DOI Artikel:
Walczak, Marek: Przyczynek do badań nad wieżą ratuszową w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20623#0045
32. Kraków, wieża ratuszowa, dekoracja na ścianie pn. „aneksu”
po stronie wsch. pomieszczenia na pierwszym piętrze
(fot. S. Michta)
31. Kraków, wieża ratuszowa, dekoracja na ścianie pd. „aneksu”
po stronie wsch. pomieszczenia na pierwszym piętrze
(fot. S. Michta)
33. Ołomuniec, kościół par. Św. Maurycego, 34. Ołomuniec, kościół par. Św. Maurycego,
kaplica Trójcy Świętej pod wieżą pn. wspornik sklepienia w kaplicy Trójcy Świętej pod wieżą pn.
(fot. dzięki uprzejmości prof. I. Hlobila) (fot. dzięki uprzejmości prof. I. Hlobila)
włosów, u dołu zaś rozłożysta, falująca broda. Druga
ścianka tego samego kapitela ma już mniej finezyjny
charakter — pokrywają ją dosyć płaskie, wydłużone
liście dębu, ułożone ogonkami do dołu (ił. 27). W
kolejnych narożnikach przeważają liście dębu, jednak
ich ogonki są pozrastane, czasem ukazano też kawał-
ki gałązek, z których wyrastają (ił. 28, 29). Liście w
narożniku północno-zachodnim mają długie, giętkie
ogonki, które schodzą się ku środkowi kompozycji
rozdzielonej symetrycznie na dwie części. Ich charak-
ter jest zbliżony do pierwszego z opisywanych kapi-
teli, jednak szerokie końcówki mają inny, sercowaty
kształt. Poza tym są one blokowe, rzeźbione grubo
i bez polotu. Niestety, wskutek daleko posuniętego
zniszczenia dekoracja narożnika północno-wschod-
niego, a także część detali w „aneksach” jest słabo
czytelna, w związku z czym nie poddaje się analizie
formalnej (il. 30).
Ramiona — „aneksy” są dość płytkie, a skom-
plikowana konstrukcja narożników i bogaty detal
służą podkreśleniu znaczenia środkowej części po-
mieszczenia. Jednak i w owych bocznych częściach
znajdują się finezyjne podziały kreślące na ścianach
półkoliste arkady, a szerokie lizeny podtrzymują
rzeźbione kapitele, na których w części wschodniej
znalazły się przedstawienia walczących zwierząt (il.
31, 32). Trzeba też pamiętać, że podziały wnętrza
podkreślone były przez niezachowane sklepienia.
Bez względu na kształt, którego dziś nie da się od-
tworzyć, z pewnością nie zacierały one podziałów,
39
po stronie wsch. pomieszczenia na pierwszym piętrze
(fot. S. Michta)
31. Kraków, wieża ratuszowa, dekoracja na ścianie pd. „aneksu”
po stronie wsch. pomieszczenia na pierwszym piętrze
(fot. S. Michta)
33. Ołomuniec, kościół par. Św. Maurycego, 34. Ołomuniec, kościół par. Św. Maurycego,
kaplica Trójcy Świętej pod wieżą pn. wspornik sklepienia w kaplicy Trójcy Świętej pod wieżą pn.
(fot. dzięki uprzejmości prof. I. Hlobila) (fot. dzięki uprzejmości prof. I. Hlobila)
włosów, u dołu zaś rozłożysta, falująca broda. Druga
ścianka tego samego kapitela ma już mniej finezyjny
charakter — pokrywają ją dosyć płaskie, wydłużone
liście dębu, ułożone ogonkami do dołu (ił. 27). W
kolejnych narożnikach przeważają liście dębu, jednak
ich ogonki są pozrastane, czasem ukazano też kawał-
ki gałązek, z których wyrastają (ił. 28, 29). Liście w
narożniku północno-zachodnim mają długie, giętkie
ogonki, które schodzą się ku środkowi kompozycji
rozdzielonej symetrycznie na dwie części. Ich charak-
ter jest zbliżony do pierwszego z opisywanych kapi-
teli, jednak szerokie końcówki mają inny, sercowaty
kształt. Poza tym są one blokowe, rzeźbione grubo
i bez polotu. Niestety, wskutek daleko posuniętego
zniszczenia dekoracja narożnika północno-wschod-
niego, a także część detali w „aneksach” jest słabo
czytelna, w związku z czym nie poddaje się analizie
formalnej (il. 30).
Ramiona — „aneksy” są dość płytkie, a skom-
plikowana konstrukcja narożników i bogaty detal
służą podkreśleniu znaczenia środkowej części po-
mieszczenia. Jednak i w owych bocznych częściach
znajdują się finezyjne podziały kreślące na ścianach
półkoliste arkady, a szerokie lizeny podtrzymują
rzeźbione kapitele, na których w części wschodniej
znalazły się przedstawienia walczących zwierząt (il.
31, 32). Trzeba też pamiętać, że podziały wnętrza
podkreślone były przez niezachowane sklepienia.
Bez względu na kształt, którego dziś nie da się od-
tworzyć, z pewnością nie zacierały one podziałów,
39