Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

207

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

208

ή ήσαν ένωκοδομημέναι εις μεταγενέστερα κτί-
σματα, όποϊα ένταΟθα μάλιστα προς άνατολάς της
εκκλησίας πολλά εύρομεν και καθηρέσαμεν, ή ήσαν
τεθαμμέναι εις τά χώματα εδώ και εκεί (1).

Πρώτην έκδίδομεν τιμητικήν επιγραφή ν τήν
έξης, κεχαραγμένην επί μιας των πλευρών μεγά-
λης τετραγώνου πλακός λίθου Τμηττίου, ήτις ώς
επίθημα έπί βάθρου ή στυλοοάτου οικοδομής τινός

κατεσκευάσθη ποτέ, άνείχε δε ανδριάντα τοΟ άπό
41 μέχρι 54 μ. Χρ. βασιλεύσαντος Κλαυδίου,
τουθ ό'περ τεκμηριοΟται εκ δύο έπί της άνω επιφα-
νείας του λίθου έπιμήκων και πελματοειδών κοι-
λωμάτων,εν οΐς οί πόδες εοαινον.Ό αριστερός πους
προεΐχεν.'Ύψος της πλευράς της έχουσης τά γράμ-
ματα, ήτοι πάχος της πλακός 0,20, μήκος 0,76,
βάθος 0,70. Σχήμα γραμμάτων τό γνωστόν τών
χρόνων εκείνων. Μεταγραμμένα λέγουσι'

1.

Τ',βέριον Κλαύδιον Καίσαρα σεοαστον
Γερμανικον αυτοκράτορα σωτήρα
του κόσμου ή βουλή ή έξ Αρείου πάγου
κ)αί V) βουλή τών εξακοσίων και ό δήμος,
5 στ)ρατηγοΰντος έπί τούς όπλείτάς το Δ
Τιβερίου Κ)λαυδίου Νουίου ες Οίου.

Πολύ όμοία (άνευ δαως τών « σωτήρα τοΰ κόσ-
μου ») προς δε και έπί του αύτοΰ Νουίου στρατη-
γοϋντος (όχι όμως τό δον, ώς ένταΟθα), είναι ή εν
€ΙΑ, III, 457 εκδοθείσα επιγραφή.Εκεί καί άλλαι

(1) ΟΟ'τω εις τά χώματα, εις βάθος 3 '/ί Ι^ρων βορειοουτικώς της
ερβιπιωμε'νης εκκλησίας και εν αποστάσει 20 βημάτων εΰρε'Οη πλάξ ενε-
πίγραφος, ή μο'νη περ'ι τών νεωτερικών τούτων και αθλίων κτισμάτων
μαρτύροΰσα τι,'Έχει άναγεγλυμμε'νον σταυρόν με βάσιν Ιλικοειοή πρός
τα εξω και γράμματα έγκε-/αραγμένα έ'νθεν και ένθεν τοΰ σταυρού τάδε·

ΆγαΟαγγε'λ

Τό παρό

ου προηγουμ

ν μετο'/ηον

ε'νου Παναν

άνεκενίσΟ

ραντιώτ. έκ τ

η παρά τ

ης νη'σ



"Αντρου



1785



Έτηρησαμεν κατά τό ουνατόν τήν κακογραφ'ιαν τοΰ πρωτοτύπου.

τρεις εις τόν αύτόν αύτοκράτορα τιμητικά;.—Τά έν
τω 7" στίχω Τίβερίον,'όντος έκεΐ βεβλαμμένου τοΟ
λίθου, συνεπληρώσαμ.εν έκ τής έν ΟΙΑ, III, 1085
έπιγραφής, έξ ής έγνώσθη πρά ετών, δ'τι δ Νούιος
καί τό ηον ποτέ έστρατήγησεν έπί τούς δπλείτας,
έκ δέ τών αύτόθι ύπ' άριθ. 457 καί 613, δτι ήν
υιός Φιλείνου' μόνον δέ τό κύριον αύτοΟ Έλληνι-
κόν όνομα εισέτι άγνοοΰμεν, διότι τά Νούιος είναι
τό Τωμαϊκάν Νονίϋδ, της γενεάς δηλ. εϊς ήν είχεν
είσποιηθή ή ής ήτο πελάτης δ Αθηναίος άνήρ.

2.

Πλακάς λίθου Ύμηττίου άνω γωνιαϊον μέρος
ύψους 0,21, πλάτους 0,18, πά/ους 0,06,εν ει μόνα
ταοε

Σωτη(οι καί κτίστη
αύτο(κράτορι Άδριανώ
(Όλυα-ίω).

Τήν συμπλήρωσιν έποίησα έπί τή ύποθέσει, δτι
θα ήτο ή λεπτή αύτη πλάξ ανατεθειμένη παρ' ίοιώ-
του ανδρός, εύγνωμονοΟντος εις τόν αύτοκράτορα
Άδριανόν, δποίαι μικραί εύρέθησαν κατά καιρούς
πολλαί έν Αθήναις, έ'χουσαι τήν βραχεΓαν ήν
έδωκα άναθηματικήν φράσιν αί πλείσται κατά δο-
τικήν πτώσιν, άνευ άλλης προσθήκης ή ονόματος
του άνατιθέντος. Ίδε έν τω ΟΙΑ, III μάλιστα τάς
άπό άρ. 493 έως 524. Αί μικρόταται αυτών,αί ύπ'
άριθ. 496 8 καί 1), έ'χουσιν υψος όχι πλέον τών
0,22 καί 0,26. Ώς φαίνεται μοι, ένωκοδομοΰντο
αύται εις τοίχους ναών ή άλλων δημοσίων οικο-
δομών.

3.

Βάθρου μικρού κυλινδρικού λίθου 'Ι μηττίου
κάτω μέρος, σώζον τόν εκεί άρχιτεκτονικόν του κό-
σαον. "Τψος τό νΟν ύπολειπόμενον 0,24. Έσώθη-
σαν μόνα τά έξης γράμματα τών τελευταίων
στίχων'

Καίσα(ρ. . .
Όλυ(μπι. . .

Καί τοΟτο εις τόν αύτόν αύτοκράτορα θά ήτο
άνατεθειμένον.