DOI Heft:
*** [Wstęp (Introduction]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21226#0009
***
Rok 2010 stał się momentem przełomowym we wspólnej historii Muzeum Narodowe-
go w Krakowie (MNK) i Kolekcji Czartoryskich. W styczniu tego roku Zarząd Fundacji
Książąt Czartoryskich podjął decyzję o zamknięciu Muzeum Czartoryskich na czas zapla-
nowanego przez siebie remontu pałacu przy ul. św. Jana 19. Równocześnie tenże Zarząd
rozpoczął kolejny, bodaj ostatni już etap realizacji przygotowanej blisko dziesięć lat wcze-
śniej strategii, mającej na celu zupełne oddzielenie Kolekcji Czartoryskich od Muzeum
Narodowego w Krakowie. W poprzednich etapach, na skutek dokonania kilku istotnych
zmian w statucie Fundacji, MNK zostało pozbawione wpływu zarówno na bieżące, jak
i przyszłe losy Kolekcji oraz na zawartość i kształt przyszłej ekspozycji dzieł w pałacu, po
zakończeniu remontu, którego zakresu również nie dane mu było poznać.
Tak więc w dniu 10 stycznia 2010 roku publiczność mogła po raz ostatni odwiedzić
galerie urządzone na początku lat osiemdziesiątych XX wieku przez kustoszy Muzeum
Narodowego w Krakowie. Zarząd Fundacji oznajmił również, że w odnowionych gale-
riach nie będzie miejsca dla dziel malarstwa i rzeźby, należących do Muzeum Narodo-
wego w Krakowie, a dokupywanych przez tę instytucję dla uzupełnienia Kolekcji Czar-
toryskich.
Osobnym, nadzwyczaj niepokojącym zjawiskiem stały się sygnalizowane od czasu
do czasu przez Zarząd pomysły rozdzielenia Kolekcji oraz wyprowadzenia niektórych
jej elementów poza Kraków, a także oddzielenia jej części muzealnej od biblioteki i ar-
chiwum.
Wszystko to stało się powodem, dla którego kolejny tom „Rozpraw MNK” postano-
wiliśmy poświęcić właśnie Kolekcji Czartoryskich. Historia tego zbioru, jak i powstania
Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, jest znana i dobrze opisana w literaturze.
Badań i opracowania wymagają za to nowsze dzieje Kolekcji, funkcjonującej przez
sześćdziesiąt lat jako Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie. Istotną częścią tych
opracowań winna się stać ta część historii zbiorów, którą rozpoczęło utworzenie przed
dwudziestu laty „Fundacji Książąt Czartoryskich przy Muzeum Narodowym w Krako-
wie”. Na początek do niniejszego tomu załączamy skrótową „Informację”, przygoto-
waną w lutym 2011 roku, kiedy to pałac Czartoryskich został opróżniony, a zbiory wy-
pożyczono innym instytucjom na okres prowadzenia prac remontowych. W „Informacji”
zawarto nigdy dotąd nie publikowane dane, w tym także dotyczące finansów, na temat
działań Muzeum Narodowego w Krakowie wobec powierzonej jego opiece Kolekcji -
zarówno w odniesieniu do dzieł, jak i nieruchomości. „Informacja” dotyczy głównie
czterdziestu lat (1950-1990), kiedy to w niełatwych czasach PRL Muzeum Narodowe
w Krakowie w pełni samodzielnie i odpowiedzialnie opiekowało się zbiorami. W roku
1991 sytuacja uległa zmianie, gdyż to utworzona wówczas Fundacja miała - zgodnie
ze statutem - przejąć część tych obowiązków.
Rok 2010 stał się momentem przełomowym we wspólnej historii Muzeum Narodowe-
go w Krakowie (MNK) i Kolekcji Czartoryskich. W styczniu tego roku Zarząd Fundacji
Książąt Czartoryskich podjął decyzję o zamknięciu Muzeum Czartoryskich na czas zapla-
nowanego przez siebie remontu pałacu przy ul. św. Jana 19. Równocześnie tenże Zarząd
rozpoczął kolejny, bodaj ostatni już etap realizacji przygotowanej blisko dziesięć lat wcze-
śniej strategii, mającej na celu zupełne oddzielenie Kolekcji Czartoryskich od Muzeum
Narodowego w Krakowie. W poprzednich etapach, na skutek dokonania kilku istotnych
zmian w statucie Fundacji, MNK zostało pozbawione wpływu zarówno na bieżące, jak
i przyszłe losy Kolekcji oraz na zawartość i kształt przyszłej ekspozycji dzieł w pałacu, po
zakończeniu remontu, którego zakresu również nie dane mu było poznać.
Tak więc w dniu 10 stycznia 2010 roku publiczność mogła po raz ostatni odwiedzić
galerie urządzone na początku lat osiemdziesiątych XX wieku przez kustoszy Muzeum
Narodowego w Krakowie. Zarząd Fundacji oznajmił również, że w odnowionych gale-
riach nie będzie miejsca dla dziel malarstwa i rzeźby, należących do Muzeum Narodo-
wego w Krakowie, a dokupywanych przez tę instytucję dla uzupełnienia Kolekcji Czar-
toryskich.
Osobnym, nadzwyczaj niepokojącym zjawiskiem stały się sygnalizowane od czasu
do czasu przez Zarząd pomysły rozdzielenia Kolekcji oraz wyprowadzenia niektórych
jej elementów poza Kraków, a także oddzielenia jej części muzealnej od biblioteki i ar-
chiwum.
Wszystko to stało się powodem, dla którego kolejny tom „Rozpraw MNK” postano-
wiliśmy poświęcić właśnie Kolekcji Czartoryskich. Historia tego zbioru, jak i powstania
Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, jest znana i dobrze opisana w literaturze.
Badań i opracowania wymagają za to nowsze dzieje Kolekcji, funkcjonującej przez
sześćdziesiąt lat jako Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie. Istotną częścią tych
opracowań winna się stać ta część historii zbiorów, którą rozpoczęło utworzenie przed
dwudziestu laty „Fundacji Książąt Czartoryskich przy Muzeum Narodowym w Krako-
wie”. Na początek do niniejszego tomu załączamy skrótową „Informację”, przygoto-
waną w lutym 2011 roku, kiedy to pałac Czartoryskich został opróżniony, a zbiory wy-
pożyczono innym instytucjom na okres prowadzenia prac remontowych. W „Informacji”
zawarto nigdy dotąd nie publikowane dane, w tym także dotyczące finansów, na temat
działań Muzeum Narodowego w Krakowie wobec powierzonej jego opiece Kolekcji -
zarówno w odniesieniu do dzieł, jak i nieruchomości. „Informacja” dotyczy głównie
czterdziestu lat (1950-1990), kiedy to w niełatwych czasach PRL Muzeum Narodowe
w Krakowie w pełni samodzielnie i odpowiedzialnie opiekowało się zbiorami. W roku
1991 sytuacja uległa zmianie, gdyż to utworzona wówczas Fundacja miała - zgodnie
ze statutem - przejąć część tych obowiązków.