DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.41972#0249
IX
Tematyka dekoracji pałacu Krasińskich
(1689-1699). Jej wzory literackie
i plastyczne. Udział fundatora,
architekta i rzeźbiarza
Od czasu, gdy ukazało się ostatnie obszerniejsze studium o pajacu Krasińskich
w Warszawie, minęło blisko czterdzieści lat1. Przyniosły one znaczny postęp wiedzy na
temat tej znakomitej budowli i choć nie zmieniła się wysoka ocena dzieła oraz jego
miejsca w rozwoju architektury polskiej i europejskiej2 zasadniczą korektę do obrazu
historii powstania rezydencji wniosły badania archiwalne i historyczno-urbanistyczne
Jolanty Putkowskiej3. Z kolei do ponownego zajęcia się programem treściowym deko-
racji pałacu skłoniły prace nad ponownym, obcojęzycznym wydaniem monografii
projektanta budowli, architekta Tylmana z Gameren.
Celem niniejszego artykułu jest zatem, po krótkim przedstawieniu wniosków, jakie wyni-
kają z badań Putkowskiej, udostępnienie polskiemu czytelnikowi tego fragmentu, uzupeł-
nionego zresztą w niektórych szczegółach, nowej, w języku niemieckim ogłoszonej, mono-
grafii Tylmana, który dotyczy tematyki dekoracji pałacu Jana Dobrogosta Krasińskiego4.
1 S. Mossakowski, Pałac Krasińskich w Warszawie (1677-1699), „FoliaHistoriaeArtium”,2,1965, s. 117-192.
Zob. także opartą na wynikach tej rozprawy popularnonaukową publikację: idem, Pałac Krasińskich, «Zaby-
tki Warszawy», Warszawa 1972.
2 Por. m.in. recenzję B. Knox w „The Art Bulletin”, June 59, 1977, nr 2, s. 284; J. 1. Daniec, Van Gameren.
A Great Leader ojPolish Baroąue, „The Polish Review”, 22, 1977, nr 1, s. 42-48; A. Milobędzki, Architektura
polskaXVII wieku, Warszawa 1980, s. 369-373.
3 J. Putkowska, Założenia rezydencjonalne drugiej połowy XVII wieku — ich rola w zespole miejskim Warsza-
wy, rozprawa habilitacyjna przedłożona na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1971 r., która
stała się następnie podstawą \tsiązV\ArchitekturaWarszawyXVIIwieku, Warszawa 1991 (s. 129-131,155-157);
zob. także artykuł tejże,Jak mieszkał warszawski patrycjusz Mikołaj Konstancy Giza [w:] Podług nieba i zwy-
czaju polskiego. Studia z historii architektury, sztuki i kultury ofiarowane Adamowi Mitobędzkiemu, Warsza-
wa 1988, s. 373-377. Na wynikach badań Putkowskiej oparł się również w swej syntezie Milobędzki, op. cit.
Por. także cenną, choć popularnonaukową, książkę; J. Zadrowska, Pałac Skarbów, Warszawa 1997.
4 S. Mossakowski, Tilman van Gameren. Leben und Werk. Aus dem polnischen von /. Marquard-Twarowski,
Munchen 1994, s. 283-301 (AnhangI).
Tematyka dekoracji pałacu Krasińskich
(1689-1699). Jej wzory literackie
i plastyczne. Udział fundatora,
architekta i rzeźbiarza
Od czasu, gdy ukazało się ostatnie obszerniejsze studium o pajacu Krasińskich
w Warszawie, minęło blisko czterdzieści lat1. Przyniosły one znaczny postęp wiedzy na
temat tej znakomitej budowli i choć nie zmieniła się wysoka ocena dzieła oraz jego
miejsca w rozwoju architektury polskiej i europejskiej2 zasadniczą korektę do obrazu
historii powstania rezydencji wniosły badania archiwalne i historyczno-urbanistyczne
Jolanty Putkowskiej3. Z kolei do ponownego zajęcia się programem treściowym deko-
racji pałacu skłoniły prace nad ponownym, obcojęzycznym wydaniem monografii
projektanta budowli, architekta Tylmana z Gameren.
Celem niniejszego artykułu jest zatem, po krótkim przedstawieniu wniosków, jakie wyni-
kają z badań Putkowskiej, udostępnienie polskiemu czytelnikowi tego fragmentu, uzupeł-
nionego zresztą w niektórych szczegółach, nowej, w języku niemieckim ogłoszonej, mono-
grafii Tylmana, który dotyczy tematyki dekoracji pałacu Jana Dobrogosta Krasińskiego4.
1 S. Mossakowski, Pałac Krasińskich w Warszawie (1677-1699), „FoliaHistoriaeArtium”,2,1965, s. 117-192.
Zob. także opartą na wynikach tej rozprawy popularnonaukową publikację: idem, Pałac Krasińskich, «Zaby-
tki Warszawy», Warszawa 1972.
2 Por. m.in. recenzję B. Knox w „The Art Bulletin”, June 59, 1977, nr 2, s. 284; J. 1. Daniec, Van Gameren.
A Great Leader ojPolish Baroąue, „The Polish Review”, 22, 1977, nr 1, s. 42-48; A. Milobędzki, Architektura
polskaXVII wieku, Warszawa 1980, s. 369-373.
3 J. Putkowska, Założenia rezydencjonalne drugiej połowy XVII wieku — ich rola w zespole miejskim Warsza-
wy, rozprawa habilitacyjna przedłożona na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1971 r., która
stała się następnie podstawą \tsiązV\ArchitekturaWarszawyXVIIwieku, Warszawa 1991 (s. 129-131,155-157);
zob. także artykuł tejże,Jak mieszkał warszawski patrycjusz Mikołaj Konstancy Giza [w:] Podług nieba i zwy-
czaju polskiego. Studia z historii architektury, sztuki i kultury ofiarowane Adamowi Mitobędzkiemu, Warsza-
wa 1988, s. 373-377. Na wynikach badań Putkowskiej oparł się również w swej syntezie Milobędzki, op. cit.
Por. także cenną, choć popularnonaukową, książkę; J. Zadrowska, Pałac Skarbów, Warszawa 1997.
4 S. Mossakowski, Tilman van Gameren. Leben und Werk. Aus dem polnischen von /. Marquard-Twarowski,
Munchen 1994, s. 283-301 (AnhangI).