DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26786#0021
Inne obrazy 17
postrzegania, co znalazło wyraz w obowiązujących przez kilka wieków
konwencjach przedstawieniowych, jak przede wszystkim perspektywa
malarska. Punktem wyjścia dalszych rozważań są pewne sytuacje od-
biorcze, zwykle w jakiś sposób zmącone, zakłócone („obraz za szybą”,
„obraz za mgłą”), które prowadzą do namysłu nad wdrożonymi przez
kulturę mechanizmami i nawykami percepcyjnymi. Przedmiotem roz-
ważań są tu też „inne obrazy” - odbicia, refleksy, zamglenia, cienie,
efekty oślepienia światłem. Studium „Obraz pod powiekami” mówi
z kolei o, często pomijanej, roli pamięci i niepamięci w naszym obco-
waniu z obrazami. Książka, traktując o zagadnieniach teoretycznych,
pozostaje bliska dziełom sztuki, które często są i punktem wyjścia,
i egzemplifikacją rozważań. Kilka wplecionych tu szkiców poświęconych
konkretnym dziełom i artystom pełni funkcję sprawdzianu, testu bardziej
ogólnych dywagacji. Nie ma tu żadnych chronologicznych ograniczeń,
w polu widzenia jest zarówno sztuka zwana dawną, jak twórczość
współczesna. Dzięki temu wychodzi na jaw „długie trwanie” pewnych
zagadnień i zjawisk artystycznych, pozornie ulegających szybkim i głę-
bokim zmianom. Wielkiej szybie Marcela Duchampa poświęcone jest
studium zamykające książkę. To niepokojące antyarcydzieło XX wieku
jak w soczewce skupia w sobie rozliczne wątki przewijające się przez
refleksje o „innych obrazach”.
postrzegania, co znalazło wyraz w obowiązujących przez kilka wieków
konwencjach przedstawieniowych, jak przede wszystkim perspektywa
malarska. Punktem wyjścia dalszych rozważań są pewne sytuacje od-
biorcze, zwykle w jakiś sposób zmącone, zakłócone („obraz za szybą”,
„obraz za mgłą”), które prowadzą do namysłu nad wdrożonymi przez
kulturę mechanizmami i nawykami percepcyjnymi. Przedmiotem roz-
ważań są tu też „inne obrazy” - odbicia, refleksy, zamglenia, cienie,
efekty oślepienia światłem. Studium „Obraz pod powiekami” mówi
z kolei o, często pomijanej, roli pamięci i niepamięci w naszym obco-
waniu z obrazami. Książka, traktując o zagadnieniach teoretycznych,
pozostaje bliska dziełom sztuki, które często są i punktem wyjścia,
i egzemplifikacją rozważań. Kilka wplecionych tu szkiców poświęconych
konkretnym dziełom i artystom pełni funkcję sprawdzianu, testu bardziej
ogólnych dywagacji. Nie ma tu żadnych chronologicznych ograniczeń,
w polu widzenia jest zarówno sztuka zwana dawną, jak twórczość
współczesna. Dzięki temu wychodzi na jaw „długie trwanie” pewnych
zagadnień i zjawisk artystycznych, pozornie ulegających szybkim i głę-
bokim zmianom. Wielkiej szybie Marcela Duchampa poświęcone jest
studium zamykające książkę. To niepokojące antyarcydzieło XX wieku
jak w soczewce skupia w sobie rozliczne wątki przewijające się przez
refleksje o „innych obrazach”.