1. Tadeusz Kuntze, Chrystus przed Piłatem, Państwowe Zbiory Sztuki
na Wawelu (fot. S. Michta)
powrót, lecz tym razem jako utwór Szymona Cze-
chowicza 4. Wszystkie owe momenty sprawiają,
że nie sposób nad tym dziełem przejść obojętnie,
nie wniknąwszy w zagadnienia z nim związane.
Wawelski obraz (olejny na płótnie, o wymia-
rach 120 X 89 cm) przenosi nas w odległy histo-
ryczny wymiar czasu, przywołując dramatyczną
scenę sądu nad Chrystusem, a właściwie najważ-
niejszy moment procesu, kiedy to prokurator
4 W Księdze Inwentarzowej Państwowych Zbiorów
Sztuki na Wawelu obraz figuruje pod nr. 666 jako dzie-
ło Szymona Czechowicza.
Judei, Poncjusz Piłat — jak pisze w Ewangelii
św. Jan — „wyprowadził Jezusa na zewnątrz
[zamku] i zasiadł na krześle sędziowskim, na
miejscu, zwanym Kamienny Bruk, a po hebraj-
sku Gabbata. A był to dzień Przygotowania Pa-
schy, około szóstej godziny"- (11. 13—14).
Ujrzawszy w pewnej chwili — wg słów św. Ma-
teusza — „że zgiełk się wzmaga, wziął wodę,
umył ręce przed ludem i rzekł: »Nie jestem wi-
nien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz«"
(27. 24). Opisując ten epizod ewangeliści są
zgodni, że przed oblicze Piłata przywiedziono
Chrystusa, lecz nie wcześniej niż dopiero po ubi-
88
na Wawelu (fot. S. Michta)
powrót, lecz tym razem jako utwór Szymona Cze-
chowicza 4. Wszystkie owe momenty sprawiają,
że nie sposób nad tym dziełem przejść obojętnie,
nie wniknąwszy w zagadnienia z nim związane.
Wawelski obraz (olejny na płótnie, o wymia-
rach 120 X 89 cm) przenosi nas w odległy histo-
ryczny wymiar czasu, przywołując dramatyczną
scenę sądu nad Chrystusem, a właściwie najważ-
niejszy moment procesu, kiedy to prokurator
4 W Księdze Inwentarzowej Państwowych Zbiorów
Sztuki na Wawelu obraz figuruje pod nr. 666 jako dzie-
ło Szymona Czechowicza.
Judei, Poncjusz Piłat — jak pisze w Ewangelii
św. Jan — „wyprowadził Jezusa na zewnątrz
[zamku] i zasiadł na krześle sędziowskim, na
miejscu, zwanym Kamienny Bruk, a po hebraj-
sku Gabbata. A był to dzień Przygotowania Pa-
schy, około szóstej godziny"- (11. 13—14).
Ujrzawszy w pewnej chwili — wg słów św. Ma-
teusza — „że zgiełk się wzmaga, wziął wodę,
umył ręce przed ludem i rzekł: »Nie jestem wi-
nien krwi tego sprawiedliwego, wasza to rzecz«"
(27. 24). Opisując ten epizod ewangeliści są
zgodni, że przed oblicze Piłata przywiedziono
Chrystusa, lecz nie wcześniej niż dopiero po ubi-
88