DOI Artikel:
Knapiński, Ryszard: Nieznana odyseja płockich zabytków
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27407#0059
NIEZNANA ODYSEJA PŁOCKICH ZABYTKÓW
55
portu w Kilonii (Kie!). Dalej lądem odtransportowano zbiory do Rendsburga,
gdzie istniała filia Uniwersytetu Kilońskiego i gdzie najpierw utworzono
tymczasową siedzibę zlikwidowanego Uniwersytetu Królewieckiego, którą na-
stępnie w 1947 r. przeniesiono do Getyngi.
Z tej samej notatki dowiadujemy się, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych
w Bonn w 1959 r. poleciło ówczesnemu rektorowi (prof. Otto Weber) otoczyć
rękopis płocki szczególną troską, bowiem po nawiązaniu przez władze Repub-
liki Federalnej Niemiec stosunków dyplomatycznych z Polską Rzeczpospolitą
Ludową będą podjęte pertraktacje w sprawie zwrotu rękopisu. Sprawa rewin-
dykacji dojrzewała i kolejni rektorzy Georg-August-Universitat w Getyndze
zabiegali o to, by doprowadzić dzieło do końca bez pośrednictwa polskich
władz państwowych^". Formalnie udało się to dopiero w 1977 r. Świadczą o
tym poufne pisma rektora prof. dr H. J. Beuga z dnia 31 stycznia 1978 r.,
który podczas swej kadencji doprowadził najpierw do odpowiednich ustaleń
dyplomatycznych, a w następnej kadencji, już jako prorektor, przekazał oficjal-
nie rękopis BłMłł pfockie/ bpowi Bogdanowi Sikorskiemu w Płocku dnia
13 września 1978 r.^ W ten sposób naprawiono wyrządzoną przed czterdzie-
stu laty szkodę. Od 1979 r. zwiedzający Muzeum Diecezjalne w Płocku mogą
znowu oglądać wystawioną tam romańską płock^.
Ha&enł sim ^acła łibełł;'.
^ Ostrożność podjęto prawdopodobnie po nielegalnym zakupie zrabowanego Pcnty/iknłM
płockiego.
Już po opublikowaniu materiałów dokumentacyjnych w cytowanej wyżej monografii (/łnm;'-
nac/e romańskie) „Bildi; płockie)"), po złożeniu kurtuazyjnej wizyty rektorowi Uniwersytetu w
Getyndze, otrzymałem od niego tekst oficjalnej przemowy wygłoszonej podczas przekazywania
kodeksu biskupowi płockiemu. Dokument ten zamyka odyseję tego cennego rękopisu.
^ R. K n a p i ń s k i, Ocfy^eya płockłck rękopisów, [w:] Katalog wystawy w Afazeu/n Ar-
ckłdłece^/ł Warrziwykie/'. Jan kekenjtełn, Ksigga kłioka. Apokalipsa. /Itaninoc/e .średniowieczne.
13 listopada 36-3 stycznia <37, Warszawa 1986, s. 20-25; J. Iwanowski, Biblia rodem
z Płocka, „Kulisy. Express Wieczorny", Warszawa 6-8 czerwca 1987, nr 109(12289), wyd. 3.
Niestety, w Kurii Płockiej nie ma żadnego dokumentu na ten temat. Informację o powrocie Biblii
do Płocka zamieścił informator, wydany przez Bibliotekę Narodową w Warszawie: Złnory
rgkopisdw w bibliotekack i mMzeack w Polsce, oprać. Kamolowa przy współudziale K.
Muszyńskiej. Zbiory kościelne, Warszawa 1988 dz. cyt., s. 190. W związku z powrotem Biblii do
Płocka przypomina się odległy fakt z historii obu narodów. Książę Władysław Herman wykupił
swojego czasu dwa złote krzyże, zrabowane z katedry w Bamberdze. Odesłał je przez
wysłanników, przepraszając w liście za ten czyn i prosząc o modlitwę. Paksymile tego listu jest
eksponowane w płockim Muzeum Diecezjalnym.
55
portu w Kilonii (Kie!). Dalej lądem odtransportowano zbiory do Rendsburga,
gdzie istniała filia Uniwersytetu Kilońskiego i gdzie najpierw utworzono
tymczasową siedzibę zlikwidowanego Uniwersytetu Królewieckiego, którą na-
stępnie w 1947 r. przeniesiono do Getyngi.
Z tej samej notatki dowiadujemy się, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych
w Bonn w 1959 r. poleciło ówczesnemu rektorowi (prof. Otto Weber) otoczyć
rękopis płocki szczególną troską, bowiem po nawiązaniu przez władze Repub-
liki Federalnej Niemiec stosunków dyplomatycznych z Polską Rzeczpospolitą
Ludową będą podjęte pertraktacje w sprawie zwrotu rękopisu. Sprawa rewin-
dykacji dojrzewała i kolejni rektorzy Georg-August-Universitat w Getyndze
zabiegali o to, by doprowadzić dzieło do końca bez pośrednictwa polskich
władz państwowych^". Formalnie udało się to dopiero w 1977 r. Świadczą o
tym poufne pisma rektora prof. dr H. J. Beuga z dnia 31 stycznia 1978 r.,
który podczas swej kadencji doprowadził najpierw do odpowiednich ustaleń
dyplomatycznych, a w następnej kadencji, już jako prorektor, przekazał oficjal-
nie rękopis BłMłł pfockie/ bpowi Bogdanowi Sikorskiemu w Płocku dnia
13 września 1978 r.^ W ten sposób naprawiono wyrządzoną przed czterdzie-
stu laty szkodę. Od 1979 r. zwiedzający Muzeum Diecezjalne w Płocku mogą
znowu oglądać wystawioną tam romańską płock^.
Ha&enł sim ^acła łibełł;'.
^ Ostrożność podjęto prawdopodobnie po nielegalnym zakupie zrabowanego Pcnty/iknłM
płockiego.
Już po opublikowaniu materiałów dokumentacyjnych w cytowanej wyżej monografii (/łnm;'-
nac/e romańskie) „Bildi; płockie)"), po złożeniu kurtuazyjnej wizyty rektorowi Uniwersytetu w
Getyndze, otrzymałem od niego tekst oficjalnej przemowy wygłoszonej podczas przekazywania
kodeksu biskupowi płockiemu. Dokument ten zamyka odyseję tego cennego rękopisu.
^ R. K n a p i ń s k i, Ocfy^eya płockłck rękopisów, [w:] Katalog wystawy w Afazeu/n Ar-
ckłdłece^/ł Warrziwykie/'. Jan kekenjtełn, Ksigga kłioka. Apokalipsa. /Itaninoc/e .średniowieczne.
13 listopada 36-3 stycznia <37, Warszawa 1986, s. 20-25; J. Iwanowski, Biblia rodem
z Płocka, „Kulisy. Express Wieczorny", Warszawa 6-8 czerwca 1987, nr 109(12289), wyd. 3.
Niestety, w Kurii Płockiej nie ma żadnego dokumentu na ten temat. Informację o powrocie Biblii
do Płocka zamieścił informator, wydany przez Bibliotekę Narodową w Warszawie: Złnory
rgkopisdw w bibliotekack i mMzeack w Polsce, oprać. Kamolowa przy współudziale K.
Muszyńskiej. Zbiory kościelne, Warszawa 1988 dz. cyt., s. 190. W związku z powrotem Biblii do
Płocka przypomina się odległy fakt z historii obu narodów. Książę Władysław Herman wykupił
swojego czasu dwa złote krzyże, zrabowane z katedry w Bamberdze. Odesłał je przez
wysłanników, przepraszając w liście za ten czyn i prosząc o modlitwę. Paksymile tego listu jest
eksponowane w płockim Muzeum Diecezjalnym.