Modus: Prace z historii sztuki (15.2015)

są w kolorze szarym, przetykane różowymi
rozetami, a we wnękach okiennych różowe
płyciny są przedzielone żółtymi rozetami.
Belkowanie wspiera się optycznie na nama-
lowanych we wszystkich narożnikach trom-
pach, utrzymanych w kolorach szarozielonym
i czerwonym. Wypukły wałek architrawu po-
kryty jest jednolicie dominującą barwą szaro-
zieloną, natomiast gładki fryz dekorowany jest
fazowanymi marmoryzowanymi płycinami,
ujętymi perspektywicznie i przerywanymi
rozetami. O ile kolory marmurów są różno-
rodne (czerwone, szare, niebieskawe), o tyle
rozety w podłuczach i okulusach są zawsze
w kolorze żółto-złocistym. W narożnikach
ponad trompami natomiast umieszczono pły-
ciny w niespotykanym nigdzie indziej kolorze
ciemnoniebieskim.
Profilowany gzyms ozdobiony jest ma-
lowanymi światłocieniowo ornamentami:
kimationem, kostką w typie jońskim, gdzie
pomiędzy poszczególnymi „zębami" znajdują
się starannie narysowane półkola z dziurka-
mi, a wyżej - stylizowanym liściastym orna-
mentem z pętelkami. Poszczególne elementy
są rozdzielone cienkimi plastycznymi wałecz-
kami. Cały gzyms jest malowany kolorem wy-
stępującym już wcześniej w wielu miejscach -
czyli szarozielonym.
Najbogatsza dekoracja znajduje się na
sklepieniu (il. 10). Na każdym polu sklepienia
przedstawiono w ujęciu perspektywicznym
edikulę zwieńczoną trójkątnym przyczół-
kiem, wewnątrz której iluzjonistycznie nama-
lowano postać stojącą na tle hemisferycznie
sklepionej niszy. Podstawa edikuli wyłamana
jest zarówno na boki, jak i do dołu. Górne
narożniki obramienia są podkreślone jeszcze przez trójkątne „uszaki" wypełnione
powtarzającą ich kształt marmoryzacją. Wieńczący tę formę trójkątny przyczółek
jest przedstawiony niezwykle plastycznie, tak by sprawiał wrażenie wysuniętego
do przodu. Wypełnia go dekoracja całkowicie nieczytelna. Podobnie trudny do
odgadnięcia jest ornament wypełniający fryz belkowania każdej edikuli. Wiadomo
tylko, że w co drugim polu pomiędzy dwoma fazowanymi płycinami marmory-
zacji znajduje się liść akantu.
Umieszczona wewnątrz edikuli nisza wraz z profilowanym, zamkniętym
od dołu muszlą cokołem tworzy dominujący w kompozycji kształt owalu. Ani
górna, ani dolna krawędź owalu nie styka się z obramieniem, a przestrzeń mię-
dzy nimi wypełniona jest przedstawionymi iluzjonistycznie czterema płycinami


10. Kamiowice, kaptica,
sktepienie, stan po konser-
wacji. Fot. Jerzy Ruciński
11. Kamiowice, kaptica,
sktepienie, matowidło
ze św. Marią Magdateną,
patronką kapticy; na tewo
matowidło ze św. Urszutą,
stan przed konserwacją.
Fot. Jerzy Kowatski

Kaptica w Karniowicach w świetle ostatnich odkryć konserwatorskich

209