Modus: Prace z historii sztuki (8-9.2009)

11. A. Szyszko-Bohusz, alternatywa elewacji projektu „neorenesansowego". Fot. APKr

Publicznego w Warszawie nadał do wojewody krakowskiego depeszę z po-
nagleniem, oświadczając, że odraczanie rozwikłania tej kwestii może narazić
Skarb Państwa na proces o odszkodowanie ze strony Towarzystwa „Feniks".
Informacja ta została szybko, bo już 1 czerwca, przesłana do krakowskiej Dy-
rekcji Robót Publicznych53. Dnia 16 czerwca podczas obrad Rady Artystycz-
nej znów toczyła się dyskusja dotycząca tego tematu. Tadeusz Szydłowski
postulował obniżenie fasady do ustawowych 22m, czemu najbardziej sprze-
ciwiał się Julian Pagaczewski. Spór ten nie przyniósł wiążącego rozwiązania,
tym niemniej był istotny z innego powodu. Z racji nieprzyjęcia owej „linii
regulacyjnej" powstało zagrożenie powrotu do zatwierdzonej przecież w Ma-
gistracie poprzedniej, „historyzującej" koncepcji, która wedle słów Wacława
Krzyżanowskiego, nikomu już nie odpowiadała. Uznano wtedy, że „nowa"
alternatywa przedstawiona przez Szyszko-Bohusza jest lepsza54.

25 czerwca 1931 Zarząd Miejski zatwierdził nowe plany53. Warto zauwa-
żyć, że projekt fasady złożony do Magistratu (il. 13) był wzbogacony o do-
datkową dekorację rzeźbiarską w stosunku do tych rozpatrywanych na wcze-
śniejszych posiedzeniach Rady (il. 12). Pierwsze prace budowlane rozpoczęły

53 APKr, DRP 95. s. 255-257.

54 Tomkowicz (przyp. 48); APKr, DRP 95, s. 235-237.

55 APKr, ABM 321, s. 15-16; por. APKr, ABM 321.pl. 19-28.

212