Schedius, Elias: Eliae Schedii De Di[i]s Germanis, Sive Veteri Germanorvm, Gallorvm, Britannorvm, Vandalorvm Religione Syngrammata Quatuor (Amstelodami, 1648) [Cicognara, 4746]

Dedicatio.

prios habere permisit. Sed magifiratus ac Prin-
cipes in annos singulos gentibus & cognatio-
nibus hominum, qui una coierunt, quantuin eis
&quoloco visumerat, attribuebantagri, at-
que anno post alio transire cogebant, ne latos fi-
nes parare studerent, potentioresque poss'esisio-
nibushumiliores expellerent; neve accuratius
ad frigora atque sestus vitandos sedisicarent, ne
qua oriretur opum cupiditas , quaex re fadlio-
nes & dissensiones nascerentur, ut animi sequi-
tate plebem continerent, cum suas quisque opes
cum potentissimis asquari videret. Cumque nul-
la re magis, quam religione hominum animos
coalescere optime sciret , suos in patrio veri
D e i cultu & adoratione retinere satasebat.
Ideoque lucos & nemora, pro more illorum
temporum , in quibus res divina fieret, conse-
crabat. Arbitrabatur enim,cceleste Numen pro
magnitudine sua nec parietibus cohiberi, nec
in ullam vel hominis velssux^ alterius rei spe-
ciem vultumve assimulari posse aut debere.
Tandem cum bene sapienterque annos centum
septuaginta sex in regno explesset (sitx enim
plus quam ducentos complevit) ex hac vita
migravit, anno orbis ab aquis liberati supra tre-
centesimum septimo. Et quoniam ob merita
suarum virtutum & munerum charus erat his,
quibus imperaverat j magnura sui mortuus illis
* * desi-