DOI Artikel:
Skrzydlewska, Beata: Działalność inwentaryzacyjna muzeum diecezjalnego w Płocku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27562#0181
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
BEATA SKRZYDLEWSKA
Lublin
DZIAŁALNOŚĆ INWENTARYZACYJNA
MUZEUM DIECEZJALNEGO W PŁOCKU
Muzea to placówki gromadzące przedmioty rzadkie, odznaczające się nie-
jednokrotnie szczególnym pięknem, a przy tym stanowiące świadectwo daw-
nych epok, minionych zdarzeń i oddziałujące w związku z tym na sferę in-
telektualną i emocjonalną człowieka1. Bezsporny jednak jest fakt, że zabytki
stanowią wartość naukową, a w tym odwołują się do naszej sfery poznawczej.
Badania naukowe w tym wypadku mogą odnosić się m.in. do aspektu histo-
rycznego, odtwarzając dzieje obiektów poprzez ustalanie ich czasu powstania,
rozstrzyganie autorstwa, poprzez próbę umieszczenia ich w konkretnym kon-
tekście kulturowym, którego są ilustracją.
Celem tych poszukiwań jest wyodrębnienie z gąszcza innych, nierzadko
przecież osobliwych przedmiotów tych, które faktycznie posiadają charakter
zabytkowy. Czynnością opartą na kryteriach naukowych jest również inwenta-
ryzacja, pod warunkiem oczywiście, że osoby wykonujące pracę w tym zakre-
sie posiadają właściwe rozumienie pojęcia zabytek2. Inwentaryzacja obiektów
muzealnych to czynność niesłychanie istotna, bo przesądzająca o obowiązku
ochrony rzeczy oderwanych z ich naturalnego otoczenia, w tym wypadku
głównie obiektów wycofanych z kultu, dla potrzeb których przecież zaczęto
tworzyć muzea diecezjalne. Muzea kościelne powstawać zaczęły na przełomie
XIX i XX w., toteż żadna z ustaw prawnych wydanych przez Stolicę Apos-
tolską i diecezje polskie do 1924 r. nie wspomina bezpośrednio o przeprowa-
1 Ustawa z dn. 15 II 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach, Dz.U. Nr 10, poz. 48,
rozdz. I, s. 15; Ustawa z dn. 20 1 1996 r. o muzeach, Dz.U. Nr 5, poz. 24, rozdz. I, s. 49.
J. Pruszyński, Ochrona zabytków w Polsce, Warszawa 1989, s. 25.
2 P r u s z y ń s k i, dz. cyt., s. 40.
Tom XLVII, zeszyt 4 - 1999
BEATA SKRZYDLEWSKA
Lublin
DZIAŁALNOŚĆ INWENTARYZACYJNA
MUZEUM DIECEZJALNEGO W PŁOCKU
Muzea to placówki gromadzące przedmioty rzadkie, odznaczające się nie-
jednokrotnie szczególnym pięknem, a przy tym stanowiące świadectwo daw-
nych epok, minionych zdarzeń i oddziałujące w związku z tym na sferę in-
telektualną i emocjonalną człowieka1. Bezsporny jednak jest fakt, że zabytki
stanowią wartość naukową, a w tym odwołują się do naszej sfery poznawczej.
Badania naukowe w tym wypadku mogą odnosić się m.in. do aspektu histo-
rycznego, odtwarzając dzieje obiektów poprzez ustalanie ich czasu powstania,
rozstrzyganie autorstwa, poprzez próbę umieszczenia ich w konkretnym kon-
tekście kulturowym, którego są ilustracją.
Celem tych poszukiwań jest wyodrębnienie z gąszcza innych, nierzadko
przecież osobliwych przedmiotów tych, które faktycznie posiadają charakter
zabytkowy. Czynnością opartą na kryteriach naukowych jest również inwenta-
ryzacja, pod warunkiem oczywiście, że osoby wykonujące pracę w tym zakre-
sie posiadają właściwe rozumienie pojęcia zabytek2. Inwentaryzacja obiektów
muzealnych to czynność niesłychanie istotna, bo przesądzająca o obowiązku
ochrony rzeczy oderwanych z ich naturalnego otoczenia, w tym wypadku
głównie obiektów wycofanych z kultu, dla potrzeb których przecież zaczęto
tworzyć muzea diecezjalne. Muzea kościelne powstawać zaczęły na przełomie
XIX i XX w., toteż żadna z ustaw prawnych wydanych przez Stolicę Apos-
tolską i diecezje polskie do 1924 r. nie wspomina bezpośrednio o przeprowa-
1 Ustawa z dn. 15 II 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach, Dz.U. Nr 10, poz. 48,
rozdz. I, s. 15; Ustawa z dn. 20 1 1996 r. o muzeach, Dz.U. Nr 5, poz. 24, rozdz. I, s. 49.
J. Pruszyński, Ochrona zabytków w Polsce, Warszawa 1989, s. 25.
2 P r u s z y ń s k i, dz. cyt., s. 40.