DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.41972#0066
62
Królowa czy podkanclerzyna
Zaprojektowanie przez Gis-
III—2. L. Bernini, epitafium Alessandra Valtriniego w bazylice leniego dekoracji dla kościoła
S. Lorenzo in Damaso w Rzymie z 1641 roku karmelitów wileńskich mogło
być wynikiem zlecenia nie tyle
rodziny Paców, ile samych zakonników. Ze zreformowanym odłamem Karmelu łączyły
wówczas naszego artystę bliskie związki. Mam na myśli nie tylko jego domniemane
1643 do 28 marca 1644 roku,
pary królewskiej i jej licznego
otoczenia26. Wiadomo również,
że wraz z dworem przebywali
w stolicy Litwy także włoscy
członkowie królewskiej kapeli,
do której należał Gisleni27. Ar-
tyści ci wystawili tutaj m.in.
spektakl operowy Virgilio Puc-
citellego Andromeda, 6 marca
1644 roku28. Równocześnie na
pobyt króla w Wilnie przypadły
sprawy sądowe dotyczące dóbr,
do jakich aspirowali dwaj sy-
nowie zmarłej pary podkancler-
skiej: stolnik litewski Feliks Jan
i starosta krzyczewski Mikołaj
Stefan Pacowie29. Wśród tych
wydarzeń mogło dojść do za-
mówienia u nadwornego kró-
lewskiego artysty omawianego
projektu dekoracji ołtarza. Czy
został on wykonany i czy odby-
ła się uroczysta msza żałobna
u wileńskich karmelitów, nie
wiadomo. W każdym razie nie
notuje jej, tak zwykle szczegó-
łowy, pamiętnik Albrechta Sta-
nisława Radziwiłła.
26 Zob. Radziwiłł, op. cit., s. 368-401.
27 Pod datą 2 stycznia 1644 roku pisze Radziwiłł {op. cit.. s. 383): „pojechałem do Trok, a stamtąd do Kowna
i Wielony [...] miałem ze sobą królewskich muzyków Włochów, z którymi powróciłem 17-go do Wilna”.
28 Radziwiłł, op. cit., s. 394. Por. K. Targosz-Kretowa, Teatr dworski Władysława IV (1635-1648), Kraków
1965, s. 306, 311.
29 Zob. Radziwiłł, op. cit., s. 389-390 (pod datą 13 II 1644), 394-396 (pod datami 7 III - 11 III 1644).
Królowa czy podkanclerzyna
Zaprojektowanie przez Gis-
III—2. L. Bernini, epitafium Alessandra Valtriniego w bazylice leniego dekoracji dla kościoła
S. Lorenzo in Damaso w Rzymie z 1641 roku karmelitów wileńskich mogło
być wynikiem zlecenia nie tyle
rodziny Paców, ile samych zakonników. Ze zreformowanym odłamem Karmelu łączyły
wówczas naszego artystę bliskie związki. Mam na myśli nie tylko jego domniemane
1643 do 28 marca 1644 roku,
pary królewskiej i jej licznego
otoczenia26. Wiadomo również,
że wraz z dworem przebywali
w stolicy Litwy także włoscy
członkowie królewskiej kapeli,
do której należał Gisleni27. Ar-
tyści ci wystawili tutaj m.in.
spektakl operowy Virgilio Puc-
citellego Andromeda, 6 marca
1644 roku28. Równocześnie na
pobyt króla w Wilnie przypadły
sprawy sądowe dotyczące dóbr,
do jakich aspirowali dwaj sy-
nowie zmarłej pary podkancler-
skiej: stolnik litewski Feliks Jan
i starosta krzyczewski Mikołaj
Stefan Pacowie29. Wśród tych
wydarzeń mogło dojść do za-
mówienia u nadwornego kró-
lewskiego artysty omawianego
projektu dekoracji ołtarza. Czy
został on wykonany i czy odby-
ła się uroczysta msza żałobna
u wileńskich karmelitów, nie
wiadomo. W każdym razie nie
notuje jej, tak zwykle szczegó-
łowy, pamiętnik Albrechta Sta-
nisława Radziwiłła.
26 Zob. Radziwiłł, op. cit., s. 368-401.
27 Pod datą 2 stycznia 1644 roku pisze Radziwiłł {op. cit.. s. 383): „pojechałem do Trok, a stamtąd do Kowna
i Wielony [...] miałem ze sobą królewskich muzyków Włochów, z którymi powróciłem 17-go do Wilna”.
28 Radziwiłł, op. cit., s. 394. Por. K. Targosz-Kretowa, Teatr dworski Władysława IV (1635-1648), Kraków
1965, s. 306, 311.
29 Zob. Radziwiłł, op. cit., s. 389-390 (pod datą 13 II 1644), 394-396 (pod datami 7 III - 11 III 1644).