Studia Waweliana (2.1993)

1. Katedra na Wawelu. Srebrny kielich, srebrna patena, złoty pierścień i kościany paciorek z grobu
biskupa Maura. Stan z roku 1979. Ze zbiorów Archiwum PZS (fot. S. Michta)

miejscami poniżej 1 mm, grubość blachy srebr-
nej w zagłębionym zwierciadle dochodzi do
1.3 mm. Blacha srebrna na zewnętrznym obrze-
żu wykazuje liczne mikropęknięcia. W związku
z tym jest bardzo krucha.

Powierzchnia czaszy kielicha była pokryta nie-
równomierną warstwą produktów korozji o za-
barwieniu szarofioletowym, zidentyfikowanym
jako chlorki srebra AgCl (patrz niżej opracowa-
nie wyników badań chemicznych). Na zewnętrz-
nej stronie kielicha stwierdzono również obec-
ność siarczków srebra. We wnętrzu kielicha znaj-
dują się wydzielenia krzemianowe, widoczne na
fig. 1. Na fotografiach (fig. 1, 2, 3 i 7) pokazano
kielich bezpośrednio po wydobyciu z grobu i

przed przystąpieniem do zabiegów konserwator-
skich.

Podstawową przyczyną zniszczenia kielicha
jest niewątpliwie długi kontakt z rozkładającymi
się zwłokami. Niemałą rolę odegrały czynniki
mechaniczne, takie jak zapadnięcie nakrywy gro-
bowca. Nie można również pominąć długiego
okresu, jaki upłynął od wydobycia kielicha do
momentu oddania go do konserwacji.

Patena srebrna (fig. 5) była pokryta zieloną
warstwą korozyjną składającą się w 85% z za-
sadowych węglanów miedzi. Obecność na jej po-
wierzchni tak dużej ilości związków miedzi wy-
nika z obecności miedzi w stopie srebrnym uży-
tym do wykonania pateny (zob. tab. 1).

32