DOI Artikel:
Olszewski, Andrzej K.: Architekci brukselscy Stanislas Jasinski i Jacques Obozinski
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27562#0216
214
ANDRZEJ K. OLSZEWSKI
prostokątnych, leżących okien. W najdłuższej części siedmiokondygnacyjnej
elewacji od strony ul. Lesbroussart znajduje się wykusz, wyodrębniający trzy
środkowe kondygnacje. Drugi podkreśla narożnik od strony ulic Lesbroussart
i Spaak. Pod jego gzymsem biegnie fryz w formie meandra. Elewacja jest
licowana białym kamieniem, cokół z granitu60.
Prawdopodobnie na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych Jacques
i Yvan zrealizowali budynek biurowy Office National du Ducroire przy Squ-
are de Meeus 40., przy zbiegu z ulicą Luxembourg. Liczy on pięć kondygna-
cji rzędów prostokątnych, stojących okien, wyodrębnionych szerokimi pasami
ścian parapetowych, co tworzy „rytm jednocześnie przejrzysty, spokojny
i wyrazisty”61.
Po 1945 r. Jacques Obozinski projektował ponadto budynek Ministerstwa
Spraw Zagranicznych (wspólnie z P. Vierinemji C.I.B.E. (wspólnie z P. Vie-
rinem, J. Polakiem, Ch. Housiauxem)62. Pisywał również na łamach prasy
architektonicznej63. Jacques Obozinski zmarł w Namur 2 lipca 1981 r.
Powyższy przegląd nie obejmuje, podobnie jak i w wypadku Jasińskiego,
różnych projektów i realizacji, do których nie udało się dotrzeć. Celem tego
przeglądu była ogólna prezentacja dorobku obu nie znanych w Polsce archi-
tektów, którzy wnieśli wkład w architekturę belgijską.
60 Immeuble de Bureaux, architectes: Jacques et Yvan Obozinski. Ingénieurs-conseil: beton
A. Van Ham; chauffage et électricité: M. Marcq, „Architecture-Urbanisme-Habitation”, 1952,
nr 11, s.117-123.
61 Les Nouveaux Bureaux de l’Office National du Ducroire, architectes Jacques et Yvan
Obozinski, „La Maison”, 1954, nr 4.
62 Według życiorysu w posiadaniu rodziny.
6j W zbiorach Archives d’Architecture Moderne znajdują się: Plaidoyer pour une architec-
ture moderne, „Le Document”, 1931, nr 86; De l’amenagement et de décoration des bateaux,
w: XVIIIe Congres National des Architectes de Belgique, Liege 1939; Proces-Verbaux et
Rapports, Anvers 1940; Construire, Reconstruire, Démolir, „Art de Bâtir”, 1944, nr 1-2.
ANDRZEJ K. OLSZEWSKI
prostokątnych, leżących okien. W najdłuższej części siedmiokondygnacyjnej
elewacji od strony ul. Lesbroussart znajduje się wykusz, wyodrębniający trzy
środkowe kondygnacje. Drugi podkreśla narożnik od strony ulic Lesbroussart
i Spaak. Pod jego gzymsem biegnie fryz w formie meandra. Elewacja jest
licowana białym kamieniem, cokół z granitu60.
Prawdopodobnie na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych Jacques
i Yvan zrealizowali budynek biurowy Office National du Ducroire przy Squ-
are de Meeus 40., przy zbiegu z ulicą Luxembourg. Liczy on pięć kondygna-
cji rzędów prostokątnych, stojących okien, wyodrębnionych szerokimi pasami
ścian parapetowych, co tworzy „rytm jednocześnie przejrzysty, spokojny
i wyrazisty”61.
Po 1945 r. Jacques Obozinski projektował ponadto budynek Ministerstwa
Spraw Zagranicznych (wspólnie z P. Vierinemji C.I.B.E. (wspólnie z P. Vie-
rinem, J. Polakiem, Ch. Housiauxem)62. Pisywał również na łamach prasy
architektonicznej63. Jacques Obozinski zmarł w Namur 2 lipca 1981 r.
Powyższy przegląd nie obejmuje, podobnie jak i w wypadku Jasińskiego,
różnych projektów i realizacji, do których nie udało się dotrzeć. Celem tego
przeglądu była ogólna prezentacja dorobku obu nie znanych w Polsce archi-
tektów, którzy wnieśli wkład w architekturę belgijską.
60 Immeuble de Bureaux, architectes: Jacques et Yvan Obozinski. Ingénieurs-conseil: beton
A. Van Ham; chauffage et électricité: M. Marcq, „Architecture-Urbanisme-Habitation”, 1952,
nr 11, s.117-123.
61 Les Nouveaux Bureaux de l’Office National du Ducroire, architectes Jacques et Yvan
Obozinski, „La Maison”, 1954, nr 4.
62 Według życiorysu w posiadaniu rodziny.
6j W zbiorach Archives d’Architecture Moderne znajdują się: Plaidoyer pour une architec-
ture moderne, „Le Document”, 1931, nr 86; De l’amenagement et de décoration des bateaux,
w: XVIIIe Congres National des Architectes de Belgique, Liege 1939; Proces-Verbaux et
Rapports, Anvers 1940; Construire, Reconstruire, Démolir, „Art de Bâtir”, 1944, nr 1-2.