DOI Artikel:
Hussakowska-Szyszko, Maria: Przypadek Craigiego Horsfielda
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14572#0220
214
MARIA HUSSAKOWSKA
1. С. Horsfield, Crouch Hall Road, North London, lipiec 1970, 1988
czytelnego, nieprzypadkowego przecież rytmu, podobnie jak tło zwiastują kilka cech, które będą uznawane
za typowe dla jego prac.
„Nie wierzę, że można wtargnąć, spenetrować cudzą rzeczywistość, czy odczuwać z podobną inten-
sywnością czy głębią korespondującą z czyimś objawieniem. Wierzę natomiast, że wszystko co można osiąg-
nąć, to precyzyjne i dokładne linearne opisywanie powierzchni rzeczy"28. Aparat fotograficzny to tylko dobry
pośrednik.
FUNKCJONOWANIE W OBIEGU INSTYTUCJONALNYM
W artystycznej karierze Craigego Horsfielda niemal wszystko co najważniejsze zdarzyło się na przeło-
mie 1987 i 1988 r. Jedna, może dwie wystawy i kilka przypadkowych spotkań wyciągnęły go z instytucjo-
nalnego niebytu. Prezentowany materiał to w większości odbitki ze zrobionych w Krakowie negatywów. Po
wielu eksperymentach i żmudnych próbach, trwających od końca lat 70., zyskały one inną, nowatorską wów-
czas skalę i fakturę zadowalającą autora. Mimo drastycznej zmiany formatu powierzchnia zyskała podobny
walor jak małe fotografie przypominające wielkością miniatury, podobnie też absorbowała światło. Sygno-
wane prace artysta datował podwójnie, co zresztą nadal praktykuje. Pierwsza data to rok wykonania zdjęcia,
druga - odbitki. Horsfield twierdzi, że był wtedy prekursorem fotografii wielkoformatowej, uzyskując w po-
większeniu skalę porównywalną do billboardu, co było dość często praktykowane w odbitkach graficznych,
zwłaszcza przez artystów amerykańskich.
Prace były gotowe do pokazania już w 1987 г., oczekiwały jedynie na pośrednika, który wprowadziłby
je w struktury instytucjonalne sztuki wysokiej. Podobnie jak w Krakowie, swoje portfolio Craigie Horsfield
dawał do obejrzenia nielicznym. Prawdopodobnie najwcześniej nowe odbitki poznał John Goto, przyjaciel
C. H o r s f i e 1 d, w katalogu Inge de Bisschop Marc Steculorum Galerie, Antwerpen 1988, s. nlb.
MARIA HUSSAKOWSKA
1. С. Horsfield, Crouch Hall Road, North London, lipiec 1970, 1988
czytelnego, nieprzypadkowego przecież rytmu, podobnie jak tło zwiastują kilka cech, które będą uznawane
za typowe dla jego prac.
„Nie wierzę, że można wtargnąć, spenetrować cudzą rzeczywistość, czy odczuwać z podobną inten-
sywnością czy głębią korespondującą z czyimś objawieniem. Wierzę natomiast, że wszystko co można osiąg-
nąć, to precyzyjne i dokładne linearne opisywanie powierzchni rzeczy"28. Aparat fotograficzny to tylko dobry
pośrednik.
FUNKCJONOWANIE W OBIEGU INSTYTUCJONALNYM
W artystycznej karierze Craigego Horsfielda niemal wszystko co najważniejsze zdarzyło się na przeło-
mie 1987 i 1988 r. Jedna, może dwie wystawy i kilka przypadkowych spotkań wyciągnęły go z instytucjo-
nalnego niebytu. Prezentowany materiał to w większości odbitki ze zrobionych w Krakowie negatywów. Po
wielu eksperymentach i żmudnych próbach, trwających od końca lat 70., zyskały one inną, nowatorską wów-
czas skalę i fakturę zadowalającą autora. Mimo drastycznej zmiany formatu powierzchnia zyskała podobny
walor jak małe fotografie przypominające wielkością miniatury, podobnie też absorbowała światło. Sygno-
wane prace artysta datował podwójnie, co zresztą nadal praktykuje. Pierwsza data to rok wykonania zdjęcia,
druga - odbitki. Horsfield twierdzi, że był wtedy prekursorem fotografii wielkoformatowej, uzyskując w po-
większeniu skalę porównywalną do billboardu, co było dość często praktykowane w odbitkach graficznych,
zwłaszcza przez artystów amerykańskich.
Prace były gotowe do pokazania już w 1987 г., oczekiwały jedynie na pośrednika, który wprowadziłby
je w struktury instytucjonalne sztuki wysokiej. Podobnie jak w Krakowie, swoje portfolio Craigie Horsfield
dawał do obejrzenia nielicznym. Prawdopodobnie najwcześniej nowe odbitki poznał John Goto, przyjaciel
C. H o r s f i e 1 d, w katalogu Inge de Bisschop Marc Steculorum Galerie, Antwerpen 1988, s. nlb.