :
ΓΙάντα θεοΰ πλήρη, πάντων πέρας έστί καί άρχή.
ANTHOLOGLE GILEG^E APPENDICIS
Απόλλων τούτο δέ τήςπρονοίας ήν του θεοΰ τό μέλλον,
ώς παρόν γιγνωσκούσης. ’Ήδει γάρ ώς οί τήν πόλιν ταύ-
την οίκήσοντες έπιμελώς αύτόν θρησκεύσουσι- δυο καί
ούδέν αύτούς κακόν παθέΐν συνεχώρησεν. — « De By-
zante heroe, Byzantii conditore, Diodorus IV, 49,
init.; Steph. Byz. s. v. Βυζάντιον; Etym. magn. s. v.
Βυζάντιοι. Nummis urbis Βύζας inscriptus est... By-
zantem regnasseέω: εις Αίμον τό όρος Eustath. tradit
ad Dion. Perieg. v. 803. » G. Wolff.— De Hsemimonto
S. Rufus Brev. IX, Ammian. Marcell. XXVI, 10, 4,
XXVII, 4, 6 et 12; Vopiscus, Aurei. XVII; Trebell.
Poli. Claud. XI, etc. — « Byzantis virtutem, sapien-
tiam, pietatem multis exponit Hesychius Miles.
Origg. Constant. A’I, 5 et 9. » Cf. Eustath. ad Dionys.
Perieg. ibid.
CXLV. Apud Euseb. Prxp. ev. V, 16, ex Porphyrio,
Gall. Orae. vet. VIII, p. 46 sq. — Vs. 1. Vulgo
Άμφί δέ Πυθώ οί Κλ. τε μαντ. Φ. Vigeri vid. notas.
— De hoc oraculo vid. et Vandal. Dissert. I de Ora-
cul.sq. —Vs.2. Θεμιτώδεσιν,ίο^ββ. Themideis
quippe quse oracula primum Themidis erant. Vid.
Seguierum, Pr&p. έυ. trad. fr. t.1, p. 494 ets. not. 30.
CXLVI. Gallseus Orae. vet. VIII, p. 43 et sq.
ex Porphyr. ap. Euseb. Prsep. ev. VI, 3 : Ούτω καί
ναών μοΐραι καί ιερών, καί αύτοΰ γε τοΰ Απόλλωνος τό
ιερόν μεμοίραστο κεραυνωθήναι, ώς φησιν Ώ ζαθέης
κτλ. — Vs. 4. Gallseus χυμάτων pro μυχάων; άπο-
βέσκελον uno verbo. — Vs. 5. Viger. et Gallseus,
nullo sensu : Ευτ’ άν άνω πνείοντες, ύπ’ ήέριοι κελά-
δοντες. Conjiciebat Vigerius πνείουσιν. — Vs. 7.
Codd. κρυμνός, scribendum censuit Viger. κρυμός.
— Vs. 12. καταιβάσιον Διός έγχ. Spectat ad Jovem
καταιβάτην, fulminatorem seu fulguratorem, de quo
vid. Burmann. Commentat. de Jove fulguratore, 8.
— Vs. 13, vulg. τοΰ : Gallici emendationem recepi-
mus. — Vs. 14. Gall. νυμφαί, perperam.
CLArII. Ex Porphyr. Orae. Philosoph. apud Euseb.
Prxp. evang. V, 16. — De Pythone vid. Seguier de
Saint-Brisson, ad Euseb. Prxp. evang. N, not. 30.
— Vs. 1. G. Wolff. Ιΐυθ ώον ex omnibus fere codd.
CXLVIII. Edidit post Piccol. Suppi, a TAnthol.
p. 175, Gust. Wolffius, Porphyr. de Philosoph. e:r
orae, haurienda, p. 234. — Vs. 1. Codd. et Piccol.
uno verbo ύπερουρανίου, distinxit Wolff. — Vs. 2.
Eadem conjunxit Orph. Ilymn. 36 (37. Herm.), 4 :
άρ/αί καί πηγαί πάντων θνητών. « Didymus de Trin. III.
2, p. 322 : Deus αρχή πηγή τε ζωής. » Wolff. —- Cl.
Horat. Ad Pison. 309 : Scribendi recte sapere est
et principium et fons. —Vs. 3 sic Cod. et Piccolus ;
mutavit Wolffius in αναλύσει quia in αναλίσκει alte-
rum a est longum. Quod parum curavisse crediderim
poetam qui oraculumhoc fictum, ut opinor, scripsit.
CXLIX. Piccol. ibid. p. 176 sqq. ; G. Wolff. ibid.
p. 234 sqq. Jam ediderant SteuchusII, 19, atque ex eo
Schedius, De Diis Germanis p. 328 ed. Jark. 1728, 8.
Unde sic exhibuerat Vandalius, De Oracul. p. 60 :
Μή όφελος πύματόν με καί ύστατον αυθις έρεσθαι,
δύσπολε* προπόλων περί θεσπεσίου γενετήρος,
άμφί τε τηλυγέτοιο πανομφ’ ίου βασιλήος
καίπνοίης, ή πάντα πέριξ βοτρυδόν έΐσχει,
ούρεα, γην, ποταμούς, αλα, τάρταρον, ήέρα πΰρ τε,
ή με καί ούκ έθέλοντα δόμων άπό τώνδε διώξει,
αύτίκ’ έρημαΐος δέ λελείψεται ούδός άφήτωρ.
Cod. Paris. 2875, hoc lemma habet quod duobus
tribusve locis emendavit G. Wolffius : Ούτός τε ό
παρ’ ύμϊν θαυμαζόμενος Απόλλων ό μαντικός τοιοΰτον
δή τι περί Χρίστου έξεφώνησεν. Έρωτηθείς γάρ παρά
τών αύτοΰ προπόλων, άπεκρίνατο ώδε. Codex hic Pari-
sinus, ut animadvertit Wolffius (iftid.), ex pluribus
oraculis unum confecit, quod dat, textu et glossis
commixtis. Quam mixturam fideliter exhibuit Wolf-
fius, unde olim (Bev. de Philol. 1847, t. II, p. 240 et
s.) hanc melius concinnatam operis summam Diibne-
rus eruerat :
Μή ποθέοις πύματόν τε καί ύστατον έξερέεσθαι,
δύσμορ’ έμών προπόλων, περί θεσπεσίοιο θεοϊο
καί πνοιής τής πάντα πέριξ βοτρυδόν έχούσης
τείρεα, φώς καί νάματα, ήέρα καί φλογόεν πΰρ.
Οίός μ’ ούκ έθέλοντα δόμων τών ώδε διώκει!
Ή γάρ έμή τριπόδων μάντις λίπεν ήριγένεια.
Α’ι αί με, τρίποδες, στοναχήσετε- οίχετ’ Απόλλων
οΐχΰμ’, έπει γε βροτός με βιάζεται ούράνιος φώς.
Καί ό παθών θεός έστ’, [άλλ’] ού θεότης πάθεν αύτή.
Operae pretium est etiam codicis Parisini scripturam
afferre, si quis forte et his tenebris lucem adhibere
velit: Καί άνποτε μή ώφελες. ώς καί αύτόν καί ύστε-
ρον. καί έρωτάσθαι πύματόν καί ύστατον έξερέεσθαι
δυσμορέμων. καί κακοπάθητε (corr. Wolffii pro κα-
κοθάθιτε). προπόλλων. καί δούλων, καί περί θεσπε-
σιοϊο θεοϊο. θείου θεοΰ. καί πνοής, καί πνεύματος·
τής πάντα πέριξ βοτρυδών έχούσης. τά σύμ-
παντα καί άπό περάτων. τείρεα, φώς. άστρα τό βλέ-
πειν. ποταμός, ήέρα καί ύδωρ, καί νάματα καί αήρ καί
ηρόν (τάρταρον? s. potius νηρόν ?) καί πΰρ καί φλόξ.
οϊως με ούκεθέλοντα καί μή βουλόμε [νον]. και οίκον
τών ένταΰθα. καί ύποδιώκει. δόμων τών ώδε διώκει,
ή έμή τριπόδων λειπέτοή μαντία. καί ή ήμετέρα καί
λεβήτων καί έκλείπει ήριγένια. αί, αί με τριπόδαις
καί στενάξατε, καί άπέβη ό θεός τών μηερών στοναχή-
σατο. φεΰ φεΰ καί οί λέβιταις καί στενάξατε, οιχεται
Απόλλων, ο ίχε έπεί βροτός μέ βιάζεται, ούρά-
νιος φώς, καίό παθών θεόςέστίν, ούθεότηςπά
θεν αύτή. ήγάρ θεότης ούκ έπαθεν.
CL. Edid. Piccolus et G. Wolffius, ibid. p. 176, et
p. 236. — Vs. 1. Conf. infr. n. 211. ΙΙελειάδων Ζευς
ήν. — Vs. 2. ήριγένεια, de toto die dicitur : adi The
saurum.
CLI. Edidit Steuchus, III, 16, Piccol. Suppi, it
TAnthol. p. 183, G. Wolff. Porphyr. etc. Additam. V,
oracul. append. p. 238. —Vs. 1. Piccol. αυτοφυής ut
in Orae. Apoll. Coloph. vs. 14, quod supra vide, n. 140
ubi. Piccolo auctore, αύτοφυής, recepimus. — Vs. 2,
Steuch. : έξελάων δέ περίξ σφ. Όλ. — As. 7. Cod.
Laur., Steuch. χ’ εΐνεκα. C. Laur. omittit φυσικής.
Steuch. scribit νωμάν.
CLII. Piccol. ibid. p. 183, unde G. Wolff. ibid.
p. 238 sq. « Ποπλάς quidam Archelai familiaris ap.
Josephum, Bell. Jud. II, 2, 1. Alias hoc nomen non
repperi. » G. Wolff. —Vs. 3. Cod. Borb. Βασιλίδας,
conjiciebat Piccolus Βασιλήος ές άστυ. — As. 4. Cod.
Laur. et Piccol. σπέρχοντα.
CLIU. Piccol. ibid. p. 184, atque inde G. AVolff.
ibid. p. 239. — Vs. 1. i. Cod. Borb. ιερόν.
CLIV. Piccol. ibid. p. 184 sq., undeG. Wolff. ibid.
p. 239. — Vs. 1. Cod. Εις έτι, correxit Piccolus.
CLV. Piccol. ibid. p. 186, Gust. Wolff. ibid.
p. 240. Jam ediderat Steuchus; De perenn. Philoso-
phia, lib. X, 1540, III, 16. — Vs. 3. Poeta ap. Didy-
mum De Trinit. III, 2, p. 327 :
ΓΙάντα θεοΰ πλήρη, πάντων πέρας έστί καί άρχή.