DOI Artikel:
Grządziela, Romualda: Twórczość malarza ikon z Żohatyna
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20356#0072
14. Głowa Matki Boskiej, fragment ikony z Żohatyna (ryc. 3)
(fot. R. Biskupski)
podeszłym (św. Mikołaj). Twarze grupy pierwszej
(ryc. 14-17) odznaczają się łagodnym modelowa-
niem: najgłębsze cienie uwidaczniające oliwko wo-
zielonkawą podmalówkę okalają zarys twarzy od
skroni ku brodzie, stopniowo przechodząc w partie
oświetlone na zaznaczonych lekkim różem policz-
kach i na czole, ożywione białymi równoległymi
kreskami świateł na grzbiecie nosa, półkolistymi
nad brwiami, a w kształcie litery „ucc nad górną
wargą. Na czole Chrystusa i św. Paraskewii kon-
centrycznie ułożone cienie i jaśniejsze kręgi znaczą
guz mądrości; charakterystyczne jest ponadto dla
twarzy kobiecych i Dzieciątka podkreślenie dolnej
wargi głębokim cieniem półkoliście podciętym jasną
partią wypukłej brody. Rysy twarzy wydobywa
ciągła cienka linia. Oczy o kształcie migdałowym
zakreślone są zdwojoną linią powiek, przy znacznym
przedłużeniu górnej w kierunku skroni. Również
15. Głowa Matki Boskiej, fragment ikony z Długiego (ryc. 4)
(fot. R. Biskupski)
graficznie zaznaczają się półokrągłe podkrążenia
pod oczami. Charakterystyczny jest sposób malowa-
nia białek oczu farbą brunatną z białymi kreskami
świateł po obu stronach ciemnobrunatnej owalnej
tęczówki z czarną źrenicą, nade wszystko jednak
opracowanie brwi za pomocą czterech równoległych
czarnych łukowatych linii na brunatnej podmalówce,
zbiegających się cieniem u nasady długiego, wąskiego
nosa, podkreślonego z boków czerwonym konturem,
o końcu tworzącym wraz ze skrzydełkami nozdrzy
formę trój liścia. Usta małe, mocno czerwone, mają
kształt charakterystycznych dwu wałeczków w twa-
rzach męskich i w twarzach postaci w scenach bocz-
nych, natomiast w twarzach kobiecych postaci
w polach głównych ikony dolna warga zachowuje
ten sam kształt wałeczka, gdy górna przybiera formę
falistej linii z dwoma uwypukleniami u góry. Włosy,
przy całym zróżnicowaniu sposobu uczesania za-
64
(fot. R. Biskupski)
podeszłym (św. Mikołaj). Twarze grupy pierwszej
(ryc. 14-17) odznaczają się łagodnym modelowa-
niem: najgłębsze cienie uwidaczniające oliwko wo-
zielonkawą podmalówkę okalają zarys twarzy od
skroni ku brodzie, stopniowo przechodząc w partie
oświetlone na zaznaczonych lekkim różem policz-
kach i na czole, ożywione białymi równoległymi
kreskami świateł na grzbiecie nosa, półkolistymi
nad brwiami, a w kształcie litery „ucc nad górną
wargą. Na czole Chrystusa i św. Paraskewii kon-
centrycznie ułożone cienie i jaśniejsze kręgi znaczą
guz mądrości; charakterystyczne jest ponadto dla
twarzy kobiecych i Dzieciątka podkreślenie dolnej
wargi głębokim cieniem półkoliście podciętym jasną
partią wypukłej brody. Rysy twarzy wydobywa
ciągła cienka linia. Oczy o kształcie migdałowym
zakreślone są zdwojoną linią powiek, przy znacznym
przedłużeniu górnej w kierunku skroni. Również
15. Głowa Matki Boskiej, fragment ikony z Długiego (ryc. 4)
(fot. R. Biskupski)
graficznie zaznaczają się półokrągłe podkrążenia
pod oczami. Charakterystyczny jest sposób malowa-
nia białek oczu farbą brunatną z białymi kreskami
świateł po obu stronach ciemnobrunatnej owalnej
tęczówki z czarną źrenicą, nade wszystko jednak
opracowanie brwi za pomocą czterech równoległych
czarnych łukowatych linii na brunatnej podmalówce,
zbiegających się cieniem u nasady długiego, wąskiego
nosa, podkreślonego z boków czerwonym konturem,
o końcu tworzącym wraz ze skrzydełkami nozdrzy
formę trój liścia. Usta małe, mocno czerwone, mają
kształt charakterystycznych dwu wałeczków w twa-
rzach męskich i w twarzach postaci w scenach bocz-
nych, natomiast w twarzach kobiecych postaci
w polach głównych ikony dolna warga zachowuje
ten sam kształt wałeczka, gdy górna przybiera formę
falistej linii z dwoma uwypukleniami u góry. Włosy,
przy całym zróżnicowaniu sposobu uczesania za-
64