— 311 —

IV. (Zu Anm. 1, S. 295):

Amp 1 issimo R e c t o r i et S e n a t u i Acad emi a e II eicle 1 bergensis
Hugo Don eil us S. P. D.

Lectis literis vestris, quibus ad me de conditione Heidelbergica quam humanis-
sime et liberalissime scripsistis magna sane cura fuit amplissimi et ornatissimi viri,
cur in ista voluntate vestra de singulari beneficio et beneuolentia Dei erga me serio
cogitare, eique gratias agere oporteret, quod me in bis publicis calamitatibus, et
communi Gallicae ecclesiae incendio ita respiceret, vt paulo ante velut e mediis flam-
mis ereptum et mirabiliter servatum nouo etiam hoc et insperato beneficio cumularet,
vt esset Haydelbergae amplissimus et grauissimus Academiae Senatus, qui non modo
mihi bene consultum esse vellet, absenti praesertim et ante ignoto, nec quicquam
tale cogitanti, sed etiam vitro de me asciscendo, augendoque et ornando cogitaret.
Sed de beneficiis Dei quibus me ille pro sua bonitate et misericordia omnibus tempo-
ribus pene obruit, quando haec numero infinita sunt, magnitudine immensa, et cogi-
tatione mea maiora, nunquam mihi deerit dicendi eaque laudandi et praedicandi locus.
Humanitas est vestra et caritas omni commendatione maior, quae se in literis vestris

ostendit, d ~
dum fuit, < ="
et ambienti _
in magna ( —
ficatione in = ^
vere Christ —

tias agam r =f
coram aliq E—^
moriam bei E_
quam me vi = co
pro dignita E

tum nec p< E~

, I z s

et experiei ——

Galliae Gy E_

iudicium vi E io

calamitates. E

quo vitam E"

.. , = L0

etiam, vt b ——

o

mpore cogitandum et dicen-
s prius noto, cogitanti verö
saluis nec florentibus rebus
cum summa id quidem testi-
etiam illius pietatis, quae
isto studio, atque hoc vno
xod dicam, aut respondeam
erali tamque expromta, nec
ihil animo meo hoc tempore
im me vobis debere statuo,
am quibus verbis vobis gra-
agam, si Deus ita largietur,
le me Deus volet esse, me-
mseruabo. De prouincia ad
rndi, vt verear ne non satis
tantum mihi defertis, quan-
in me, et illo nonnullo usu
ocendi juris in nobilissimo
his quod ad voluntatem et
efero. Non me praesentes
lunt. Est hic, Deo gratiam,
i: ad bene viuendum autem
Ime constituta commoditmtes
lis esset, satis potui propter
laboraui quidem auxie qua-
rt vocantes sequar suadeant.
iter et prolixe vocor; quod
d omnia mihi hoc tempore
is etiam ipse pene aditum