DOI Artikel:
Sienkiewicz, Jan Wiktor: Andrzej Okińczyc - "mistrz i niewolnik portretu"
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27562#0311
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
JAN WIKTOR SIENKIEWICZ
Lublin
Portret jest sztuką tysiącleci.
A trwa dlatego, że jego istotą jest człowiek.
Człowiek się nie zmienia,
cywilizacja się zmienia, kultura się zmienia,
a człowiek jest wciąż taki sam1
ANDRZEJ OKIŃCZYC - „MISTRZ I NIEWOLNIK PORTRETU”
Okińczyc ocalił wielki dar swojej młodości - świeżość odczuć i wiarę w to, że mogą
się one obejść bez podnoszenia ich na koturnach - że zdolne są wyrazić całą osobowość
bez pogłębiania ich nożem wbijanym - rzekomo we własny, a w gruncie rzeczy w cudzy
brzuch2.
Tak o twórczości malarskiej swojego ucznia, ćwierć wieku temu, pisał je-
go mistrz z akademickiej, poznańskiej pracowni, Zdzisław Kępiński. Andrzej
Okińczyc3 w 1999 r. obchodzi swoje pięćdziesiąte urodziny i chociażby tyl-
ko z tego powodu powinniśmy zadać sobie pytanie, jakie miejsce w historii
najnowszego polskiego malarstwa zajmuje już dzisiaj jego twórczość, sztuka
1 Fragment wypowiedzi Andrzeja Okińczyca w wywiadzie: O. B ł a ż e w i c z, Malarz
ludzi, rozmowa z Andrzejem Okińczycem, „Głos Wielkopolski”, 1995, z dn. 28/29 X 1995.
2 Z. Kępiński, Malarstwo Andrzeja Okińczyca, „Sztuka”, 1974, nr 1, s. 10.
3 Andrzej Okińczyc urodził się w 1949 r. w Poznaniu. W latach 1969-1973 studiował
w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu - malarstwo w pracowni prof.
Zdzisława Kępińskiego i rysunek w pracowni prof. Józefa Fliegera. Dyplom uzyskał w 1973 r.
w pracowni plakatu prof. Waldemara Świerzego. Od 1973 r. pracował w poznańskiej PWSSP,
najpierw w charakterze asystenta w pracowni rysunku prof. Józefa Fliegera, a od 1981 r. jako
adiunkt z własną pracownią rysunku. Zajmuje się rysunkiem i malarstwem. Wystawia w kraju
i za granicą. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. III nagrody w konkursie im. Jana
Spychalskiego (Poznań 1981), Grand Prix Biennale Portretu (Radom 1984), Nagrody Młodych
XII Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin 1984).
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
JAN WIKTOR SIENKIEWICZ
Lublin
Portret jest sztuką tysiącleci.
A trwa dlatego, że jego istotą jest człowiek.
Człowiek się nie zmienia,
cywilizacja się zmienia, kultura się zmienia,
a człowiek jest wciąż taki sam1
ANDRZEJ OKIŃCZYC - „MISTRZ I NIEWOLNIK PORTRETU”
Okińczyc ocalił wielki dar swojej młodości - świeżość odczuć i wiarę w to, że mogą
się one obejść bez podnoszenia ich na koturnach - że zdolne są wyrazić całą osobowość
bez pogłębiania ich nożem wbijanym - rzekomo we własny, a w gruncie rzeczy w cudzy
brzuch2.
Tak o twórczości malarskiej swojego ucznia, ćwierć wieku temu, pisał je-
go mistrz z akademickiej, poznańskiej pracowni, Zdzisław Kępiński. Andrzej
Okińczyc3 w 1999 r. obchodzi swoje pięćdziesiąte urodziny i chociażby tyl-
ko z tego powodu powinniśmy zadać sobie pytanie, jakie miejsce w historii
najnowszego polskiego malarstwa zajmuje już dzisiaj jego twórczość, sztuka
1 Fragment wypowiedzi Andrzeja Okińczyca w wywiadzie: O. B ł a ż e w i c z, Malarz
ludzi, rozmowa z Andrzejem Okińczycem, „Głos Wielkopolski”, 1995, z dn. 28/29 X 1995.
2 Z. Kępiński, Malarstwo Andrzeja Okińczyca, „Sztuka”, 1974, nr 1, s. 10.
3 Andrzej Okińczyc urodził się w 1949 r. w Poznaniu. W latach 1969-1973 studiował
w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu - malarstwo w pracowni prof.
Zdzisława Kępińskiego i rysunek w pracowni prof. Józefa Fliegera. Dyplom uzyskał w 1973 r.
w pracowni plakatu prof. Waldemara Świerzego. Od 1973 r. pracował w poznańskiej PWSSP,
najpierw w charakterze asystenta w pracowni rysunku prof. Józefa Fliegera, a od 1981 r. jako
adiunkt z własną pracownią rysunku. Zajmuje się rysunkiem i malarstwem. Wystawia w kraju
i za granicą. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. III nagrody w konkursie im. Jana
Spychalskiego (Poznań 1981), Grand Prix Biennale Portretu (Radom 1984), Nagrody Młodych
XII Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin 1984).