DOI Artikel:
Miziołek, Jerzy: "Sacrarium fieri pulchrum, firmum ac solidum": wawelskie tabernakulum Padovana
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19898#0077
mmii- *■ —rm ilfśmfmtiTmatiltttHN^'~iimwim-'mi <t -■ ^-^^ ^SI^HHI&yHii
25. Ołtarz w kaplicy biskupa Tomickiego w katedrze
na Wawelu (fot. S. Kolowca)
24. Arabeska, fragment fig. lOa (fot. J. Langda) kład odnaleźć można w kościele San Marco w
Wenecji. Jest nim ołtarz-tabernakulum Lorenza
stały jednak w różnych partiach tabernakulum, Bregno z r. 1518, który mógł być dobrze znany
a nie na jednej płycie, jak to widzimy w Kra- Padovanowi5S. Ponad sportello z dwoma adoru-
kowie. Elementem wspólnym są natomiast pro- jącymi aniołami widzimy relief przedstawiający
mienie emanujące od Boga Ojca oraz Gołębicy brodatego Boga Ojca z podniesionymi do góry
Ducha Św., która oświeca nimi krzyż lub spor- obydwoma rękami. Trójkątny nimb, na tle któ-
tello umieszczone poniżej. re§° ukazana jest Jego głowa, nie pozostawia
Niezwykle ważny dla naszych rozważań przy- wątpliwości, że jest to Trójca Sw. (fig. 27).
55 Zob. A. Markham Schulz, Giambattista and
Lorenzo Bregno. Venetian Sculpture in the Hight Re-
naissance, Cambridge 1991, tabl. 225 i 226; zob. też fig.
1 do tekstu na s. 177 nn. Odosobnione przykłady odna-
leźć też można w sztuce Toskanii i Rzymu: w Pieve
di San Piętro (Ripoli koło Florencji) i w SanfAgostino
(Rzym); zob. C a s p a r y, Ancora sui tabernacoli eucari-
stici..., fig. 6 i 7. Takie rzadkie przedstawienie Trójcy Sw.
wiązać się może z głębszymi treściami ideowymi, co jest
zupełnie prawdopodobne wobec faktu, że nie tylko sam
Tomicki był człowiekiem znakomicie wykształconym,
ale nadto otaczał się teologami i stymulował wydawa-
nie tekstów Ojców Kościoła ■— o tym aspekcie działal-
ności biskupa krakowskiego pisze L. Hajdukiewicz,
Księgozbiór i zainteresowania bibliofilskie Piotra To-
mickiego na tle jego działalności kulturalnej, Wrocław
1961, s. 114 i passim. Zob. też H. Barycz, Historia
Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu, Kra-
ków 1935, s. 155 nn.; S. Ł e m p i c k i, Biskupi polskiego
renesansu [w:] Idem, Wiek zloty i czasy romantyzmu
w Polsce, Warszawa 1992, s. 104 nn.
73
25. Ołtarz w kaplicy biskupa Tomickiego w katedrze
na Wawelu (fot. S. Kolowca)
24. Arabeska, fragment fig. lOa (fot. J. Langda) kład odnaleźć można w kościele San Marco w
Wenecji. Jest nim ołtarz-tabernakulum Lorenza
stały jednak w różnych partiach tabernakulum, Bregno z r. 1518, który mógł być dobrze znany
a nie na jednej płycie, jak to widzimy w Kra- Padovanowi5S. Ponad sportello z dwoma adoru-
kowie. Elementem wspólnym są natomiast pro- jącymi aniołami widzimy relief przedstawiający
mienie emanujące od Boga Ojca oraz Gołębicy brodatego Boga Ojca z podniesionymi do góry
Ducha Św., która oświeca nimi krzyż lub spor- obydwoma rękami. Trójkątny nimb, na tle któ-
tello umieszczone poniżej. re§° ukazana jest Jego głowa, nie pozostawia
Niezwykle ważny dla naszych rozważań przy- wątpliwości, że jest to Trójca Sw. (fig. 27).
55 Zob. A. Markham Schulz, Giambattista and
Lorenzo Bregno. Venetian Sculpture in the Hight Re-
naissance, Cambridge 1991, tabl. 225 i 226; zob. też fig.
1 do tekstu na s. 177 nn. Odosobnione przykłady odna-
leźć też można w sztuce Toskanii i Rzymu: w Pieve
di San Piętro (Ripoli koło Florencji) i w SanfAgostino
(Rzym); zob. C a s p a r y, Ancora sui tabernacoli eucari-
stici..., fig. 6 i 7. Takie rzadkie przedstawienie Trójcy Sw.
wiązać się może z głębszymi treściami ideowymi, co jest
zupełnie prawdopodobne wobec faktu, że nie tylko sam
Tomicki był człowiekiem znakomicie wykształconym,
ale nadto otaczał się teologami i stymulował wydawa-
nie tekstów Ojców Kościoła ■— o tym aspekcie działal-
ności biskupa krakowskiego pisze L. Hajdukiewicz,
Księgozbiór i zainteresowania bibliofilskie Piotra To-
mickiego na tle jego działalności kulturalnej, Wrocław
1961, s. 114 i passim. Zob. też H. Barycz, Historia
Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu, Kra-
ków 1935, s. 155 nn.; S. Ł e m p i c k i, Biskupi polskiego
renesansu [w:] Idem, Wiek zloty i czasy romantyzmu
w Polsce, Warszawa 1992, s. 104 nn.
73