DOI article:
Kowalczyk, Jerzy: Nagrobek królowej Anny Jagiellonki w kaplicy Zygmuntowskiej
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20541#0024
14. Portret Anny Jagdieitoinkii w szacie Bractwa Św. Anny i kwefiie na
głowie, Muzeum w Wilanowie (foit. B. Seredyńska)
Bractwa Św. Anny na płycie nagrobnej jest waż-
nym elementem datującym to dzieło rzeźbiarskie,
nie branym dotychczas w badaniach pod uwagę.
Kult patronki królowej miał też służyć pośrednio
do propagowania cnót Anny Jagiellonki, jej po-
bożności i miłosierdzia. Królowa Anna, mieszka-
jąc w Warszawie, udawała się oo wtorek na mszę
bracką do kościoła Św. Anny w orszaku osób
duchownych i świeckich, dam i panien z fraucy-
meru, pilnując ich obecności 56.
Znanych jest kilka portretów królowej Anny
w stroju podobnym do tego na nagrobku, z me-
dalem Bractwa Św. Anny na szyi, malowanych
głównie przez Marcina Kobera. Jeden z takich
portretów wisiał w katedrze wawelskiej (na jego
56 Encyklopedia kościelna, t. I, s. 571.
57 Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. IV: Miasto
Rrąków, oz. I: Wawel, s. 70, fig. 397.
58 Sztuka warszawska od średniowiecza do połowy
XX wieku. Katalog roystawy jubileuszowej, Warszawa
miejscu pozostała tylko kopia) 57. Portret z serii
„koberowiskiiej” ze zbiorów Branickich, znajdują-
cy się w Muzeum w Wilanowie, przedstawia kró-
lową Annę w brązowym stroju brackim, przepa-
sanym sznurem pod białym przezroczystym kwe-
fem. N>a tle czarnego szkaplerza wiszą na pier-
siach dwa złote łańcuchy, z krzyżem i z meda-
lem Bractwa (z wizerunkiem św. Anny Samotrzeć,
napisem i datą 158 1 58 (ryc. 14, 15)).
Integralną częścią nagrobka królowej Anny
jest podłużny kartusz o misternie wygiętych brze-
gach, zwłaszcza na narożach, z czterema rozetka-
mi, jak gdyby ozdobnymi łebkami gwoździ mocu-
jących tablicę na cokole (ryc. 4). Ten typowy dla
twórczości Santi Gucciego element dekoracyjno-
il'9'02, s. 44—45, nr kart. 44; Portrety osobistości polskich
znajdujące się w pokojach i w galerii pałacu w Wilano-
wie. Katalog, Warszawa 1967, s. 23—24, nr kat. 1 (oprać.
S. Kozakiewicz),.
18
głowie, Muzeum w Wilanowie (foit. B. Seredyńska)
Bractwa Św. Anny na płycie nagrobnej jest waż-
nym elementem datującym to dzieło rzeźbiarskie,
nie branym dotychczas w badaniach pod uwagę.
Kult patronki królowej miał też służyć pośrednio
do propagowania cnót Anny Jagiellonki, jej po-
bożności i miłosierdzia. Królowa Anna, mieszka-
jąc w Warszawie, udawała się oo wtorek na mszę
bracką do kościoła Św. Anny w orszaku osób
duchownych i świeckich, dam i panien z fraucy-
meru, pilnując ich obecności 56.
Znanych jest kilka portretów królowej Anny
w stroju podobnym do tego na nagrobku, z me-
dalem Bractwa Św. Anny na szyi, malowanych
głównie przez Marcina Kobera. Jeden z takich
portretów wisiał w katedrze wawelskiej (na jego
56 Encyklopedia kościelna, t. I, s. 571.
57 Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. IV: Miasto
Rrąków, oz. I: Wawel, s. 70, fig. 397.
58 Sztuka warszawska od średniowiecza do połowy
XX wieku. Katalog roystawy jubileuszowej, Warszawa
miejscu pozostała tylko kopia) 57. Portret z serii
„koberowiskiiej” ze zbiorów Branickich, znajdują-
cy się w Muzeum w Wilanowie, przedstawia kró-
lową Annę w brązowym stroju brackim, przepa-
sanym sznurem pod białym przezroczystym kwe-
fem. N>a tle czarnego szkaplerza wiszą na pier-
siach dwa złote łańcuchy, z krzyżem i z meda-
lem Bractwa (z wizerunkiem św. Anny Samotrzeć,
napisem i datą 158 1 58 (ryc. 14, 15)).
Integralną częścią nagrobka królowej Anny
jest podłużny kartusz o misternie wygiętych brze-
gach, zwłaszcza na narożach, z czterema rozetka-
mi, jak gdyby ozdobnymi łebkami gwoździ mocu-
jących tablicę na cokole (ryc. 4). Ten typowy dla
twórczości Santi Gucciego element dekoracyjno-
il'9'02, s. 44—45, nr kart. 44; Portrety osobistości polskich
znajdujące się w pokojach i w galerii pałacu w Wilano-
wie. Katalog, Warszawa 1967, s. 23—24, nr kat. 1 (oprać.
S. Kozakiewicz),.
18