Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

219

ΚΡΑΤΗΡ ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

220

δν δμως δέν κρίνω άξιον νά πανομοιοτυπήσω έν- Άπολ .

ταΟθα. Άρκεΐ" νά είπω,ό'τι είναι Ύμήττιος και αυτός . · λε . . Σωισι .

και κολοβός, μικρότερος δέ των άλλων δυο, και έχει . . πο . . Λεωσ . .

έν μικρότερα αταξία, γράμμασιν όμως διαφόρων με- - πε _ . Μινε ·

γεθών και τών "Ρωμαϊκών χρόνων, τά έξης κύρια Άπο _
ονόματα, καΟ' ό'σον ήδυνήθην νά τ' αναγνώσω.

. ΆτΓθλ'λω(ν
. Εΰκλη . .

..! + ./

Έν Αθήναις, τ5) 17 Νοεμβρίου 1885.

. . η)ναιο . . .
Μ)ηνοφ

Φιλ · · Στέφανος Α. Κουμανουδης.

υκ.

ΚΡΑΤΗΡ ΕΞ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

(Πίν. 11 και 12). ·

Τό άγγεΐΌν τοΐίτο συνεκολλήθη εκ πλείστων τε- ό'πως στεφάνωση τον ήρωα, χαρακτηρίζεται διά

μαχίων άνακαλυφΟέντων κατά τάς προ της άνατο- τών εις τά άκρα δύο κιόνων, τών ύποβασταζόντων

λικης προσόψεως τοΟ Παρθενώνος άνασκαφάς του έπιστύλιον, ώς ίδιον οίκημα, ήτοι δ λαβύρινθος έν

1882 και 1883. Πλήν τών μερών, τά δποΐα, ώς ω κατώκει τό θηρίον (1)' έν τω έτέρω παρίστανται

έν τή είκόνι φαίνεται, έλλείπουσι, δέν εύρέθη και ώς θεαταί ήρωες άττικοί. Έξωτερικώς συνδέονται

ή βάσις, τών δέ λαβών μόνον της ετέρας μέρος μι- τά δύο μέρη διά τοΟ Όρνέως, δστις εκτείνει τήν

κρόν είναι άρχαίον. Αί μορφαί εϊναι έρυθραί επί δεξιάν προς τήν κυρίαν σκηνήν εις ση μείον θαυμα-

μελανου εδάφους. Ύψος του άγγείου άνευ της νεω- σμοΟ ή και ένθαρρύνων τον συμπατριώτην του"

τέρας βάσεως και τοΟ έπ' αυτής δακτυλίου 0,36 ούχ ήττον και αί άλλαι τρεις μορφαί αί έπόμεναι

περίπου, ΰψος τών μορφών τοΟ μεν Θησέως, Μί- αύτώ δέν μένουσιν άοιάφοροι, αλλά μετά προσοχής

νωος και Αριάδνης 0,185 περίπου, τών δέ της παρατηροΟσι τά συμβαίνοντα,

άλλης όψεως ολίγον τι μεγαλείτερον ένεκα της έλ- Καθ' έαυτήν ούδέν νέον παρέχει ή παράστασις

λείψεως τοΟ περιστυλίου, ήτοι 0,187 περίπου" διά- ού'τε έν ταΐς λεπτομερείαις ού'τε έν τω συνόλω"

μετρος τοΟ στομίου περιλαμβανομένου και τοΟ πά- άκολουθεϊ και αύτή τον άρχαίον τύπον, δστις ένω-

χους τών χειλέων 0,44. Τό άρχικόν ΰψος τοΟ κρα- ρίτατα μορφωθείς διετέλεσεν έπαναλαμβανόμενος

τήρος μετά τής βάσεως, εάν κρίνωμεν εξ άλλων μετά μικρών παραλλαγών έπί πάντων σχεδόν τών

αγγείων τοΟ αύτου είδους, θά ήτο 0,44 ή 0,45 μνημείων άπό τών αρχαιοτάτων μέχ_ρι τών έσχά-

περίπου. Αί εικόνες έγένοντο κατά Υ5 περίπου μι- των χρόνων τής ελληνικής τέχνης" ή μονοτονία

κρότεραι τοΟ πραγματικοί) μεγέθους. έν τοις προσώποις και έν ταίς στάσεσι και κινήσε-

Ή παράστασις δλόκληρος είναι μία, διαιρείται

δμως άκριβώς εις δύο μέρη, και τό μεν έν, έν ω δ (1) Πρβ. Ο. Μιη Αΐ'οΙιαβοΙ. ΒβϊΙι-. σ. 266: άτοπος όπου ό

£\ \ */·\ ·\ \ ' »* / ,. Θησεϋς καταπαλαίει τόν Μινώταορον δηλοοται επί τών αγγείων πολ-

Οησευς καταοαλλει τον Μινωταυρον παρόντων του ' * , ,,,,„,„,„ ' ,. , , ,"„,

' , 11 λακις οία κίονος, εφ ενός Οε οια πύλης ρασταζομενης υπο δυο κιόνων

Μίνω και τής Αριάδνης, ήτις κρατεί στέφανον (ΟβΓίι&Γά Αηΐ. Βί1<]\ν. 117, 1).