Modus: Prace z historii sztuki (8-9.2009)

B D

4. Karolińskie kościoły benedyktyńskie: Reichenau-Mittelzell i Sankt Gallen:

A. Reichenau-Mittelzell, I faza (kościół opata Heito, lata 799-806)

B. Reichenau-Mittelzell, II faza (kościół opata Erlebalda, około roku 830)

C. Sankt Gallen, pierwsza wersja projektu kościoła (lata 816-830)

D. Sankt Gallen, ostateczna wersja projektu (lata 816-830)

Oprać, autorka wg W. Jacobsen, Nouvelles recherches sur le Plan de Saint-Gall, w:
Le Rayonnement spirituel et culturel de l'abaye de Saint-Gall. Actes publies sous la
direction de Carol Heitz et Franęois Heber-Suffrin, Paris 2000, s. 11-35 (- Centrę de
recherches sur TAntiąuite tardive et le haut Mouen Age, cahier IX), il. 7, 9, 10, 11.

styku z chórami, czyli sześć par arkad międzynawowych o rozpiętości 4,25 m
(il. 3). Wyważone są proporcje bazyliki - wraz z apsydą osiągała długość
około 50 m, zaś rozpiętość części wschodniej stanowiła dokładnie połowę tej
długości - ponad 25 m. O niezwykle charakterystycznych proporcjach całej
koncepcji świadczy krótki korpus, który ma całą długość rozpiętości tran-
septu. Transeptowi wschodniemu prawdopodobnie odpowiadał transept za-
chodni lub też, zważywszy na liczne twórcze wariacje transeptu z masywem
zachodnim, rozwiązanie pośrednie. Rekonstrukcję układu dwutranseptowego
potwierdza geneza tego typu bazyliki. Z obfitego materiału porównawczego
wynika, że bazyliki o regularnym geometrycznym ukształtowaniu korpusu na
kwadratach często miały symetryczne układy dwubiegunowe o dwóch tran-
septowych strukturach poprzecznych. Transept podwójny jest jednym z cha-

291