DOI Artikel:
Kurzej, Michał: Jan Wolff: monografia architekta w świetle analizy prefabrykowanych elementów dekoracji sztukatorskich
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19073#0066
30. Lublin, kościół karmelitanek bosych, sklepienia. Fot. autor, 2005
zawarto w sierpniu 1635, a poświęcono go w roku 164463. Miłobędzki uznał
budowlę za przykład sztuki cechowych muratorów lubelskich, realizujących
schemat przestrzenny popularny w budowlach tego zakonu, zastosowany
m.in. w krakowskim kościele św. Marcina64. Salowe wnętrze jest artykuło-
wane korynckimi pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie z arabesko-
wym fryzem, zwielokrotnionymi w narożach ściany ołtarzowej. Listwowa
dekoracja sklepień składa się z umieszczonych na osi pól o wykroju wklęsło-
wypukłym, wypełnionych rozetami, oraz pól w kształcie prostokąta z usza-
kami. Na osiach poprzecznych znajdują się pola w formie serca i kwadratu
o wybrzuszonych bokach (ii. 30). Plakiety umieszczono jedynie w kasetonach
zdobiących podłucza tęczy oraz łuku wspierającego chór muzyczny (il. 31).
Przedstawiają one kompozycje z owoców oraz uskrzydlone główki z deko-
racyjnie rozłożonymi piórami, znane z Uchań. Warsztat wznoszący kościół
prawdopodobnie nie miał decydującego wpływu na jego formę, która była
narzucona przez zakon. Stwierdzenie udziału Wolffa w wykonaniu dekoracji
kościoła sugeruje, że ten murator był realizatorem jego budowy.
63 Z. W. Tomaszewski, Klasztor 00. Karmelitów Bosych w Lublinie - dawny zbór warowny,
„Biuletyn Historii Sztuki i Kultury" 10, 1948, nr 1. s. 320, przyp. 22.
64 Miłobędzki (przyp. 8), s. 178, 294.
62
zawarto w sierpniu 1635, a poświęcono go w roku 164463. Miłobędzki uznał
budowlę za przykład sztuki cechowych muratorów lubelskich, realizujących
schemat przestrzenny popularny w budowlach tego zakonu, zastosowany
m.in. w krakowskim kościele św. Marcina64. Salowe wnętrze jest artykuło-
wane korynckimi pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie z arabesko-
wym fryzem, zwielokrotnionymi w narożach ściany ołtarzowej. Listwowa
dekoracja sklepień składa się z umieszczonych na osi pól o wykroju wklęsło-
wypukłym, wypełnionych rozetami, oraz pól w kształcie prostokąta z usza-
kami. Na osiach poprzecznych znajdują się pola w formie serca i kwadratu
o wybrzuszonych bokach (ii. 30). Plakiety umieszczono jedynie w kasetonach
zdobiących podłucza tęczy oraz łuku wspierającego chór muzyczny (il. 31).
Przedstawiają one kompozycje z owoców oraz uskrzydlone główki z deko-
racyjnie rozłożonymi piórami, znane z Uchań. Warsztat wznoszący kościół
prawdopodobnie nie miał decydującego wpływu na jego formę, która była
narzucona przez zakon. Stwierdzenie udziału Wolffa w wykonaniu dekoracji
kościoła sugeruje, że ten murator był realizatorem jego budowy.
63 Z. W. Tomaszewski, Klasztor 00. Karmelitów Bosych w Lublinie - dawny zbór warowny,
„Biuletyn Historii Sztuki i Kultury" 10, 1948, nr 1. s. 320, przyp. 22.
64 Miłobędzki (przyp. 8), s. 178, 294.
62