DOI Artikel:
Omilanowska, Małgorzata: Wacław Weker i jego niezrealizowane projekty dla Gdyni i Jastrzębiej Góry
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43445#0229
już w 1924 r., komitet budowy powołano w 1927 r. Rok później zakupiono plac
na Polanie Chochołowskiej. W 1929 r. powstał projekt (il. 19), który zrealizo-
wano w latach 1930-1934. Przy budowie schroniska z Wekerem współpracował
inżynier Maksymilian Dudryk-Darlewski.
II. 19. Polana Chochołowska, projekt schroniska Warszawskiego Towarzystwa Narciarskiego,
Wacław Weker, 1929, repr. „Dom, Osiedle, Mieszkanie” 1930, nr 7, okładka
Funkcjonalista Weker, postawiony wobec problemu zaprojektowania schro-
niska górskiego, podszedł do tego zadania w sposób konwencjonalny. Wpisał
się w tatrzańską tradycję wznoszenia schronisk w stylistyce budownictwa
regionalnego. Zaprojektował budowlę na rzucie litery L, złożoną z kamiennego
cokołu mieszczącego pierwszą kondygnację, drewnianego piętra o konstrukcji
zrębowej i mieszkalnego poddasza skrytego pod wysokim półszczytowym
dachem. Na parterze znalazły się: narciarnia, kuchnia i inne pomieszczenia
gospodarcze. Piętro mieściło świetlice, przeszkloną werandę i pokoje sypialne,
które usytuowano także na poddaszu. Schronisko zaprojektowane zostało
niezwykle funkcjonalnie, miało dobrze rozplanowaną komunikację i świet-
nie rozlokowane pomieszczenia, wyzyskujące położenie budynku względem
stron świata.
Architekt, zyskawszy doświadczenie przy projektowaniu stanicy na Polanie
Chochołowskiej, włączył się w 1935 r. w dyskusję na temat kształtu planowa-
nych schronisk górskich41. Ogłoszenie przez SARP konkursu na schroniska
górskie i kajakowe zwróciło uwagę Wekera na tyle, że nie tylko nadesłał on trzy
projekty, lecz także zdecydował się w obszernym artykule odnieść krytycznie
41 Wacław Weker, O schroniskach górskich, „Architektura i Budownictwo” 1935, nr 10,
s. 301-307; Marzena Kulig, Architektura tatrzańskich schronisk górskich Polskiego Towarzystwa
Tatrzańskiego w dwudziestoleciu międzywojennym. Warszawa 2003, s. 47-52.
Wacław
Weker...
223
na Polanie Chochołowskiej. W 1929 r. powstał projekt (il. 19), który zrealizo-
wano w latach 1930-1934. Przy budowie schroniska z Wekerem współpracował
inżynier Maksymilian Dudryk-Darlewski.
II. 19. Polana Chochołowska, projekt schroniska Warszawskiego Towarzystwa Narciarskiego,
Wacław Weker, 1929, repr. „Dom, Osiedle, Mieszkanie” 1930, nr 7, okładka
Funkcjonalista Weker, postawiony wobec problemu zaprojektowania schro-
niska górskiego, podszedł do tego zadania w sposób konwencjonalny. Wpisał
się w tatrzańską tradycję wznoszenia schronisk w stylistyce budownictwa
regionalnego. Zaprojektował budowlę na rzucie litery L, złożoną z kamiennego
cokołu mieszczącego pierwszą kondygnację, drewnianego piętra o konstrukcji
zrębowej i mieszkalnego poddasza skrytego pod wysokim półszczytowym
dachem. Na parterze znalazły się: narciarnia, kuchnia i inne pomieszczenia
gospodarcze. Piętro mieściło świetlice, przeszkloną werandę i pokoje sypialne,
które usytuowano także na poddaszu. Schronisko zaprojektowane zostało
niezwykle funkcjonalnie, miało dobrze rozplanowaną komunikację i świet-
nie rozlokowane pomieszczenia, wyzyskujące położenie budynku względem
stron świata.
Architekt, zyskawszy doświadczenie przy projektowaniu stanicy na Polanie
Chochołowskiej, włączył się w 1935 r. w dyskusję na temat kształtu planowa-
nych schronisk górskich41. Ogłoszenie przez SARP konkursu na schroniska
górskie i kajakowe zwróciło uwagę Wekera na tyle, że nie tylko nadesłał on trzy
projekty, lecz także zdecydował się w obszernym artykule odnieść krytycznie
41 Wacław Weker, O schroniskach górskich, „Architektura i Budownictwo” 1935, nr 10,
s. 301-307; Marzena Kulig, Architektura tatrzańskich schronisk górskich Polskiego Towarzystwa
Tatrzańskiego w dwudziestoleciu międzywojennym. Warszawa 2003, s. 47-52.
Wacław
Weker...
223