DOI Artikel:
Bęczkowska, Urszula: Architektura klasztoru ss. karmelitanek bosych przy ulicy Łobzowskiej w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19070#0083
niósł jednak zarys jeszcze innej koncepcji. Stosownie do posiadanych fun-
duszy powierzono Żołdaniemu opracowanie projektu dobudowy do starego
domu dwóch skrzydeł i łączącego je niskiego, zadaszonego korytarza, zamy-
kającego wewnętrzny dziedziniec. Nieco na północ od osi skrzydła mającego
powstać na miejscu wyburzonej dobudówki z 1877 roku, planowano wkom-
ponować jednonawowy kościół z transeptem, „wychodzący na nową ul. Sie-
miradzkiego". Podobnie jak w pierwotnym planie Żołdaniego fasada kościoła
występować miała znacznie przed lico klasztoru, a półkoliście zamknięty chór
stanowiący przedłużenie prezbiterium, zajmować miał część przestrzeni wiry-
darza. W pomieszczeniach przylegających do kościoła zamierzano zlokalizo-
wać zakrystię, rozmównicę i pomieszczenia dla furtianek. W przeciwległym
pawilonie na parterze przewidziano cele dla chorych, zaś na piętrze pomiesz-
czenia nowicjatu48. Realizację tego planu uniemożliwiła śmierć Żołdaniego49.
Wkrótce na jego miejsce powołany został Tadeusz Stryjeński50.
48 „Dawne plany (...) niemożebne są na naszą kasę - za wielkie rozmiary (...). Pan Żoldani
architekta, choć smutny, że dawny piękny jego plan już się nie przyda, zrobi nam inny, zastoso-
wany do tego, co mamy na budowę". B. Czart., Listy s. Marii Ksawery... (przyp. 13), list z 31
V 1894 wraz ze stosownym rysunkiem.
4 Nastąpiła ona 2 VIII 1900 roku. Kalendarz Krakowski Józefa Czecha na rok 1901, Kra-
ków 1901, s. 94. Tam też krótka informacja dotycząca biografii i twórczości architekta. Więcej
na ten temat zob. WAP, Akta Magistratu m. Krakowa 1852-1934, Akta osobowe pracowników,
Kr 8834, f. 2725; Purchla (przyp. 1), s. 132.
50 O wyborze tym zdecydował Jan Brzozowski, szwagier Marii Ksawery. Powierzenie
Stryj eńskiemu prac przy klasztorze należy łączyć z towarzyszącą mu już wówczas opinią „bar-
dzo zdolnego architekta" oraz protekcją najbliższych krewnych. „Matka jego Paulina z domu
Lestocą, Szwajcarka, wielką przyjaźń zawarła już dawniej z naszym klasztorem (...). Gdy mat-
ki wyraziły jej pragnienie wybudowania nowego klasztoru, prosiła, byśmy jej synowi zająć się
tern dały. Jeszcze żegnając się z nami przed wyjazdem z Krakowa do Genewy, gdzie umarła
[3 XI 1902 -UB], mówiła, że się co dzień modli, abyśmy innego architekty nie wybierały, tyl-
ko jej ukochanego syna Tadeusza". Zob. AKL, Kronik tom IV... (przyp. 19), s. 101-102. Z kolei
siostra Stryjeńskiego Leokadia, blisko związana z Hotelem Lambert, była dobrze znana Marii
Ksawerze jeszcze z czasów paryskich. Zob. B. Czart., rkps 7093, Objaśnienia osób dane przez
ks. Karmelitankę i ks. Adama Ordynata. Utrzymywała też kontakty towarzyskie z krakowską
arystokracją, które Tadeusz wykorzystał dla celów zawodowych już w czasie swojego pierw-
szego pobytu w mieście w 1877 roku. Zob. Archiwum PAN w Warszawie, Archiwum Tadeusza
Stryjeńskiego (dalej: APANwW, ATS), sygn. III - 135, Vol. 5, f. 8, Ze wspomnień syna emi-
granta - szkic, s. 125.
75
duszy powierzono Żołdaniemu opracowanie projektu dobudowy do starego
domu dwóch skrzydeł i łączącego je niskiego, zadaszonego korytarza, zamy-
kającego wewnętrzny dziedziniec. Nieco na północ od osi skrzydła mającego
powstać na miejscu wyburzonej dobudówki z 1877 roku, planowano wkom-
ponować jednonawowy kościół z transeptem, „wychodzący na nową ul. Sie-
miradzkiego". Podobnie jak w pierwotnym planie Żołdaniego fasada kościoła
występować miała znacznie przed lico klasztoru, a półkoliście zamknięty chór
stanowiący przedłużenie prezbiterium, zajmować miał część przestrzeni wiry-
darza. W pomieszczeniach przylegających do kościoła zamierzano zlokalizo-
wać zakrystię, rozmównicę i pomieszczenia dla furtianek. W przeciwległym
pawilonie na parterze przewidziano cele dla chorych, zaś na piętrze pomiesz-
czenia nowicjatu48. Realizację tego planu uniemożliwiła śmierć Żołdaniego49.
Wkrótce na jego miejsce powołany został Tadeusz Stryjeński50.
48 „Dawne plany (...) niemożebne są na naszą kasę - za wielkie rozmiary (...). Pan Żoldani
architekta, choć smutny, że dawny piękny jego plan już się nie przyda, zrobi nam inny, zastoso-
wany do tego, co mamy na budowę". B. Czart., Listy s. Marii Ksawery... (przyp. 13), list z 31
V 1894 wraz ze stosownym rysunkiem.
4 Nastąpiła ona 2 VIII 1900 roku. Kalendarz Krakowski Józefa Czecha na rok 1901, Kra-
ków 1901, s. 94. Tam też krótka informacja dotycząca biografii i twórczości architekta. Więcej
na ten temat zob. WAP, Akta Magistratu m. Krakowa 1852-1934, Akta osobowe pracowników,
Kr 8834, f. 2725; Purchla (przyp. 1), s. 132.
50 O wyborze tym zdecydował Jan Brzozowski, szwagier Marii Ksawery. Powierzenie
Stryj eńskiemu prac przy klasztorze należy łączyć z towarzyszącą mu już wówczas opinią „bar-
dzo zdolnego architekta" oraz protekcją najbliższych krewnych. „Matka jego Paulina z domu
Lestocą, Szwajcarka, wielką przyjaźń zawarła już dawniej z naszym klasztorem (...). Gdy mat-
ki wyraziły jej pragnienie wybudowania nowego klasztoru, prosiła, byśmy jej synowi zająć się
tern dały. Jeszcze żegnając się z nami przed wyjazdem z Krakowa do Genewy, gdzie umarła
[3 XI 1902 -UB], mówiła, że się co dzień modli, abyśmy innego architekty nie wybierały, tyl-
ko jej ukochanego syna Tadeusza". Zob. AKL, Kronik tom IV... (przyp. 19), s. 101-102. Z kolei
siostra Stryjeńskiego Leokadia, blisko związana z Hotelem Lambert, była dobrze znana Marii
Ksawerze jeszcze z czasów paryskich. Zob. B. Czart., rkps 7093, Objaśnienia osób dane przez
ks. Karmelitankę i ks. Adama Ordynata. Utrzymywała też kontakty towarzyskie z krakowską
arystokracją, które Tadeusz wykorzystał dla celów zawodowych już w czasie swojego pierw-
szego pobytu w mieście w 1877 roku. Zob. Archiwum PAN w Warszawie, Archiwum Tadeusza
Stryjeńskiego (dalej: APANwW, ATS), sygn. III - 135, Vol. 5, f. 8, Ze wspomnień syna emi-
granta - szkic, s. 125.
75