DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37091#0035
A7Mzy/4e/n ńordztey czy /^ro/orzc/r: ńy/?
33
szy zbiór rysunków i fotografii obiektów zaginionych znajduje się obecnie
we wrocławskim Ossolineum (w DztT/mtkM podroży nut WSc/pL/ i Rppftt/ttrzM),
w Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się fotografia pejzażu olej-
nego ponoć pędzla Słowackiego (ze zbiorów Meyeta). Nie znamy innych tego
rodzaju prac poety, więc niemożliwa jest analiza porównawcza, zdjęcia są
zresztą bardzo złej jakości^*. (11. 1).
Władysław Kłyszewski wyjaśnił w artykule Sprawa wszyst-
kie niewiadome dotyczące udziału Słowackiego w akcji wybicia medalionu
Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich na rzecz stypendiów naukowych
dla polskiej młodzieży. Poeta nie miał udziału w projektowaniu jego plastycz-
nego kształtu. Jednak cieszył się z zadowalających efektów w tej materii.
Słowacki utrzymywał żywe kontakty z kilkoma artystami. Charakter zna-
jomości oraz stopień zażyłości nie były jednakowe we wszystkich wypadkach.
Antoni i Władysław Oleszczyńscy (których poznał wkrótce po przybyciu do
Paryża), Wojciech Korneli Stattler i Charles Petiniaud-Dubos to ci spośród
nich, z którymi poeta się zaprzyjaźnił. Wzmianki o tych artystach znaleźć
można oczywiście we wszystkich monografiach. Najwięcej uwagi badaczy
skupiły związki artysty ze Stattlerem. Najobszerniej temat ten omawia Mie-
czysław Treter w książce PrzyjLctef Słowackiego Wo/ciecń Korneii Stot-
rie/^. Zgodnie z tytułem autor więcej jednak mówi o samym malarzu,
przybliżając jego poglądy artystyczne, niż o związkach z poetą. W wielu póź-
niejszych rozprawach, zarówno filologicznych jak i z historii sztuki, wspomi-
nano wyłącznie jeden i ten sam list z ich korespondencji, nie poddając anali-
zie, nie mniej ważnych, kilku pozostałych. Powstał w ten sposób stereotyp
- skoro Słowacki przyjaźnił się ze Stattlerem, pozytywnie oceniał Macńa-
kcMJzy (co według mnie nie jest bezsporne), to obaj mieli podobne poglądy
artystyczne i upodobania w malarstwie obcym^. Tymczasem tak nie było.
O mechanizmie powtarzania tych samych cytatów i wynikających stąd nieści-
słości piszę w rozdziale poświęconym analizie listów poety do Stattlera.
Rękopisma Juliusza Słowackiego niegdyś własność Muzeum Lubomirskich. Biblioteka
Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, rkps sygn. 5463 I; Poptrdorz poety -
I 4743; fotografie - Muzeum Narodowe w Warszawie. Dział Dokumentacji Naukowej fot.
1118/37/84 i 3629/14/88.
^ W. Kłyszewski. mg&dowa. (/Vo /7oAtow/g mezno/ryc/! OMtogrońw
JMpM^zo 5/owocA'ggoj. ,,Biblioteka Warszawska" 1907 t. 25 cz. I s. 142-169.
M. T r e t e r. Przy/oc/g/ ó7owac/dggc Wo/c/ecń Korne// Ptott/er. W: Cieniom dn/in^zo
P/owocłiego, rycgrza napowietrznej woKi, Lora ^i^ o nm-oe/owojc najz^ toczy. Lwów 1909.
^ Zob. np. K. W y k a. Mote/Po i P/owocłi. Warszawa 1953; P. H e r t z. Portret 57o-
woc/ciego. Wyd. 2. Warszawa 1950.
33
szy zbiór rysunków i fotografii obiektów zaginionych znajduje się obecnie
we wrocławskim Ossolineum (w DztT/mtkM podroży nut WSc/pL/ i Rppftt/ttrzM),
w Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się fotografia pejzażu olej-
nego ponoć pędzla Słowackiego (ze zbiorów Meyeta). Nie znamy innych tego
rodzaju prac poety, więc niemożliwa jest analiza porównawcza, zdjęcia są
zresztą bardzo złej jakości^*. (11. 1).
Władysław Kłyszewski wyjaśnił w artykule Sprawa wszyst-
kie niewiadome dotyczące udziału Słowackiego w akcji wybicia medalionu
Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich na rzecz stypendiów naukowych
dla polskiej młodzieży. Poeta nie miał udziału w projektowaniu jego plastycz-
nego kształtu. Jednak cieszył się z zadowalających efektów w tej materii.
Słowacki utrzymywał żywe kontakty z kilkoma artystami. Charakter zna-
jomości oraz stopień zażyłości nie były jednakowe we wszystkich wypadkach.
Antoni i Władysław Oleszczyńscy (których poznał wkrótce po przybyciu do
Paryża), Wojciech Korneli Stattler i Charles Petiniaud-Dubos to ci spośród
nich, z którymi poeta się zaprzyjaźnił. Wzmianki o tych artystach znaleźć
można oczywiście we wszystkich monografiach. Najwięcej uwagi badaczy
skupiły związki artysty ze Stattlerem. Najobszerniej temat ten omawia Mie-
czysław Treter w książce PrzyjLctef Słowackiego Wo/ciecń Korneii Stot-
rie/^. Zgodnie z tytułem autor więcej jednak mówi o samym malarzu,
przybliżając jego poglądy artystyczne, niż o związkach z poetą. W wielu póź-
niejszych rozprawach, zarówno filologicznych jak i z historii sztuki, wspomi-
nano wyłącznie jeden i ten sam list z ich korespondencji, nie poddając anali-
zie, nie mniej ważnych, kilku pozostałych. Powstał w ten sposób stereotyp
- skoro Słowacki przyjaźnił się ze Stattlerem, pozytywnie oceniał Macńa-
kcMJzy (co według mnie nie jest bezsporne), to obaj mieli podobne poglądy
artystyczne i upodobania w malarstwie obcym^. Tymczasem tak nie było.
O mechanizmie powtarzania tych samych cytatów i wynikających stąd nieści-
słości piszę w rozdziale poświęconym analizie listów poety do Stattlera.
Rękopisma Juliusza Słowackiego niegdyś własność Muzeum Lubomirskich. Biblioteka
Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, rkps sygn. 5463 I; Poptrdorz poety -
I 4743; fotografie - Muzeum Narodowe w Warszawie. Dział Dokumentacji Naukowej fot.
1118/37/84 i 3629/14/88.
^ W. Kłyszewski. mg&dowa. (/Vo /7oAtow/g mezno/ryc/! OMtogrońw
JMpM^zo 5/owocA'ggoj. ,,Biblioteka Warszawska" 1907 t. 25 cz. I s. 142-169.
M. T r e t e r. Przy/oc/g/ ó7owac/dggc Wo/c/ecń Korne// Ptott/er. W: Cieniom dn/in^zo
P/owocłiego, rycgrza napowietrznej woKi, Lora ^i^ o nm-oe/owojc najz^ toczy. Lwów 1909.
^ Zob. np. K. W y k a. Mote/Po i P/owocłi. Warszawa 1953; P. H e r t z. Portret 57o-
woc/ciego. Wyd. 2. Warszawa 1950.