6. January Suchodolski, Autoportret
włosy jak zwykle zaczesane z boków na skronie, tępo ucięte (jak zanotował Kraszewski) zwisa-
jące wąsy. Powtarzając za Banachem13 „pełne życia, indywidualności i dobrze graficznie opra-
cowane portrety Fajansa mają wartość autentycznej i artystycznej podobizny". Przyznać jed-
nak trzeba, że w wypadku Suchodolskiego podobizna ta jest mocno idealizowana. Późniejsza
0 siedem lat od portretu pędzla Ziemięckiego ukazuje modela o wiele z wyglądu młodszego.
Portrety zasłużonych Polaków ujęte są w zeszyty zawierające, na ogół, po trzy wizerunki,
1 opatrzone okładką rysowaną i litografowaną również przez Fajansa. Na tych okładkach przed-
stawił on w przenośniach plastycznych i symbolach sens i treść pracy wykonywanej przez sportre-
towane w zeszytach osoby. Suchodolski znalazł się tu w towarzystwie Józefa Bohdana Zales-
kiego i Aleksandra Przezdzieckiego. Grafion w ręku, paleta u stóp i swobodny strój malarski,
rekwizyty wojenne i oddział konnego rycerstwa w głębi, określają jego zawód (il. 5).
13 A. Banach, Polska książka ilustrowana 1800—1900. Kraków 1959, s. 273.
119
włosy jak zwykle zaczesane z boków na skronie, tępo ucięte (jak zanotował Kraszewski) zwisa-
jące wąsy. Powtarzając za Banachem13 „pełne życia, indywidualności i dobrze graficznie opra-
cowane portrety Fajansa mają wartość autentycznej i artystycznej podobizny". Przyznać jed-
nak trzeba, że w wypadku Suchodolskiego podobizna ta jest mocno idealizowana. Późniejsza
0 siedem lat od portretu pędzla Ziemięckiego ukazuje modela o wiele z wyglądu młodszego.
Portrety zasłużonych Polaków ujęte są w zeszyty zawierające, na ogół, po trzy wizerunki,
1 opatrzone okładką rysowaną i litografowaną również przez Fajansa. Na tych okładkach przed-
stawił on w przenośniach plastycznych i symbolach sens i treść pracy wykonywanej przez sportre-
towane w zeszytach osoby. Suchodolski znalazł się tu w towarzystwie Józefa Bohdana Zales-
kiego i Aleksandra Przezdzieckiego. Grafion w ręku, paleta u stóp i swobodny strój malarski,
rekwizyty wojenne i oddział konnego rycerstwa w głębi, określają jego zawód (il. 5).
13 A. Banach, Polska książka ilustrowana 1800—1900. Kraków 1959, s. 273.
119