DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22411#0114
piana, będącego połączeniem budowli antycznej ze sztuczną ruiną,
lapidarium i kolumbarium (Miziołek 2006). Właśnie w części
z kolumbarium znajduje się piękna arkada wsparta na dwóch ko-
lumnach, której środkowe pole wypełnia sporych rozmiarów pan-
neau ozdobione wykonanym w stiuku reliefem (il. 11 i 98). Przed-
stawia on nagą kobietę, odwróconą plecami do patrzącego,
siedzącą na grzbiecie hybrydy będącej połączeniem drapieżnika
lądowego o pysku i łapach pumy czy pantery i korpusie oraz ogo-
nie zwierzęcia wodnego. Kobieta leżąc na grzbiecie potwora daje
mu pić z niewielkiego dzbana, którego zawartość wylewa na pate-
rę trzymaną poniżej pyska bestii. Nie ulega wątpliwości, że twórca
98. B: chimera owero Pantera marina, decorazione del reliefu, Francesco Maria Staggi, wykonał tu kopię słynnej niegdyś
colombario della Casa dell'Arciprete dell'Arcadia, Pantera marina, odnalezionej w Villi Ariadny w Stabiach, tyle że
particolare. ^ niemal monumentalnej wersji. Co ciekawe, stabiańska Pantera
stała się tu Chimerą; inskrypcja umieszczona poniżej jest następu-
jąca: „UEsperance nourrit un Chimère et la Vie Secoule" (il. HA).
W tym miejscu warto popatrzeć na zdjęcie oryginału przechowy-
wanego w Museo Nazionale Archeologico w Neapolu (il. 11C), na
rycinę w trzecim tomie Le Antichità di Ercolano esposte (il. 11D)
i przytoczyć poświęcony jej opis: „Również to malowidło, towarzy-
szące poprzedniemu [Młodej kobiety lub Nimfy] [...], ukazanemu
na tym samym czerwonym tle, [...] przedstawia odwróconą pleca-
mi nagą Nimfę, z jasnymi warkoczami, perłami w uszach, rozwia-
ną na piersi zielonożółtą przepaską, zapiętą złotą zapinką na ple-
cach, i ze złotymi bransoletkami; w prawej dłoni tej samej barwy
dzbanek, z którego do szczerozłotej miednicy, którą dzierży w lewej
dłoni, wlewa nieokreślony napój; oblizuje się nim potwór o skórze
barwy morskiej wody z ciemnymi, okrągłymi plamkami; Nimfa leży
na jego grzbiecie" (voi. 2, 1762, tavola XVII, pp. 89-90). Bianca
Maiuri komentuje: "Pełen wdzięku i lekkości ruch ręki, pogodną
twarz rozświetla burza jasnych włosów zebranych na karku; Nimfa
przypatruje się ofierze niczym obrzędowi. W morskim świecie od-
prawia się oto jeden z najważniejszych rytów dionizyjskich, napo-
jenie pantery smakowitym sokiem winnej latorośli, dokonywany
przez Dionizosa, składającego obrzędową ofiarę".
Wyobrażenie fascynującej hybrydy ze Stabiów nie cieszyło się
może aż tak wielkim powodzeniem, jak Sprzedająca Kupidyny, od-
11 2 I IV. Ogród w Arkadii pod Łowiczem, Zamek w Łańcucie i Pantera marina
lapidarium i kolumbarium (Miziołek 2006). Właśnie w części
z kolumbarium znajduje się piękna arkada wsparta na dwóch ko-
lumnach, której środkowe pole wypełnia sporych rozmiarów pan-
neau ozdobione wykonanym w stiuku reliefem (il. 11 i 98). Przed-
stawia on nagą kobietę, odwróconą plecami do patrzącego,
siedzącą na grzbiecie hybrydy będącej połączeniem drapieżnika
lądowego o pysku i łapach pumy czy pantery i korpusie oraz ogo-
nie zwierzęcia wodnego. Kobieta leżąc na grzbiecie potwora daje
mu pić z niewielkiego dzbana, którego zawartość wylewa na pate-
rę trzymaną poniżej pyska bestii. Nie ulega wątpliwości, że twórca
98. B: chimera owero Pantera marina, decorazione del reliefu, Francesco Maria Staggi, wykonał tu kopię słynnej niegdyś
colombario della Casa dell'Arciprete dell'Arcadia, Pantera marina, odnalezionej w Villi Ariadny w Stabiach, tyle że
particolare. ^ niemal monumentalnej wersji. Co ciekawe, stabiańska Pantera
stała się tu Chimerą; inskrypcja umieszczona poniżej jest następu-
jąca: „UEsperance nourrit un Chimère et la Vie Secoule" (il. HA).
W tym miejscu warto popatrzeć na zdjęcie oryginału przechowy-
wanego w Museo Nazionale Archeologico w Neapolu (il. 11C), na
rycinę w trzecim tomie Le Antichità di Ercolano esposte (il. 11D)
i przytoczyć poświęcony jej opis: „Również to malowidło, towarzy-
szące poprzedniemu [Młodej kobiety lub Nimfy] [...], ukazanemu
na tym samym czerwonym tle, [...] przedstawia odwróconą pleca-
mi nagą Nimfę, z jasnymi warkoczami, perłami w uszach, rozwia-
ną na piersi zielonożółtą przepaską, zapiętą złotą zapinką na ple-
cach, i ze złotymi bransoletkami; w prawej dłoni tej samej barwy
dzbanek, z którego do szczerozłotej miednicy, którą dzierży w lewej
dłoni, wlewa nieokreślony napój; oblizuje się nim potwór o skórze
barwy morskiej wody z ciemnymi, okrągłymi plamkami; Nimfa leży
na jego grzbiecie" (voi. 2, 1762, tavola XVII, pp. 89-90). Bianca
Maiuri komentuje: "Pełen wdzięku i lekkości ruch ręki, pogodną
twarz rozświetla burza jasnych włosów zebranych na karku; Nimfa
przypatruje się ofierze niczym obrzędowi. W morskim świecie od-
prawia się oto jeden z najważniejszych rytów dionizyjskich, napo-
jenie pantery smakowitym sokiem winnej latorośli, dokonywany
przez Dionizosa, składającego obrzędową ofiarę".
Wyobrażenie fascynującej hybrydy ze Stabiów nie cieszyło się
może aż tak wielkim powodzeniem, jak Sprzedająca Kupidyny, od-
11 2 I IV. Ogród w Arkadii pod Łowiczem, Zamek w Łańcucie i Pantera marina