Modus: Prace z historii sztuki (15.2015)

Kolejnym nabywcą, który wprowadził
w kaplicy udokumentowane zmiany, był
Stanisław Mieroszowski (1827-1900). Za-
nim objął Karniowice w posiadanie, kaplica
stała opuszczona, a nawet urządzono w niej
skład siana^. Ten ordynat mysłowicki, poli-
tyk galicyjski i pamiętnikarz kupił Karnio-
wice w roku 1856, a dziesięć lat później prze-
niósł się do Krakowa. Przez pierwsze trzy
lata zajmował się odbudową dworu, dopiero
potem odremontował kaplicę^. Na pamiąt-
kę renowacji dokonanej w latach 1859-1860
ufundował kolejną tablicę^. Następni właś-
ciciele Karniowic (od roku 1895), Zaremba-
Skrzyńscy, również odnawiali kaplicę, któ-
ra w roku 1945 wraz z całym założeniem
dworskim podzieliła los innych posiadłości
prywatnych. Dwór, oddany w użytkowanie
najpierw PGR-owi, potem instytucji o wy-
myślnej nazwie Państwowy Ośrodek Postępu
Rolniczego, został szybko opuszczony i powoli niszczał. Kaplicę zamknięto na
głucho, dopiero w roku 1972 została w czynie społecznym odmalowana wewnątrz

ł. Karniowice, kaptica,
stan po konserwacji.
Fot. Jerzy Ruciński

i małych", ławki, kropielnica, lavabo, orna-
ty, przybory mszalne, lampy i relikwiarz^.
Żaden właściciel z trzech pokoleń Dem-
bińskich nigdy nie mieszkał tu na stałe, we
dworze rezydował - jak wynika z jednego
opisu - administrator^.
W XIX wieku Karniowice przechodziły
drogą dziedziczenia bądź kupna przez ręce
Morsztynów, Ossolińskich, Krasińskich, Me-
ciszewskich, a z ręką Emilii Meciszewskiej
przypadły Maksymilianowi Bartynowskie-
mu (1800-1839). Z zachowanych archiwaliów
wiadomo, że wdowa w rok po śmierci męża
sprzedała posiadłość, która znów zaczęła
zmieniać właścicieli^.

2. Karniowice, kapti-
ca, widok sktepienia po
odsłonięciu matowideł.
Fot. Maria W. Hubner

24 ANK, CCRL, rkps 158, s. 1245 (r. 1734) oraz rkps 170, s. 287 (r. 1743).
25 ANK, CCRL, rkps 178, s. 1432 (r. 1748).
26 ANK, Oddział IV, sygn. HKr 80, Hipoteka Miasta Krakowa. Księga wykazów, parafia Bolecho-
wice, gmina Modlnica III, s. 145.
27 Słownik geogro/iczny Królestwo Polskiego i innych krojów słowiańskich, t. 3, red. R Sulimierski,
B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1882, s. 847-848.
28 BJ, rkps 9663 II, Mieroszowscy. Archiwum podworskie, S. Mieroszowski, „Hrabina Emilia
d'Esterle-Mieroszowska. Wspomnienia Biograficzne skreślił Jej mąż osierocony. Wiedeń
1877-1878".
29 „Deo Optimo Maximo / Sacełlum hoc A.D. MDCXXIV / A generoso Georgio Pipan / Erec-
tum / Lapsu Temporis devastatum / Stanislaus a Mieroszowice / Mieroszowski / In Karniowice
haeres / Restauravit A.S. MDCCCLX".

204

ARTYKUŁY

Elżbieta Pytlarz