DOI Artikel:
Jarosz, Izabela: Powrót do tendencji formalnych w polskim piśmiennictwie o ogrodach na tle przemian w sztuce ogrodowej wybranych krajów Europy Zachodniej i Ameryki Pólknocnej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19070#0147
4. Edward Ciszkiewicz, plan parku „Źródlisko" w Łodzi, „Ogrodnik" 1917
no w schroniska od deszczu. Od początku XX wieku radykalnie zmniejszały
się obszary spacerowe, a znacznie wzrastała powierzchnia obiektów sporto-
wych. W planie warszawskiego Parku Traugutta (il. 5), opracowanego przez
Leona Danielewicza, regularne ukształtowanie zdominowało już całą prze-
strzeń92. Plan parku pozbawiony był niemal całkowicie typowo spacerowej
części charakteryzującej się krzywoliniowym prowadzeniem dróg. Domino-
wały tam natomiast boiska, które zamiennie służyły jako tereny wystawowe,
szerokie aleje symetrycznie obsadzane drzewami i promieniście rozchodzą-
ce się drogi. Od lat dwudziestych XX wieku parki publiczne wyposażano już
nie w pojedyncze miejsca zabaw i gier, ale w całe ich kompleksy z podzia-
łem na różne dyscypliny sportowe. O tym, jak wielką popularnością cieszy-
ły się tereny parkowe służące zabawom i sportom, może świadczyć przykład
Parku Kościuszki w Katowicach. W artykule z 1927 roku opisującym doko-
nane w parku unowocześnienia, podkreślano, że publiczność mogła leżeć na
92 S. Schónfeld, Park Traugutta, „Przegląd Ogrodniczy" 1925, 9, s. 294-299.
137
no w schroniska od deszczu. Od początku XX wieku radykalnie zmniejszały
się obszary spacerowe, a znacznie wzrastała powierzchnia obiektów sporto-
wych. W planie warszawskiego Parku Traugutta (il. 5), opracowanego przez
Leona Danielewicza, regularne ukształtowanie zdominowało już całą prze-
strzeń92. Plan parku pozbawiony był niemal całkowicie typowo spacerowej
części charakteryzującej się krzywoliniowym prowadzeniem dróg. Domino-
wały tam natomiast boiska, które zamiennie służyły jako tereny wystawowe,
szerokie aleje symetrycznie obsadzane drzewami i promieniście rozchodzą-
ce się drogi. Od lat dwudziestych XX wieku parki publiczne wyposażano już
nie w pojedyncze miejsca zabaw i gier, ale w całe ich kompleksy z podzia-
łem na różne dyscypliny sportowe. O tym, jak wielką popularnością cieszy-
ły się tereny parkowe służące zabawom i sportom, może świadczyć przykład
Parku Kościuszki w Katowicach. W artykule z 1927 roku opisującym doko-
nane w parku unowocześnienia, podkreślano, że publiczność mogła leżeć na
92 S. Schónfeld, Park Traugutta, „Przegląd Ogrodniczy" 1925, 9, s. 294-299.
137