Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

201

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΕΧΝΙΤΩΝ ΕΞ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ

202

Ή ανωτέρω επιγραφή δημοσιεύεται ένταΟθα έκ
χάρτινου αποτυπώματος, όπερ α εν Αταλάντη
σχολάρχης κ. Π. Κανακας έπεμψε τή Αρχαιολο-
γική Εταιρία μετ' εκθέσεως περί τε το.0 τόπου και
του τρόπου της εύρέσεως και της κατασκευής τοΟ
τήν έπιγραφήν φέροντος μνημείου, εξ ής έρανιζό-
μεθα τά εξής.

Ή επιγραφή άναγινώσκεται επί δύο κυρτών λί-
θων ευρεθέντων τή 6 Ιουνίου 4885 «έν τή άνα-
σκαπτομένη περιοχή τοΰ ναϊδίου του Αγίου Γεωρ-
γίου, κειμένου κατά τήν εξ ανατολών είσοδον της
πόλεως Αταλάντης παρά τήν πηγήν τής μεγάλης
κρήνης Βοδοβάζας» και ίδρυθέντων ύπό του κ. Κα-
να/.ά, ό'στις και έπεστάτησεν εις τήν άνασκαφήν,
έφ' έκάτερα τής δυτικής θύρας του είρη μενού ναϊ-
δίου. Οί λίθοι, ύπομέλανες οντες και έξ εγχωρίου
λατομείου, ούτε κατάχώραν έκειντο, ούτε πλησίον
αλλήλων, έν τή άνασκαφή δέ ταύτη ουδέν ά'λλο
άξιον λόγου εύρημα έγένετο. Αμφότεροι οί λίθοι
έ'χουσι τό αύτό ύψος ήτοι 0.35, πάχος δέ κατά τε
τήν δεξιάν και άριστεράν άκραν τής οριζοντίου επι-
φανείας αύτών 0.61. Τό δλον μήκος του έκ των
δύο συναρμοζομένων λίθων (α και β) συγκείμενου
βάθρου τούτου είναι κατά μεν τήν όπισθίαν κυρτήν
έπιφάνειαν 2.63 (ήτοι 1.38 τοΟ α και 1.25 τοΰ 6),
κατά δέ τήν προσθίαν τήν κοίλην 1.82 (ήτοι 0.95
του α και 0.87 τοΟ β). Έπί ταύτης, ήτοι τής προς
τά έσω συγκλινούσης καθέτου επιφανείας, άναγι-
νώσκεται ή επιγραφή, έχουσα τά γράμματα καλώς
και επιμελώς κεχαραγμένα και ύψους έν μεν τοις
άνωτέροις δύο στίχοις 0.034,έν δέ τοίς τέσσαρσι κα-
τωτέροις, έν οΐς τά ονόματα τών τεχνιτών, 0.017.

Έπί τής άνω οριζοντίου επιφανείας ύπάρχουσιν
έφ1 έκατέρου τών λίθων τρεΓς τόρμοι πεποιημενοι

χάριν τών έπ' αύτών ποτε ιδρυμένων αγαλμάτων.
Οί τόρμοι ούτοι είναι διατεθειμένοι κυκλικώς, σύμ-

φωνα δη7^αοή πρός τήν κυρτότητα τών λίθων, ως
δεικνύει το παρατιθέμενον ξυλογράφημα τοΰ έν τή
εκθέσει τοΰ κ. Κανακα περιεχομένου σχήματος.

Εκατέρωθεν τής άρμογής τών λίθων υπάρχει
ίχνος ποδός" το μέν έπι τοΰ λίθου α έ'χει μήκος
0.20, τό δέ έπι τοΟ β 0.22 και βάθος άμφότερα
τό αυτό ήτοι 0.07. Μετά τά Γχνη τών ποδών ύπάο-
χει εκατέρωθεν δεύτερος τόρμος, ό'στις έπι μέν τοΟ
λίθου α δηλ. του τήν έπιγραφήν Διόννΰογ φέρον-
τος είναι ωοειδής και έ'χει μήκος 0.10, πλάτος δέ
0.05 και βάθος 0.05, έπί δέ τοΟ λίθου β δηλ. τοΰ
τήν έπιγραφήν ΑπόΙΛωνα φέροντος έ'χει διάμε-
τρον 0.07 και βάθος 0.05. Ό τρίτος άπό τής άρ-
μογής τών λίθων τόρμος, ήτοι ό άπώτατος, έ'χει
έπι μέν τοΰ λίθου β βάθος 0.03 και διάμετρον
0.09, ό δέ έπί τοΟ λίθου α είναι πεπληρωμένος
ύπά χαλκοΰ και έ'χει μικράν διάμετρον. Επειδή τά
ίχνη τών ποδών είναι έστραμμένα άμφότερα προς
τά εξω, ως δεικνύει τό σχ_ήμα, άνήκουσι δέ τό μέν
έπί τοΰ λίθου α εις πόδα άριστερόν, το δέ έπί του ζ
εις πόδα δεξιόν, παρετήρησεν ήδη Ό κ. Κανακας
ό'τι δύο ήσαν τά έπί τοΟ βάθρου ιδρυμένα ποτέ
χαλκά αγάλματα, εις δέ τον ωοειδή τόρμον έπί τοΰ
λίθου α κλίνει ν' ά-οδεχ_θή, ότι προτηρμόζετο ή
πτέρνα τοΰ δεξιοΰ ποδός τοΰ έπί τοΰ λίθου τούτου
ιδρυμένου άγάλματος.

Περί τοΰ τρόπου τής εργασίας τών διαφόρων
επιφανειών τών λίθων ερωτηθείς ό κ. Κανακας άνε-
κοίνωσε πάλιν ευμενώς, ότι μόνον ή άνω δριζοντία
έπιφάνεια, έν ή οί τόρμοι, και ή πρόσθια, ή φέρουσα
τήν έπιγραφήν, είναι λελειασμέναι, αί δέ έπιφά-
νειαι καθ'άς πλησιάζοντες οί λίθοι συναρμόζονται
είναι κατά τον πρός τάν σκοπόν τοΰτον συνήθη τρό-
πον είργασμέναι, ήτοι έ'χουσιν ώμαλισμένον περι-
θώριον. « ΙΙάσαι δέ αί άλλαι—ώς λέγεται έν τη
έκθέσει — φέρουτι τούς οδοντωτούς τύπους τής
πρώτης σφύρας εμφανέστατα και άνευ ούδενός ση-
μείου συνδέσεως ».

Ή ρητή αύτη είδησις άποκλείει τήν ύπόθε-
σιν, δ'τι πρός αριστερά τοΰ λίθου α προσηρμόζετο
και τρίτος λίθος και κατ'άκολουθίαν δτι τά |^
έκληπτέα ώς τέλος λέξεώς τίνος προηγουμένης*
ανάγκη λοιπόν τό ΙΣΑΝΕΘΗΚΕ νά έξηγηθή