27. Ścięcie św. Paraskewii, fragment ikony z Żohatyna (ryc. 5) (fot. W. Szulc)
TWÓRCZOŚĆ MALARZA IKON Z ŻOHATYNA NA
TLE EPOKI I PRÓBA DATOWANIA
Na obszarze halicko-wołyńskim ikonostas w for-
mie wysokiej, wielorzędowej ściany pojawił się na
przełomie w. XIV i XV26. W najniższym rzędzie,
między carskimi i diakońskimi wrotami, umieszczano
ikony namiestne i chramowe, powyżej zaś wrót
zwykle ikonę Zbawiciela typu Acheiropoietai {Spasa
Nierukotwornego). Z tego miejsca ikonostasu po-
chodzą niewątpliwie obie ikony Zbazuiciela w oma-
wianym zespole; pozostałe były ikonami namiestny-
mi lub być może chramowymi, tj. poświęconymi
patronowi cerkwi. Niedostatek źródeł historycz-
nych w połączeniu z brakiem bliższych danych me-
trykalnych w zbiorach muzealnych nie pozwalają
w przypadku większości zabytków na identyfikację
ikonostasów, z których mogłyby pochodzić. Na pod-
26 Swiencicka, o.c., s. 208.
72
TWÓRCZOŚĆ MALARZA IKON Z ŻOHATYNA NA
TLE EPOKI I PRÓBA DATOWANIA
Na obszarze halicko-wołyńskim ikonostas w for-
mie wysokiej, wielorzędowej ściany pojawił się na
przełomie w. XIV i XV26. W najniższym rzędzie,
między carskimi i diakońskimi wrotami, umieszczano
ikony namiestne i chramowe, powyżej zaś wrót
zwykle ikonę Zbawiciela typu Acheiropoietai {Spasa
Nierukotwornego). Z tego miejsca ikonostasu po-
chodzą niewątpliwie obie ikony Zbazuiciela w oma-
wianym zespole; pozostałe były ikonami namiestny-
mi lub być może chramowymi, tj. poświęconymi
patronowi cerkwi. Niedostatek źródeł historycz-
nych w połączeniu z brakiem bliższych danych me-
trykalnych w zbiorach muzealnych nie pozwalają
w przypadku większości zabytków na identyfikację
ikonostasów, z których mogłyby pochodzić. Na pod-
26 Swiencicka, o.c., s. 208.
72