DOI Artikel:
Bęczkowska, Urszula: Architektura klasztoru ss. karmelitanek bosych przy ulicy Łobzowskiej w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19070#0093
kolejnej wersji projektu, opracowanej w styczniu 1903 roku63. Dalszej reduk-
cji uległy aneksy flankujące południowe skrzydło budowli i przyjęły one po-
stać narożnych ryzalitów. Lekko zryzalitowano także klatki schodowe w ob-
rębie klasztoru, domu kapelana i pawilonu dla furtianek. Zmniejszono we-
wnętrzny dziedziniec, likwidując jednocześnie południowe wejście łączące
go z krużgankami i zastępując je dwoma innymi, zlokalizowanymi w pół-
nocnym skrzydle klasztoru, symetrycznie w stosunku do chóru kościoła. Nie-
znacznie zmieniono również wielkość i układ niektórych pomieszczeń klasz-
tornych. Plany te zostały przesłane je zatwierdzenia Definitorium Generalne-
mu w Rzymie i Definitorium Prowincjonalnemu w Wiedniu. W tym samym
czasie architekci przystąpili do wykańczania projektów elewacji gmachu,
wielokrotnie konsultowanych z przełożoną zgromadzenia łobzowskiego64.
Ostateczna wersja planów powstała w marcu 1903 roku i 9 kwietnia zosta-
ła zatwierdzona przez Magistrat miasta Krakowa65. W rzucie założenia wpro-
wadzała ona niewielką modyfikację w stosunku do wcześniejszych projek-
tów, polegającą na zniesieniu dotychczasowego podziału nawy na dwa wąskie
przęsła i uzyskaniu jednego większego, odpowiadającego kwadratowemu
przęsłu w krzyżu kościoła (il. 15). Zasadniczo zmieniła się natomiast ogól-
na ekspresja gmachu. Bryła miała ulec dalszemu rozczłonkowaniu i tworzyć
kompozycję malowniczo zgrupowanych, prostych jednostek geometrycz-
nych, zróżnicowanych co do wielkości i nakrytych osobnymi dachami. Nad
nimi dominować miała samodzielnie stojąca wieża, wzorowana na włoskiej
kampanili. Równocześnie w opracowaniu elewacji zaznaczyła się dążność do
scalania rozdrobnionych dotąd form i redukcji struktur ażurowych. Wyraziła
się ona m.in. rezygnacją z okien w elewacjach nawy, w północnych ścianach
transeptu, pawilonu dla furtianek i domu kapelana, a także zastąpieniem wie-
lodzielnych okienek w szczytach fasad jedynie trzema wąskimi szczelinami,
oraz nadaniem masywniej szej formy wieżyczce na sygnaturkę. W ten sposób
budowla oddziaływać zaczęła przede wszystkim powierzchnią płaskiej, nie-
rozczłonkowanej ściany. Zabieg ten sprawił, iż całość zyskała bardziej monu-
dowy i wystroju klasztoru karmelitanek bosych w Krakowie na Łobzowie (dalej: Listy arch. T.
Stryjeńskiego...), list T. Stryjeńskiego z 29 I 1903.
63 AKŁ, rzut partem i pierwszego piętra (jeden z egzemplarzy zawiera szczegółowy opis
powierzchni zajmowanej przez poszczególne człony kompleksu klasztornego).
64 AKPKBCz., AKKŁ 2, Listy arch. T. Stryjeńskiego... (przyp. 58), list T. Stryjeńskiego
z 29 1 1903.
65 WAP, ABM, Ł 40, f. 538a, pismo z dn. 9 IV 1903 skierowane przez Magistrat m. Kra-
kowa do S. Grocholskiego zatwierdzające plan na budowę kaplicy z klasztorem. Dołączona do
niego dokumentacja projektowa obejmowała: sytuację, rzut piwnic, parteru, pierwszego piętra
i strychów, widoki wszystkich elewacji, przekrój podłużny i poprzeczny gmachu.
83
cji uległy aneksy flankujące południowe skrzydło budowli i przyjęły one po-
stać narożnych ryzalitów. Lekko zryzalitowano także klatki schodowe w ob-
rębie klasztoru, domu kapelana i pawilonu dla furtianek. Zmniejszono we-
wnętrzny dziedziniec, likwidując jednocześnie południowe wejście łączące
go z krużgankami i zastępując je dwoma innymi, zlokalizowanymi w pół-
nocnym skrzydle klasztoru, symetrycznie w stosunku do chóru kościoła. Nie-
znacznie zmieniono również wielkość i układ niektórych pomieszczeń klasz-
tornych. Plany te zostały przesłane je zatwierdzenia Definitorium Generalne-
mu w Rzymie i Definitorium Prowincjonalnemu w Wiedniu. W tym samym
czasie architekci przystąpili do wykańczania projektów elewacji gmachu,
wielokrotnie konsultowanych z przełożoną zgromadzenia łobzowskiego64.
Ostateczna wersja planów powstała w marcu 1903 roku i 9 kwietnia zosta-
ła zatwierdzona przez Magistrat miasta Krakowa65. W rzucie założenia wpro-
wadzała ona niewielką modyfikację w stosunku do wcześniejszych projek-
tów, polegającą na zniesieniu dotychczasowego podziału nawy na dwa wąskie
przęsła i uzyskaniu jednego większego, odpowiadającego kwadratowemu
przęsłu w krzyżu kościoła (il. 15). Zasadniczo zmieniła się natomiast ogól-
na ekspresja gmachu. Bryła miała ulec dalszemu rozczłonkowaniu i tworzyć
kompozycję malowniczo zgrupowanych, prostych jednostek geometrycz-
nych, zróżnicowanych co do wielkości i nakrytych osobnymi dachami. Nad
nimi dominować miała samodzielnie stojąca wieża, wzorowana na włoskiej
kampanili. Równocześnie w opracowaniu elewacji zaznaczyła się dążność do
scalania rozdrobnionych dotąd form i redukcji struktur ażurowych. Wyraziła
się ona m.in. rezygnacją z okien w elewacjach nawy, w północnych ścianach
transeptu, pawilonu dla furtianek i domu kapelana, a także zastąpieniem wie-
lodzielnych okienek w szczytach fasad jedynie trzema wąskimi szczelinami,
oraz nadaniem masywniej szej formy wieżyczce na sygnaturkę. W ten sposób
budowla oddziaływać zaczęła przede wszystkim powierzchnią płaskiej, nie-
rozczłonkowanej ściany. Zabieg ten sprawił, iż całość zyskała bardziej monu-
dowy i wystroju klasztoru karmelitanek bosych w Krakowie na Łobzowie (dalej: Listy arch. T.
Stryjeńskiego...), list T. Stryjeńskiego z 29 I 1903.
63 AKŁ, rzut partem i pierwszego piętra (jeden z egzemplarzy zawiera szczegółowy opis
powierzchni zajmowanej przez poszczególne człony kompleksu klasztornego).
64 AKPKBCz., AKKŁ 2, Listy arch. T. Stryjeńskiego... (przyp. 58), list T. Stryjeńskiego
z 29 1 1903.
65 WAP, ABM, Ł 40, f. 538a, pismo z dn. 9 IV 1903 skierowane przez Magistrat m. Kra-
kowa do S. Grocholskiego zatwierdzające plan na budowę kaplicy z klasztorem. Dołączona do
niego dokumentacja projektowa obejmowała: sytuację, rzut piwnic, parteru, pierwszego piętra
i strychów, widoki wszystkich elewacji, przekrój podłużny i poprzeczny gmachu.
83