Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (10.1966)

Głowa chłopca jest podłużna, lekko skręcona w lewo, przez co zostaje uzyskane złudzenie
głębi przestrzennej. Czarne włosy są od środka czoła zaczesane ku górze, skąd opadają na boki
ponad uszami, przechodząc za prawym w lok sięgający do połowy długości szyi i rozszerza-
jący się ku dołowi. W środkowej swej partii jest on przewiązany tasiemką, której widoczne dwa
końce opadają ponad barkiem. Twarz i szyja mają kolor zbliżony do naturalnej barwy ciała,

0 lekko śniadym odcieniu. Czoło jest wysokie, prostokątne, u góry lekko przykryte włosami.
Łuki brwiowe są niezbyt silnie wygięte, raczej poziome, a czarne krzaczaste brwi w środkowej
swej części są mocno pogrubione. Oczy szeroko otwarte, o niewidocznych górnych powiekach

1 opuszczonych wewnętrznych kącikach, mają migdałowaty kształt. Rzęsy są namalowane w po-
staci pojedynczych pionowych kreseczek umieszczonych u góry gęściej, u dołu zaś rzadziej.
Na jasnoniebieskiej białkówce znajdują się ciemnobrązowe źrenice przedstawione (zwłaszcza
lewa) starannie, z widocznym refleksem świetlnym. Nos prosty, niezbyt długi, na samym środku
jest lekko rozjaśniony. Prawe ucho duże, dobrze wymodelowane, lewe prawie niewidoczne,
ukryte poza owalem twarzy. Usta są niezbyt szerokie, zamknięte, o grubych mięsistych wargach
barwy czerwono-brązowej. Podbródek łagodny, owalny, uwydatniony jest przez cień padający
od dolnej wargi. Kontur twarzy i krótkiej szerokiej szyi jest podkreślony z lewej strony przez
pasmo jasnego fioletu, coraz cieńszą linią przechodzące na podbródek.

Postać portretowana ubrana jest w białą tunikę z jasnoszarymi fałdami na środku, przebie-
gającymi skośnie z prawa na lewo. Tunika posiada mały trapezoidalny dekolt. Na szacie przez
prawy bark do dołu przebiega clavus, na samym ramieniu lekko rozszerzający się, o barwie
jasnofioletowej u góry, ku dołowi zaś ciemniejący. Przez lewe ramię przerzucony jest biały
płaszcz, który szerokimi pionowymi fałdami opada ku dołowi. Grubość płaszcza oraz koniecz-
ność oddzielenia go od tuniki tej samej barwy podkreślona jest przez ciemną linę przebiegającą
od lewego barku ku dołowi.

Na szyi, na czarnej tasiemce zawieszona jest na małym złotym kółeczku ozdoba barwy
brązowo-złotawej. Wisiorek ten ma formę prostokąta, o otwartym dłuższym (dolnym) boku.

Nad prawym ramieniem postaci, w tle namalowany jest zrywający się do galopu, czy też

łu deski: jedno przebiegające mniej więcej pośrodku torsu i drugie bardziej na lewo. Od górnej krawędzi deski
przechodzi drobniejsze nieregularne pęknięcie przez włosy, gdzie następuje lekkie wygięcie w lewo, a następnie
skośną linią kierującą się na prawo przebiega przez twarz aż do wspomnianego pęknięcia na szyi. Od tej skośnej
linii odchodzi na czole pomiędzy brwiami drobna pozioma rysa łącząca się z omówioną ciemniejszą wstawką
(1). Mniejsza również pozioma rysa biegnie przez dolną część nosa. Od lewego skosu biegną dwie linie, pomiędzy
którymi farba jest zdrapana: jedna wzdłuż lewej strony głowy, kończąca się na wysokości podbródka, oraz druga,
lekko skośna, odchylająca się w lewo i kończąca się na wysokości ucha. Od lewej krawędzi deski na wysokości
czoła odchodzi skośne pęknięcie kierujące się ku prawej stronie. W połowie tej rysy wyrasta pionowa linia, która
na wysokości górnego końca ucha przebiega ukośnie w lewo i następnie wyraźną linią opada na faliste pęknięcie
przebiegające tuż ponad lewym barkiem. Oprócz tych najlepiej widocznych pęknięć deski istnieje mała rysa prze-
biegająca blisko prawej krawędzi portretu, od połowy wysokości piersi poprzez część niezamalowaną aż do dołu
deski.

14