Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

125

ΣΚΕΤΟΣ ΠΙΙΛΙΝΟΝ ΚΑΙ ΤΕΜΑΧΙΑ ΑΓΓΕΙΩΝ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ

126

του και κρατών τη αριστερό* τήν ούχ ήττον γνώ-
•στήν κίβισιν, εντός της όποιας φαίνεται ή κεφαλή
~τής ΓοργοΟς. Πέριξ του ήρωος εόρίσκοντο τουλά-
χιστον τέσσαρες άλλαι μορφαι καθήμεναι ή ίστά-
μεναι. Δεξιά ίστατο ορθός εις άνήρ, του όποιου όυ.ως
•μόνον αέρος του δεξιού βραχίονος έσώΟη. Αριστερά
καθηται άνήρ γενειών κρατών τή δεξιά σκήπτοον,
στρέφει δε τήν κεφαλήν του πράς τά άπίσω ώσεί
διαλεγόυ.ενος μετά τινο;. Παο'αύτώ φαίνεται ό άγ-
κών άλλου επίσης καθήμενου και τέλος υπεοάνω
της κεφαλής του ή χειρ τετάρτου προσώπου έκτει-
νομένη προς δεξιά. Αγνωστον είναι, άν ύπηρνον
"καί άλλαι έπιγραφαί σημαίνουσαι τά ονόματα τών
διαφόρων προσώπων, έκ της μεγάλης ό'μως σηαά-
■σίας, ήτις προφανώς εδόθη εις τήν μόνην σωζομέ-
νην, και έκ της όλης διαθέσεως τών μορφών έν γέ-
νει προκύπτει, δτι ή κεφαλή της ΓοργοΟς άποτελεϊ
τό κέντρον της παραστάσεως.Το επί τοΟ ύποβάθοου
■άντικείμενον είναι, ώς φαίνεται, λεκάνη περιέχουσα
ύδωρ, έν αύτώ δέ ώς έν κατόπτρω ό Περσεύς δεικνύει
τοις παρισταμένοις τήν δεινήν κεφαλήν της Μεδού-
σης. Παραπλήσιαι, ούχί ό'μως άκριβως όμοιαι πα-
ραστάσεις σώζονται, ώς γνωστόν, ίκαναί. Εις κά-
τοπτρα τυρρηνικά και τοιχογραφίας της Πομπηίας
παρίσταται ό Περσεύς δεικνύων εις τήν Άνδρομέ-
δαν τήν κεφαλήν της Γοργούς έν τοΓς ΰδασι της θα-
λάσσης ή λίμνης τίνος ή πηγής (ΐ'δε Βίηοΐι Αγ-
<3ΐια6θ1ο§ία τόμ. 36 σ. 63. Πρβ. και Αά. ΐτβΓκΙβ-
1βπΐ3ΐΐΓ§ Αηηαΐί ιΙβΙΓ ΙηδΙίΐιιΙο 1872 σ. 108 έξης).
7 Αλλά τά θέματα ταύτα είναι, ώς δεικνύουσι τοΟτο
και τά μνημεΓα έφ ών άπαντώσι, μεταγενεστέρων
χρονών εφευρέσεις, χρόνων ρωμαντισμου, ί'να με-
ταχειρισθώ μεν τήν λέξιν ταύτην, και αισθημάτων
ξένων ταΓς άρχαιοτέραις έποχαϊς. ΤοΟ ημετέρου τε-
μαχίου ή παράστασις θέλγει διά της ύψιστης αφέ-
λειας της έκδηλουμένης εν τε τή στάσει του Περ-
σέως, όστις ίσταται έν τώ μέσω σοβαρός και άτά-
ραχος ώς θαυματοποιός προ μεγάλης συνελεύσεως
■θεατών, και έν τή τοΟ καθημένου άνδρός, ό'στις

φαίνεται έφιστών τήν προσοχήν τίνος τών παρευρι-
σκομένων εις τά φοβερον θέαμα" ή Ι'κπληξις δέ και
δ θαυμασμός έξεδηλοΰντο έν τώ προσώπω, ου μό-
νον ή προτεταμένη χειρ έσώθη. Ίσως πλήν τών
υιοο'^ών τούτων ΰπηονον καί άλ7\αι, μάλιστα γυ-
ναικεϊαι. Αλλά και μεταξύ τών τριών, ών μόνον
έλάχιστα μέρη έσώθησαν, πιθανόν νά ύπάρχη τις
γυναικεία, ιδίως έκείνη ής μόνος ό άγκών φαίνεται.

Περί τοΟ τόπου, έν ω ύποτίθεται ή σκηνή αύτη,
δεν δύναται νομίζω νά γεννηθή ουδεμία άμφιβολία.
Έν τώ μεγάρω του ΚηίρέοΛς, ον δυνάμεθα ν'άνα-
γνωρίσωμεν έν τώ καθημενω σκηπτροφόρω, πατρός
της Ανδρομέδας, μετά τήν διήγησιν τοΟ έργου,
δι'ού ό Περσεύς έΐόνευσε μεν τά κήτος, το όποΓον
κατέτοωγε τούς άνθρώπους καί τά ζώα, έσωσε δέ
άπό βίβαίου θανάτου τήν κόρην τοΟ βασιλέως, φυ-
σικώς έγεννήθη πάρα τοις πάρισταμένόις ή επιθυ-
μία νά ίδθ3σι καί τά άνίκητον ό'πλον τοΟ ήρωος,τήν
κεφαλήν της Μεδούσης.

Κάτω της παραστάσεως θέει κόσμημα μαιανδρι-
κόν, ύπ'αυτά δέ άρχεται τά μέλαν γάνωμα. Τότε-
μ,άχιον τούτο άνηκεν εις άγγει'ον ούχί πολύ μέγα,
ίσως ΰορίαν ή άλλο τι όμοιον. Αϊ μορφαί είναι μέ-
λαιναι επί εδάφους έρυθρου' ή κεφαλή όμως της
Γοργούς, ή λεκάνη, μία ταινία περί τό ύπόβαθρον
καί άλλη περί τό θρανίον του καθήμενου άνδρός,
τέλος κόσμημά τι επί του άριστερά τοΟ Κηφέως
σωζομένου άγκώνος ήσαν λευκά' άν καί έξηλείφθη
δέ το λευκόν χρώμα εντελώς, ή Οέσις του όμως
είναι άναμφίβολος, διότι ύπ αύτό το μέλαν γάνωμα
δεν είναι έστιλβωμένον. Τά άλλοτε λευκά μέρη έν
τή είκόνι έδηλώθησαν διά γραμμών οριζοντίων ή
καί πλαγίων. Ή δέ γενειάς και ή κόμη του Κη-
φέως, στίγματά τινα έπί τών ένδυμάτων αύτου τε
καί τοΟ Περσέως ώς καί μέρος τών πτερών τών ύπο-
δημάτων τοΟ τελευταίου εχουσι χρώμα κυανοΟν"
καί τοΰτο έπί της εικόνος έδηλώθη διά γραμμών.

Χρ. Δ. Τςουντλς