DOI Artikel:
Grabska-Wallis, Elżbieta: Bibliofilskie podróże pittoresques albo pasja Wielebnego Thomasa F. Dibdina
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27401#0159
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XXXV, zeszyt 4 — 1987
ELŻBIETA GRABSKA
BIBLIOFILSKIE PODRÓŻE PITTORESQUES
ALBO PASJA WIELEBNEGO THOMASA F. DIBDINA
Uzupełnianie przypisów w katalogach bibliotecznych kusi nieraz do
szperań zgoła niepotrzebnych. W przypadku Thomasa Frognal Dibdina,
którego publikację związaną z preromantycznym ruchem podróży malow-
niczych chciałam sprawdzić w celach jedynie porządkowych (daty wydań itp.),
pułapka lektury dodatkowej — (jak nam przyjdzie „czytać” w erze katalogów
komputerowych, bez tych niebezpieczeństw książki nie przewidzianej ?) —
dostarczyła mi przyjemności i pożytku. Warto może opowiedzieć, nawiązując
do stylu tego pisarza, o koneserze i badaczu zapoznanym w naszym stuleciu,
w poprzednim jednak nie znikającym z pola widzenia bibliotekarzy, biblio-
grafów i wydawców. Popularność przyniósł Thomasowi Dibdinowi (1776—
1847) potraktowany przezeń z humorem i plotkarsko Bibliographical Deca-
meron (1817), opublikowany niemal równocześnie z bibliografią zbiorów lorda
George Johna Spencera, którego skłonił do założenia bibliofilskiego Rox-
burghe Club, gdzie każdy z członków zobowiązany był własnym nakładem
wydać reprint cennego dzieła. Jako wiceprzewodniczący tego 31-osobowego
zgromadzenia Dibdin położył niemałe popularyzatorskie zasługi w zakresie
nowoczesnego bibliofilstwa. Był też stałym współpracownikiem „The Libra-
rian Companion” i autorem licznych opracowań bibliograficznych, ale po
latach stał się wśród znawców książki autorem jednej właściwie publikacji.
Była to wznawiana trzykrotnie za życia i dwukrotnie pośmiertnie Bibliomania;
or Book Madness (London 1809), w późniejszych wydaniach z rozszerzonym
tytułem: A bibliographical Romance to which are added Preliminary Obser-
vations, and a Supplément including a Key to the assumed Characters in the
Drama. Pięć zatem wydań, autoryzowanych przedmowami, w ciągu prawie
całego stulecia (ostatnie w 1886 r.). Jeśli ten fakt wydał mi się istotny, to jednak
znacznie bardziej intrygował mnie tytuł i zawarta w zapisie katalogowym
różnica między krótką rozprawką z 1809 r. (47 stron) a ponad 600-stroni-
cowym Romance, który „pierwszą” bibliomanię włączył w swój korpus wraz
z indeksami. Po przeczytaniu wreszcie (w Bibliothèque Nationale) obu wersji
zrozumiałam, że „romansowe” wydanie stając się — jak się dzisiaj mówi —
Tom XXXV, zeszyt 4 — 1987
ELŻBIETA GRABSKA
BIBLIOFILSKIE PODRÓŻE PITTORESQUES
ALBO PASJA WIELEBNEGO THOMASA F. DIBDINA
Uzupełnianie przypisów w katalogach bibliotecznych kusi nieraz do
szperań zgoła niepotrzebnych. W przypadku Thomasa Frognal Dibdina,
którego publikację związaną z preromantycznym ruchem podróży malow-
niczych chciałam sprawdzić w celach jedynie porządkowych (daty wydań itp.),
pułapka lektury dodatkowej — (jak nam przyjdzie „czytać” w erze katalogów
komputerowych, bez tych niebezpieczeństw książki nie przewidzianej ?) —
dostarczyła mi przyjemności i pożytku. Warto może opowiedzieć, nawiązując
do stylu tego pisarza, o koneserze i badaczu zapoznanym w naszym stuleciu,
w poprzednim jednak nie znikającym z pola widzenia bibliotekarzy, biblio-
grafów i wydawców. Popularność przyniósł Thomasowi Dibdinowi (1776—
1847) potraktowany przezeń z humorem i plotkarsko Bibliographical Deca-
meron (1817), opublikowany niemal równocześnie z bibliografią zbiorów lorda
George Johna Spencera, którego skłonił do założenia bibliofilskiego Rox-
burghe Club, gdzie każdy z członków zobowiązany był własnym nakładem
wydać reprint cennego dzieła. Jako wiceprzewodniczący tego 31-osobowego
zgromadzenia Dibdin położył niemałe popularyzatorskie zasługi w zakresie
nowoczesnego bibliofilstwa. Był też stałym współpracownikiem „The Libra-
rian Companion” i autorem licznych opracowań bibliograficznych, ale po
latach stał się wśród znawców książki autorem jednej właściwie publikacji.
Była to wznawiana trzykrotnie za życia i dwukrotnie pośmiertnie Bibliomania;
or Book Madness (London 1809), w późniejszych wydaniach z rozszerzonym
tytułem: A bibliographical Romance to which are added Preliminary Obser-
vations, and a Supplément including a Key to the assumed Characters in the
Drama. Pięć zatem wydań, autoryzowanych przedmowami, w ciągu prawie
całego stulecia (ostatnie w 1886 r.). Jeśli ten fakt wydał mi się istotny, to jednak
znacznie bardziej intrygował mnie tytuł i zawarta w zapisie katalogowym
różnica między krótką rozprawką z 1809 r. (47 stron) a ponad 600-stroni-
cowym Romance, który „pierwszą” bibliomanię włączył w swój korpus wraz
z indeksami. Po przeczytaniu wreszcie (w Bibliothèque Nationale) obu wersji
zrozumiałam, że „romansowe” wydanie stając się — jak się dzisiaj mówi —