DOI Heft:
Artykuły
DOI Artikel:Dec, Dorota: Uwagi o nowych atrybucjach kilku obrazów włoskich z kolekcji książąt Czartoryskich w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21226#0051
Dorota Dec
Uwagi o nowych atrybucjach
kilku obrazów włoskich z kolekcji
książąt Czartoryskich w Krakowie1
Kolekcja obrazów książąt Czartoryskich, gromadzona przez kilkadziesiąt lat, poczynając
od zbiorów eksponowanych w Świątyni Sybilli i Domu Gotyckim w Puławach, poprzez
nabytki poczynione w okresie paryskim, głównie w drugiej połowie lat sześćdziesiątych
XIX wieku, przez księcia Władysława Czartoryskiego, uzupełniana przez zakupy i dary
po jej przeniesieniu do Krakowa, została udostępniona zwiedzającym w otwartym w roku
1876 Muzeum Książąt Czartoryskich2. Dzięki kontaktom ze środowiskiem naukowym
Uniwersytetu Jagiellońskiego (gdzie powstała pierwsza w Polsce katedra historii sztuki)
oraz Akademii Umiejętności, zbiory zaczęto stopniowo opracowywać w sposób naukowy.
W roku 1892 Marian Sokołowski wydał krótki opis zbiorów Muzeum Książąt Czarto-
ryskich3, następująco zrecenzowany przez Jerzego Mycielskiego:
Nareszcie mamy z najnowszemi badaniami nauki zgodny przewodnik po najpiękniejszem polskim
muzeum. Daje go nam sam dyrektor od lat 8 zbiorów tych niezrównanych, które stanowią dziś, pod wzglę-
dem naukowym i artystycznym, jedyną w swoim rodzaju perłę Krakowa, które obok pomników Wawe-
lu i skarbów Biblioteki Jagiellońskiej, czynią dziś ze starej królewskiej stolicy miejsce, gdzie zagraniczny
badacz sztuki i historyi raz w życiu zawitać musi, a turysta i znawca, jeżeli chce uzupełnić dokładnie to,
co widział w innych centrach cywilizacji Europy zachodniej, zjawić się powinien. Zarys to tylko na ra-
zie wielkiego studyum o muzeum, które prof. Sokołowski przygotowuje [...]. Ale zanim ten katalog za-
powiadany, a nie wątpimy że wyborny i podobny do najlepszego ze wszystkich, ilustrowanego katalogu
monachijskiej Starej Pinakoteki, arcydzieła w swoim rodzaju takich znawców, jak Reber i Beyerstorffeer,
ujrzy światło dzienne -przedwstępne takie jego skrócenie jest rzeczywiście od dawna oczekiwanem do-
brodziejstwem [...]4.
1 Wszystkie omawiane obiekty są własnością Fundacji Książąt Czartoryskich w Krakowie. Zdjęcia do ni-
niejszego artykułu zostały udostępnione nieodpłatnie, za co Fundacji serdecznie dziękuję.
2 Na temat dziejów zbiorów muzeum zob. Muzeum Narodowe w Krakowie. Zbiory Czartoryskich. Histo-
ria i wybór zabytków. Warszawa 1978 (tu wcześniejsza literatura); Muzeum Czartoryskich. Historia i zbio-
ry, Kraków 1998; pewne informacje na temat kolekcji Czartoryskich w Paryżu przynosi; T. F. de Rosset,
Polskie kolekcje i zbiory artystyczne we Francji w latach 1795-1919. Między „skarbnicę narodową ' a galerię
sztuki, Toruń 2005.
3 M. Sokołowski, Muzeum XX. Czartoryskich w Krakowie, Lwów 1892 (odbitka z „Kwartalnika Hi-
storycznego”).
4 J. Mycielski [recenzja w:] „Przegląd Polski”, 1892, nr 104 (Kronika Literacka), s. 688-695 (cyt.
na s. 688).
Uwagi o nowych atrybucjach
kilku obrazów włoskich z kolekcji
książąt Czartoryskich w Krakowie1
Kolekcja obrazów książąt Czartoryskich, gromadzona przez kilkadziesiąt lat, poczynając
od zbiorów eksponowanych w Świątyni Sybilli i Domu Gotyckim w Puławach, poprzez
nabytki poczynione w okresie paryskim, głównie w drugiej połowie lat sześćdziesiątych
XIX wieku, przez księcia Władysława Czartoryskiego, uzupełniana przez zakupy i dary
po jej przeniesieniu do Krakowa, została udostępniona zwiedzającym w otwartym w roku
1876 Muzeum Książąt Czartoryskich2. Dzięki kontaktom ze środowiskiem naukowym
Uniwersytetu Jagiellońskiego (gdzie powstała pierwsza w Polsce katedra historii sztuki)
oraz Akademii Umiejętności, zbiory zaczęto stopniowo opracowywać w sposób naukowy.
W roku 1892 Marian Sokołowski wydał krótki opis zbiorów Muzeum Książąt Czarto-
ryskich3, następująco zrecenzowany przez Jerzego Mycielskiego:
Nareszcie mamy z najnowszemi badaniami nauki zgodny przewodnik po najpiękniejszem polskim
muzeum. Daje go nam sam dyrektor od lat 8 zbiorów tych niezrównanych, które stanowią dziś, pod wzglę-
dem naukowym i artystycznym, jedyną w swoim rodzaju perłę Krakowa, które obok pomników Wawe-
lu i skarbów Biblioteki Jagiellońskiej, czynią dziś ze starej królewskiej stolicy miejsce, gdzie zagraniczny
badacz sztuki i historyi raz w życiu zawitać musi, a turysta i znawca, jeżeli chce uzupełnić dokładnie to,
co widział w innych centrach cywilizacji Europy zachodniej, zjawić się powinien. Zarys to tylko na ra-
zie wielkiego studyum o muzeum, które prof. Sokołowski przygotowuje [...]. Ale zanim ten katalog za-
powiadany, a nie wątpimy że wyborny i podobny do najlepszego ze wszystkich, ilustrowanego katalogu
monachijskiej Starej Pinakoteki, arcydzieła w swoim rodzaju takich znawców, jak Reber i Beyerstorffeer,
ujrzy światło dzienne -przedwstępne takie jego skrócenie jest rzeczywiście od dawna oczekiwanem do-
brodziejstwem [...]4.
1 Wszystkie omawiane obiekty są własnością Fundacji Książąt Czartoryskich w Krakowie. Zdjęcia do ni-
niejszego artykułu zostały udostępnione nieodpłatnie, za co Fundacji serdecznie dziękuję.
2 Na temat dziejów zbiorów muzeum zob. Muzeum Narodowe w Krakowie. Zbiory Czartoryskich. Histo-
ria i wybór zabytków. Warszawa 1978 (tu wcześniejsza literatura); Muzeum Czartoryskich. Historia i zbio-
ry, Kraków 1998; pewne informacje na temat kolekcji Czartoryskich w Paryżu przynosi; T. F. de Rosset,
Polskie kolekcje i zbiory artystyczne we Francji w latach 1795-1919. Między „skarbnicę narodową ' a galerię
sztuki, Toruń 2005.
3 M. Sokołowski, Muzeum XX. Czartoryskich w Krakowie, Lwów 1892 (odbitka z „Kwartalnika Hi-
storycznego”).
4 J. Mycielski [recenzja w:] „Przegląd Polski”, 1892, nr 104 (Kronika Literacka), s. 688-695 (cyt.
na s. 688).