Modus: Prace z historii sztuki (8-9.2009)

41. Orantka z katakumb Priscilli w Rzymie; wg www.klosterkirche.de

W malowaniu postaci Siemiradzki niewątpliwie posiłkował się popiersia-
mi. Miało to na pewno miejsce w przypadku przedstawień senatorów. Twarz
samego Nerona jest wzorowana na jednym z kilku konterfektów. Mógł to być
portret z Museo Palatino (il. 39) lub z Musei Capitolim (il. 40).

Nie tylko pogański antyk był przedmiotem studiów malarza. Chcąc przed-
stawić wiarygodny obraz pierwszych chrześcijan, zapewne odwiedzał kata-
kumby, przyglądając się tamtejszym malowidłom. Świadczą o tym rysunki
modlących się postaci, ukazanych na kartach pod męczennikami. Ponadto
zachodzi podobieństwo między obliczem chrześcijanki z trzeciego słupa,
zwróconej w stronę starca, a uduchowioną twarzą słynnej orantki z katakumb
Priscilli (il. 41). Artysta zaznajamiał się również z książkami, poświęconymi
archeologii chrześcijańskiej. Stamtąd prawdopodobnie dowiedział się o od-
krytej przez P. Garucciego w 1857 roku karykaturze chrześcijanina Aleksa-

168