DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12226#0179
»
ZAKOŃCZENIE
Pora podjąć próbę ogólnej charakterystyki zjawisk i proce-
sów, które dokonały się w samym malarstwie ,,gdańskim" w 2 poł.
XV w. i jego bezpośrednim kontekście społecznym. Na początku
odwołamy się do dwóch kryteriów, najistotniejszych bodaj, ale
traktowanych w dotychczasowej literaturze nazbyt autonomicznie,
mianowicie do pochodzenia dzieł i do ich jakości artystyczno-iko-
nograficznych.
Najpierw weźmy pod uwagę miejsce wykonania dzieł lub po-
chodzenie twórców (na razie jest to równoznaczne). Istnieje i z pew-
nością istniało niegdyś więcej obiektów zrodzonych z tutejszych
sił i tradycji, koncentrujących się w warsztacie gdańskim, którego
status prawny określała przynależność do cechu złotników i szkla-
rzy. Charakter tych dzieł, w szczególności ołtarzy: Bractwa Ka-
płańskiego NPMarii i śś. Szymona i Judy, wskazuje, że ich twór-
cy wiele czerpali z tradycji obcych, zwłaszcza wendyjskich. Wszak-
że miasta wendyjskie stanowią punkt odniesienia osobny — Ros-
tock, Lubeka, Hamburg to ośrodki, z którymi więzi były wielo-
stronne i trudne niekiedy do sprecyzowania; rozmiary tych związ-
ków zapewne przerastały to, co wynika z analizy zachowanego ma-
teriału. Z jednej strony należy bowiem pamiętać, że wykonawcy
„predelli" Filipa Bischof a czy ołtarza św. Barbary mogli otrzy-
mać tam elementarne wykształcenie, a z drugiej — jeszcze raz
podkreślić, że twory warsztatu gdańskiego powstały przede wszyst-
kim w tej atmosferze artystycznej, którą tworzyły miasta wen-
173
ZAKOŃCZENIE
Pora podjąć próbę ogólnej charakterystyki zjawisk i proce-
sów, które dokonały się w samym malarstwie ,,gdańskim" w 2 poł.
XV w. i jego bezpośrednim kontekście społecznym. Na początku
odwołamy się do dwóch kryteriów, najistotniejszych bodaj, ale
traktowanych w dotychczasowej literaturze nazbyt autonomicznie,
mianowicie do pochodzenia dzieł i do ich jakości artystyczno-iko-
nograficznych.
Najpierw weźmy pod uwagę miejsce wykonania dzieł lub po-
chodzenie twórców (na razie jest to równoznaczne). Istnieje i z pew-
nością istniało niegdyś więcej obiektów zrodzonych z tutejszych
sił i tradycji, koncentrujących się w warsztacie gdańskim, którego
status prawny określała przynależność do cechu złotników i szkla-
rzy. Charakter tych dzieł, w szczególności ołtarzy: Bractwa Ka-
płańskiego NPMarii i śś. Szymona i Judy, wskazuje, że ich twór-
cy wiele czerpali z tradycji obcych, zwłaszcza wendyjskich. Wszak-
że miasta wendyjskie stanowią punkt odniesienia osobny — Ros-
tock, Lubeka, Hamburg to ośrodki, z którymi więzi były wielo-
stronne i trudne niekiedy do sprecyzowania; rozmiary tych związ-
ków zapewne przerastały to, co wynika z analizy zachowanego ma-
teriału. Z jednej strony należy bowiem pamiętać, że wykonawcy
„predelli" Filipa Bischof a czy ołtarza św. Barbary mogli otrzy-
mać tam elementarne wykształcenie, a z drugiej — jeszcze raz
podkreślić, że twory warsztatu gdańskiego powstały przede wszyst-
kim w tej atmosferze artystycznej, którą tworzyły miasta wen-
173