DOI Artikel:
Kurzej, Michał: Jan Wolff: monografia architekta w świetle analizy prefabrykowanych elementów dekoracji sztukatorskich
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19073#0086
49. Zamość, kamienica Fołtynowiczowska. Fot. autor, 2005
rektora Akademii - Marcina Fołtynowicza91. Kowalczyk początkowo uznał
kamienicę za dom przebudowany przez Wolffa dla Jakuba Bernego92, następ-
nie jednak opowiedział się za identyfikacją kamienicy Bernego z domem nr
21, pozostając przy wcześniej wysuniętej atrybucji fryzu domu Fołtynowicza.
Piętrowa, narożna budowla posiada dwie czteroosiowe elewacje i podcienia
od strony Rynku. Kondygnacje wydzielono ornamentalnymi fryzami, z któ-
rych ten w elewacji rynkowej zwraca uwagę fantazyjnym zastosowaniem
ornamentu okuciowego wzbogaconego rozetami oraz motywem lwich głów
(ii. 49). Jest on jednak odległy od wolffowskiej dekoracji tęczy w Uchaniach
przywołanej przez Kowalczyka jako analogia. Również plakietowe głowy
lwów i rozety nie mają odpowiedników w dziełach Wolffa, są natomiast zbli-
żone do zastosowanych w sieni kamienicy Kinasta.
Dekorację odmienną od wolffowskiej zastosowano na wieży fary w Szcze-
brzeszynie. Kościół przebudowano w latach 1610-1620, z fundacji dziekana
zamojskiego Mikołaja Kiślickiego93, jednak wieżę nadbudowano później, na
91 Tamże, s. 99.
92 Kowalczyk (przyp. 7), s. 126.
y3 Tatarkiewicz (przyp. 3), s. 242: Z. Bobrowski. Sprawozdanie z inwentaryzacji pomiaro-
wej zabytków architektury i budownictwa ludowego. Katedra Architektury Polskiej Politechniki
Warszawskiej w latach 1958-59, 1959-60 i 1960-61. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki"
7. 1962, z. 4. 351-352.
82
rektora Akademii - Marcina Fołtynowicza91. Kowalczyk początkowo uznał
kamienicę za dom przebudowany przez Wolffa dla Jakuba Bernego92, następ-
nie jednak opowiedział się za identyfikacją kamienicy Bernego z domem nr
21, pozostając przy wcześniej wysuniętej atrybucji fryzu domu Fołtynowicza.
Piętrowa, narożna budowla posiada dwie czteroosiowe elewacje i podcienia
od strony Rynku. Kondygnacje wydzielono ornamentalnymi fryzami, z któ-
rych ten w elewacji rynkowej zwraca uwagę fantazyjnym zastosowaniem
ornamentu okuciowego wzbogaconego rozetami oraz motywem lwich głów
(ii. 49). Jest on jednak odległy od wolffowskiej dekoracji tęczy w Uchaniach
przywołanej przez Kowalczyka jako analogia. Również plakietowe głowy
lwów i rozety nie mają odpowiedników w dziełach Wolffa, są natomiast zbli-
żone do zastosowanych w sieni kamienicy Kinasta.
Dekorację odmienną od wolffowskiej zastosowano na wieży fary w Szcze-
brzeszynie. Kościół przebudowano w latach 1610-1620, z fundacji dziekana
zamojskiego Mikołaja Kiślickiego93, jednak wieżę nadbudowano później, na
91 Tamże, s. 99.
92 Kowalczyk (przyp. 7), s. 126.
y3 Tatarkiewicz (przyp. 3), s. 242: Z. Bobrowski. Sprawozdanie z inwentaryzacji pomiaro-
wej zabytków architektury i budownictwa ludowego. Katedra Architektury Polskiej Politechniki
Warszawskiej w latach 1958-59, 1959-60 i 1960-61. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki"
7. 1962, z. 4. 351-352.
82