10. „Król i biskup przed Madonną z Dzieciątkiem", tympanon południowego portalu zachodniej fasady katedry Notre-Dame
w Paryżu (wg Alinari-Giraudon).
króla, toteż kiedy zestawiano jego urząd z najwyższą
w średniowieczu władzą świecką, cesarzem, jak
w Ewangeliarzu Liuthara czy Pontyfikale Henryka II
(ryc. 3, 11), pomijano nominalnego zwierzchnika
Kościoła, jakim jest papież. Funkcję bowiem pa-
pieża uzurpował sobie wtedy sam cesarz podpo-
rządkowując swej władzy tym samym krajowe
duchowieństwo82.
at Notre-Dame de Paris and the Iconography of the Division of
the Powers in the Parły Middle Ages (Journal of the Warburg
and Courtauld Institutes, 32, 1969, s. 62).
82 Kantorowicz, The King’s..., s. 69. — Skubiszewski,
o.c.) s. 49. Miniatury tam reprodukowane ilustrują koncepcję
Pierwotną wersją tematu odzwierciedlającego
wzajemny stosunek obu najwyższych władz, du-
chownej i świeckiej, była relacja papież—cesarz.
Ilustrowała ona, który z nich ma prawo do narzu-
cenia poddanym obowiązującej ich wszystkich wy-
kładni Pisma św. Określony przez religię cel ludz-
kiego istnienia — zbawienie wieczne (którego eta-
pem przejściowym było życie ziemskie) oraz po-
„państwa w Kościele", doktryny Agobarda z Lyonu i Jonasza
z Orleanu — wg nich monarcha jest osobą quasi-duchowną
(przez namaszczenie) i to pozwala mu na zajęcie czołowego
miejsca także i w Kościele. Por. Baszkiewicz, Myśl państwo-
wa..., s. 188.
98
w Paryżu (wg Alinari-Giraudon).
króla, toteż kiedy zestawiano jego urząd z najwyższą
w średniowieczu władzą świecką, cesarzem, jak
w Ewangeliarzu Liuthara czy Pontyfikale Henryka II
(ryc. 3, 11), pomijano nominalnego zwierzchnika
Kościoła, jakim jest papież. Funkcję bowiem pa-
pieża uzurpował sobie wtedy sam cesarz podpo-
rządkowując swej władzy tym samym krajowe
duchowieństwo82.
at Notre-Dame de Paris and the Iconography of the Division of
the Powers in the Parły Middle Ages (Journal of the Warburg
and Courtauld Institutes, 32, 1969, s. 62).
82 Kantorowicz, The King’s..., s. 69. — Skubiszewski,
o.c.) s. 49. Miniatury tam reprodukowane ilustrują koncepcję
Pierwotną wersją tematu odzwierciedlającego
wzajemny stosunek obu najwyższych władz, du-
chownej i świeckiej, była relacja papież—cesarz.
Ilustrowała ona, który z nich ma prawo do narzu-
cenia poddanym obowiązującej ich wszystkich wy-
kładni Pisma św. Określony przez religię cel ludz-
kiego istnienia — zbawienie wieczne (którego eta-
pem przejściowym było życie ziemskie) oraz po-
„państwa w Kościele", doktryny Agobarda z Lyonu i Jonasza
z Orleanu — wg nich monarcha jest osobą quasi-duchowną
(przez namaszczenie) i to pozwala mu na zajęcie czołowego
miejsca także i w Kościele. Por. Baszkiewicz, Myśl państwo-
wa..., s. 188.
98