Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (3(39).2014)

Magdalena Anna Nowak Od obiektu do dokumentacji. Kolekcja Nowych Mediów...

389

Zamierzamy stopniowo rozwijać nasze obecne możliwości, aby stworzyć warunki produkcji
taśm wideo. Planujemy zwrócić się do muzeów, organizacji pożytku publicznego, uniwersy-
tetów oraz do wybranych wspólnot lokalnych z propozycją współpracy w celu opracowania
programów o walorach zarówno edukacyjnych, jak i estetycznych”7.
Ponieważ coraz więcej profesjonalistów zaczęło świadomie interesować się tworzeniem
kolekcji wideo, zaczęły powstawać kolejne tego typu instytucje. W1997 roku w San Francisco
założono New Art Trust, ufundowany przez kolekcjonerów Pamelę i Richarda Kramlichów we
współpracy z Museum of Modern Art w Nowym Jorku (MoMA) i San Francisco Museum of
Modern Art (SFMoMA). Został on dedykowany przede wszystkim sztuce wideo. New Art Trust
i jego obecny dyrektor Christopher Eamon dużo wysiłku wkładają w promocję tzw. dobrych
praktyk związanych z przechowywaniem i wystawianiem sztuki nowych mediów. W kolejnej
dekadzie pojawiły się nowe inicjatywy, takie jak Matters in Media Art8 zorganizowane przez
Tatę w Londynie i New Art Trust wraz z MoMA i SFMoMA. Jest to program rozpisany na
lata 2003-2015, mający pomóc kolekcjonerom dzieł time-based. Celem projektu jest przede
wszystkim wymiana informacji między instytucjami, dzielenie się wypracowanymi rozwiąza-
niami, radami i pomysłami na prowadzenie kolekcji takich dzieł, przeprowadzanie zakupów
i wypożyczeń międzyinstytucjonalnych. Innym istotnym programem jest Documentation and
Conservation of the Media Arts Heritage (DOCAM)9 pod egidą Daniel Langlois Foundation
for Art, Science and Technology w Montrealu. To inicjatywa z 2005 roku, mająca na celu współ-
pracę akademików, badaczy, studentów i techników w wymianie wiedzy i praktyk dotyczących
konserwacji nowych mediów. Natomiast profesjonaliści z Variable Media Network10 (zainicjo-
wanej również przez Fundację Langlois oraz Muzeum Salomona R. Guggenheima w Nowym
Jorku) wypracowali nowe formuły traktowania sztuki nowych mediów. Zrezygnowano z ich
klasyfikacji ściśle zależnej od rodzaju medium, na rzecz takiego ich opisu, w którym badano
nie „istnienie”, ale „zachowanie” (behaviour) dzieła sztuki. Zwrócono uwagę na to, w jaki spo-
sób wszystkie komponenty dzieła, poprzez swoje działanie i zachowanie, tworzą znaczenie,
jak - bez względu na nośnik i medium - praca „działa”. Dzieło może być po prostu określane
przez to, czy jest instalowane, reprodukowane, przedstawiane, interaktywne, zakodowane itp.
itd., czyli przez to, co i dlaczego się z nim dzieje11. Jest to w zgodzie z postmedialną wizją sztuki,
którą Rosalind Krauss zaprezentowała w swojej książce Voyage on the North Sea. Art in the Age
of Post-Medium Condition (2000). Autorka pokazała, że myślenie w kategoriach medium jest
obecnie anachroniczne. Krauss uważa, że należy raczej zwrócić uwagę na funkcjonowanie
dzieła i to, co łączy je z innymi pracami, niż na ścisłe rozróżnianie mediów12.
Do innych programów, na które warto zwrócić uwagę, należy Inside Installations: The
Preservation of Installation Art13, trójroczny projekt rozpoczęty w 2004 roku, polegający na
7 HowardWise, Electronic Arts Intermix, Inc. At the Leading Edge ofArt [online], 1973, s. 8 [dostęp: 25 listo-
pada 2013], dostępny w Internecie: <http://eai.org/user__files/supporting_documents/leadingedge.pdf>.
8 Strona internetowa: www.tate.org.uk/about/projects/matters-media-art.
9 Strona internetowa: www.docam.ca.
10 Strona internetowa: www.variablemedia.net.
11 Caitlin Jones, Variable Media: Case Study from the Guggenheim Museum [online], wykład wygłoszony
17 stycznia 2006 r., [dostęp: 15 listopada 2013], dostępny w Internecie: <http://www.docam.ca/en/seminars/seminar-
2006/141-variable-media-case-study.htmL.
12 Rosalind Krauss, Voyage on the North Sea. Art in the Age of Post-Medium Condition, New York 2000.
13 Strona internetowa: www.inside-installations.org.