Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie — 22.1978

DOI Heft:
Jubileusz 300-lecia Wilanowa
DOI Artikel:
Przemówienie prof. dra Stanisława Lorentza - Dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie na uroczystej akademii 300-lecia Wilanowa w dn. 23 kwietnia 1977 r.
DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.19584#0211
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
szerokie kontakty z pokrewnymi placówkami zagranicą, udało się tak doskonale wkomponować
w zespół wilanowski, że stanowi dziś jeden z jego istotnych a harmonijnych elementów.

Posiadamy na terenie zespołu wilanowskiego jeszcze jeden budynek, który od dawna już nie
pełni swych pierwotnych funkcji, a może służyć na cele wystawowe, to wielka Oranżeria z XVIII w.
Tu kiedyś wystawiony był w ciągu lat słynny wiedeński namiot turecki — niestety zaginiony bez
śladu. Próbowaliśmy Oranżerię i przy niej odcinek parku zaadoptować na cele galerii rzeźby
współczesnej. Nie był to zły pomysł, ale i przez artystów i przez szeroką publiczność był przyjęty
chłodno. Zdecydowaliśmy się wobec tego z tej koncepcji zrezygnować i przeznaczyć Oranżerię
na stałą galerię rzemiosła artystycznego z kolekcji wilanowskiej. Otwieramy ją właśnie w dniach
jubileuszowych dla zwiedzających. Te wspaniałe zbiory stanowią dopełnienie kolekcji, wypełnia-
jącej sale pałacu Wilanowskiego. A otwarcie atrakcyjnego nowego punktu wystawowego pozwoli
nam choć w pewnym stopniu zaspokoić tych spośród przybywających do Wilanowa, którzy nie
mogą dostać się do wnętrz pałacowych ze względu na natłok zwiedzających.

W swe 300-lecie Wilanów jest jednym z naszych najwspanialszych pomników historii i kultury,
jest też muzeum narodowym wszystkim w miarę swych możliwości dostępnym. Wyjątkowe jest
znaczenie Wilanowa dla kultury polskiej, tylko ten bowiem zespół pałacowo-ogrodowy zachował
się w całości. Wszystko jest tu autentyczne — i architektura, i dekoracja architektoniczno-rzeź-
biarska i malowidła, i wyposażenie wnętrz pałacowych, i własne wilanowskie są zbiory artystycz-
no-historyczne. To, cośmy odziedziczyli, dopełniło Muzeum Narodowe w Warszawie.

Wilanów jako placówka muzealna, jest dziś ośrodkiem naukowo-badawczym, uczestniczy
w realizacji naukowego problemu międzyresortowego „Dobra kultury źródłem świadomości na-
rodowej", publikuje wydawnictwa naukowe. Wilanów jest ośrodkiem upowszechnienia kultury
i w tym charakterze działa różnymi metodami, organizując koncerty, widowiska teatralne, wido-
wiska typu „Światło i dźwięk". Wilanów jest żywym ośrodkiem wychowania patriotycznego.

Muzeum w Wilanowie rozumie dobrze, że nie powinno działać w izolacji, lecz poczuwać się
do łączności ze swą dzielnicą — tu mieści się siedziba oddziału wilanowskiego Towarzystwa Przy-
jaciół Warszawy, Muzeum w Wilanowie jak najbliżej związane jest z miastem Warszawą, z całym
krajem. Gorąco popieramy to wszystko, co te więzi umacnia, a jesteśmy jak najżywiej zaintereso-
wani ochroną środowiska, które nas otacza, a zwłaszcza pięknymi projektami rewaloryzacji parku
w Morysinie i utworzenia terenów sportowo-wypoczynkowych na gruntach aż po Wisłę. Staramy
się wypełnić te wszystkie zadania, które służyć mogą pożytecznie naszej ojczyźnie.

Należyte utrzymanie, staranną opiekę, zabezpieczenie i opracowanie naukowe zbiorów oraz
wysoką swą rangę jako placówki naukowo-badawczej zawdzięcza Wilanów doskonałemu zespoło-
wi pracowników, którzy z ogromnym i serdecznym oddaniem w ciągu ostatniego ćwierćwiecza
doprowadzili zespół pałacowo-ogrod owy do takiego stanu, którym możemy się pochlubić. Kieru-
je tym zespołem od blisko 25 lat kurator Wojciech Fijałkowski. Jego to rozumnej energii, bez-
względnemu oddaniu sprawie, systematycznemu uporowi i wielkiemu talentowi organizacyjnemu
w ogromnym stopniu zawdzięcza Wilanów, że stał się wzorową placówką zabytkowo-muzealną.

207
 
Annotationen