Studia Waweliana (2.1993)

ra, jak się okazało, była spowodowana przez zna-
cznie zaawansowaną korozję międzykrystaliczną.

KONSERWACJA SREBER WYKOPALISKOWYCH

Wybór metody konserwacji uzależniony jest
od: składu chemicznego stopu użytego do wyko-
nania przedmiotu, rodzaju dekoracji oraz stopnia
zniszczenia będącego wynikiem wpływu środowi-
ska, w którym obiekt znajdował się przez dłuż-
szy czas.

W przedmiotach wykopaliskowych w produk-
tach korozji identyfikuje się następujące związki
chemiczne: AgCl — o odcieniu szarofioletowym;
Ag2S — o kolorze czarnym, może pochodzić od
dekoracji niello; CuC03 • Cu(OH)2 — o odcieniu
ciemnozielonym pochodzącym od miedzi stano-
wiącej dodatek stopowy. Archeologiczne srebra
charakteryzują się na ogół dużą kruchością zwią-
zaną z korozją międzykrystaliczną, jak również
z naturalnym procesem starzenia srebra. W przy-

padku dobrze zachowanych przedmiotów sre-
brnych produkty korozji można usuwać metoda-
mi chemicznymi i elektrolitycznymi. W wypadku
znacznie zaawansowanej korozji sreber anty-
cznych, wykopaliskowych, metody chemicznego
usuwania produktów korozji spowodowałyby
zwiększenie kruchości metalu.

KONSERWACJA KIELICHA I PATENY

W związku z dużą kruchością metalu posta-
nowiono, że konserwacja kielicha i pateny zo-
stanie przeprowadzona za pomocą metody elek-
trolitycznej redukcji konsolidującej, którą zasto-
sowano po raz pierwszy w Muzeum Brytyjskim
do konserwacji srebrnych elementów liry
z Ur 3. Do elektrolitycznej konsolidacji wykorzy-
stano prąd częściowo wyprostowany, o charak-

3 R. M. Organ, The Reclamation of Wholy Mine-

.36