Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3(39).2014)

Ostatnia sala południowego ciągu galerii musiała wystarczyć dla pozostałych czterech
dekad. Ułożenie ekspozycji było w tej części trudne, bowiem reprezentatywność zbiorów
sztuki polskiej tego okresu w Muzeum Narodowym pozostawia wiele do życzenia. Z powodu
ograniczeń przestrzennych musieliśmy przy tym zrezygnować niemal zupełnie z dzieł wiel-
koformatowych lub operujących przestrzenią ekspozycji właśnie, w tym niektórych prac rzeź-
biarskich i wieloelementowych. Postawiliśmy tedy na prace artystów i zespoły dzieł - obecne
w zbiorach muzeum lub możliwe do pozyskania w krótkim czasie - które w wyraźny sposób
ukazywałyby przemiany zachodzące na scenie artystycznej, a jednocześnie byłyby związane
z definiującymi je w jakiejś mierze procesami historycznymi i politycznymi.
Znalazły się tutaj przykłady sztuki konceptualnej, rejestracje działań performerskich i akcji,
a więc aktywności twórcze wykraczające poza tradycyjne pokazy galeryjne i muzealne, często
kwestionujące także materialny status dzieła sztuki. Obok wczesnych prac Natalii LL (Sztuka
konsumpcyjna, 1974), Grzegorza Kowalskiego (Tableau II, 1974), Andrzeja Dłużniewskiego
(Obraz nieobecnego obrazu, 1979), dwu Interwencji Edwarda Krasińskiego z właściwą temu ar-
tyście sygnaturą anektowania przestrzeni przy pomocy błękitnego paska, umieszczono zapisy
performansów Jarosława Kozłowskiego, Zbigniewa Warpechowskiego, działań w przestrzeni
publicznej Andrzeja Partuma, Zygmunta Piotrowskiego, akcji miejskich Akademii Ruchu
(il. 10). Warto podkreślić, że liczne z pokazanych tu prac stanowią punkt wyjścia polskiej sztuki

il. 111 fig. 11
Sala 7- malarstwo lat
siedemdziesiątych
i osiemdziesiątych
I Room7-1970s
and 1980s painting
fot, I photo Bartosz Bajerski