Ein Zweckrausch
lPfälzisch.)
127
Ich gab was drum, Frau Bas, könnt ich erfahre,
Ob all die Männer bei dem Welckers-Schmaus
Dann aa so arg wie meiner bsoffe wäre;
Der Hot schier umgewendt des ganze Haus.
Zwee hawwen en gebrocht; 's Hot grad geklunge
Als könnte se nit zu der Gaß erettt',
So sin se gschtolpert all, un hawwe gsunge:
„Nein, nein! sein Vaterland muß größer sein!"
Ich mach die Hausdhür uf, un plumps! do falle
Se alle drei erein' platt uf die Bäuch,
Un fange an' zu dudle un zu lalle:
„Kein Preußen fortan und kein Oesterreich!"
Allmählig sin die Annre naus gekrawwelt,
Do war der ärgschte Lärme dann vorbei;
Nor Meiner Hot gekräckst noch un gezawwelt,
Er Hot nit schtehn' un gehn' gekönnt so gtet.
E Weil druf schießt er hinner in de Schoppe; —
'S schteht Allerhand dort, — unner Annerm aach
E Sack voll Welschkorn, for die Gäns zu schtoppe; —
Uf ee'nmal hör ich en weltsmäßge Schlag,
Un glei druf hör ich aa mein Chrischtoph sage:
„Sie großer deutscher Hofrath! — edler Munn
Der Sie so schöne Motione mache!
Wie fräät's mich, daß ich Sie heut küffe kann!"
Da war die Red vun Trummle un Kanone,
Un vun der Landwehr, vum Beamteschtand,
Vun Ehrebecher und vun Bürgerkrone,
Un vun Medaille un vum deutsche Land.
Non', korz, mein' Manu, der volle Schode,
Der hot im Aarm den volle Welschkornsack,
Un korgelt mit em uf dem dreckige Bode
Daß Jammerschad war for sein schwarze Frack.
Sunscht redt er als in seine Räusch vum Ramse,
Vum Knöchle, Schlauche, Trump und Schippe-Aß,
Un daß er Seile odder Jene durch wollt wamse,
Mächt e paar Zode odder sunst en Schpaß;
Deßmol, drum will ich's jo aa gern vergesse,
So arg's aa war, war's doch e nobler Brand;
Er hat schun voraus gsacht: „Beim Welckers-Esse
Trink' ich en Rausch for's deutsche Vaterland."
Sein letschtes Wort im Schlof war noch: „der Welker
Er lebe hoch! — Saust aus und stoßet an!"
Der und der Jtzstein lehren jetzt die Völker:
Er lebe hoch, der edle deutsche Mann!
kerlaetus sum, Caspare Larifari
Abs te tuisque me laudari,
Nam, quae per vinum, laus sincera,
Et, quia plebis vox est, vera.
K. G Nadler.
lPfälzisch.)
127
Ich gab was drum, Frau Bas, könnt ich erfahre,
Ob all die Männer bei dem Welckers-Schmaus
Dann aa so arg wie meiner bsoffe wäre;
Der Hot schier umgewendt des ganze Haus.
Zwee hawwen en gebrocht; 's Hot grad geklunge
Als könnte se nit zu der Gaß erettt',
So sin se gschtolpert all, un hawwe gsunge:
„Nein, nein! sein Vaterland muß größer sein!"
Ich mach die Hausdhür uf, un plumps! do falle
Se alle drei erein' platt uf die Bäuch,
Un fange an' zu dudle un zu lalle:
„Kein Preußen fortan und kein Oesterreich!"
Allmählig sin die Annre naus gekrawwelt,
Do war der ärgschte Lärme dann vorbei;
Nor Meiner Hot gekräckst noch un gezawwelt,
Er Hot nit schtehn' un gehn' gekönnt so gtet.
E Weil druf schießt er hinner in de Schoppe; —
'S schteht Allerhand dort, — unner Annerm aach
E Sack voll Welschkorn, for die Gäns zu schtoppe; —
Uf ee'nmal hör ich en weltsmäßge Schlag,
Un glei druf hör ich aa mein Chrischtoph sage:
„Sie großer deutscher Hofrath! — edler Munn
Der Sie so schöne Motione mache!
Wie fräät's mich, daß ich Sie heut küffe kann!"
Da war die Red vun Trummle un Kanone,
Un vun der Landwehr, vum Beamteschtand,
Vun Ehrebecher und vun Bürgerkrone,
Un vun Medaille un vum deutsche Land.
Non', korz, mein' Manu, der volle Schode,
Der hot im Aarm den volle Welschkornsack,
Un korgelt mit em uf dem dreckige Bode
Daß Jammerschad war for sein schwarze Frack.
Sunscht redt er als in seine Räusch vum Ramse,
Vum Knöchle, Schlauche, Trump und Schippe-Aß,
Un daß er Seile odder Jene durch wollt wamse,
Mächt e paar Zode odder sunst en Schpaß;
Deßmol, drum will ich's jo aa gern vergesse,
So arg's aa war, war's doch e nobler Brand;
Er hat schun voraus gsacht: „Beim Welckers-Esse
Trink' ich en Rausch for's deutsche Vaterland."
Sein letschtes Wort im Schlof war noch: „der Welker
Er lebe hoch! — Saust aus und stoßet an!"
Der und der Jtzstein lehren jetzt die Völker:
Er lebe hoch, der edle deutsche Mann!
kerlaetus sum, Caspare Larifari
Abs te tuisque me laudari,
Nam, quae per vinum, laus sincera,
Et, quia plebis vox est, vera.
K. G Nadler.
Werk/Gegenstand/Objekt
Pool: UB Fliegende Blätter
Titel
Titel/Objekt
"Ein Zweckrausch."
Weitere Titel/Paralleltitel
Serientitel
Fliegende Blätter
Sachbegriff/Objekttyp
Inschrift/Wasserzeichen
Aufbewahrung/Standort
Aufbewahrungsort/Standort (GND)
Inv. Nr./Signatur
G 5442-2 Folio RES
Objektbeschreibung
Maß-/Formatangaben
Auflage/Druckzustand
Werktitel/Werkverzeichnis
Herstellung/Entstehung
Entstehungsort (GND)
Auftrag
Publikation
Fund/Ausgrabung
Provenienz
Restaurierung
Sammlung Eingang
Ausstellung
Bearbeitung/Umgestaltung
Thema/Bildinhalt
Thema/Bildinhalt (GND)
Literaturangabe
Rechte am Objekt
Aufnahmen/Reproduktionen
Künstler/Urheber (GND)
Reproduktionstyp
Digitales Bild
Rechtsstatus
Public Domain Mark 1.0
Creditline
Fliegende Blätter, 2.1846, Nr. 40, S. 127
Beziehungen
Erschließung
Lizenz
CC0 1.0 Public Domain Dedication
Rechteinhaber
Universitätsbibliothek Heidelberg