DOI Artikel:
Gadomski, Jerzy: Wstęp do badań nad małopolskim malarstwem tablicowym XV wieku (1420 - 1470)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0047
1. Madonny z Krużlowej (a) i z tryptyku Madonny Tronu-
jącej (b) — pokrewieństwo typu fizjonomicznego (wg
E. Behrensa (a) i M. Walickiego (b))
ziemiach pokrywały się z ostatnim okresem stylu
miękkiego; w końcowych latach tego okresu zjawi-
ły się pierwsze malowidła, zapowiadające później-
szy rozwój stylu łamanego. Podstawowym kryterium
podziału -na fazy będzie przewaga najbardziej typo-
wych cech stylistycznych, rozumianych jako suma
cech formalnych o dającym się zdefiniować rodowo-
dzie artystycznym. W próbie wyodrębnienia etapów
rozwojowych poprzestaje się na krótkich uwagach,
dotyczących stylowego charakteru dzieł reprezentu-
jących kolejne fazy, ze szczególnym uwzględnieniem
związków tych utworów z malarstwem obcym, oraz
na krótkiej charakterystyce okresu.
Rozwój odrębnej „mutacji” stylowej, która w ra-
mach późnogotyckiego malarstwa środkowoeuropej-
skiego wykształciła się na terenie Małopolski i osią-
gnęła kulminację w połowie XV wieku, przedstawia
się następująco:
Prolog — 1420—1430 — pierwsze zabytki malar-
stwa; przewaga wpły-
wów czeskich.
Okres I — 1430—1440 — początki kształtowania
stylu lokalnego; okres
zbierania doświadczeń.
Okres U — 1440—1460 — rozwój dojrzałego, sa-
modzielnego stylu w ma-
larstwie małopolskim.
Epilog -— 1460—1470 — faza schyłkowa.
39
jącej (b) — pokrewieństwo typu fizjonomicznego (wg
E. Behrensa (a) i M. Walickiego (b))
ziemiach pokrywały się z ostatnim okresem stylu
miękkiego; w końcowych latach tego okresu zjawi-
ły się pierwsze malowidła, zapowiadające później-
szy rozwój stylu łamanego. Podstawowym kryterium
podziału -na fazy będzie przewaga najbardziej typo-
wych cech stylistycznych, rozumianych jako suma
cech formalnych o dającym się zdefiniować rodowo-
dzie artystycznym. W próbie wyodrębnienia etapów
rozwojowych poprzestaje się na krótkich uwagach,
dotyczących stylowego charakteru dzieł reprezentu-
jących kolejne fazy, ze szczególnym uwzględnieniem
związków tych utworów z malarstwem obcym, oraz
na krótkiej charakterystyce okresu.
Rozwój odrębnej „mutacji” stylowej, która w ra-
mach późnogotyckiego malarstwa środkowoeuropej-
skiego wykształciła się na terenie Małopolski i osią-
gnęła kulminację w połowie XV wieku, przedstawia
się następująco:
Prolog — 1420—1430 — pierwsze zabytki malar-
stwa; przewaga wpły-
wów czeskich.
Okres I — 1430—1440 — początki kształtowania
stylu lokalnego; okres
zbierania doświadczeń.
Okres U — 1440—1460 — rozwój dojrzałego, sa-
modzielnego stylu w ma-
larstwie małopolskim.
Epilog -— 1460—1470 — faza schyłkowa.
39