DOI Artikel:
Gwizdałówna, Jadwiga: Domy wikariuszy na Wawelu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19892#0121
2. Plan sytuacyjny Wawelu wg stanu z końca XVIII wieku z wyróżnieniem domów wikariuszy:
A - domy istniejące; B - domy wyburzone w 2. połowie XVIII wieku (położenie domniemane, ustalone na podstawie
materiałów źródłowych); C - zabudowa miasteczka wawelskiego z końca XVIII wieku; D - studnie; 1 - dom Borka (nr 137);
2 - kamienica Pińczów (nr 156/157); 3 - dom Lipowiec (nr 147); 4-8 - domy wikariuszy pod murem zachodnim (nr 149-153);
9 - dom naprzeciw Psałterii (nr 143); 10-dom drewniany koło szkoły; 11 -dom drewniany pod wieżą Złodziejską; 12 —dom
drewniany w pobliżu kamienicy Pińczów; 13 - Psałteria (nr 139); 14-szkoła katedralna (nr 148); 15 - dom mansjonarzy
i rorantystów później wikariuszy (nr 158/159); 16 - dom kapitulny, obecnie Wikarówka (nr 160) (oprać, autorka)
od potrzeb i okoliczności, czasem co kilka miesięcy. Ale
notuje się też przypadki wieloletniego zamieszkiwania da-
nego domu przez tego samego wikariusza. Wtedy obiekt
był długo związany z określonym nazwiskiem, co obec-
nie pomaga w jego identyfikacji (np. dom Kotelskiego,
Kuropatwińskiego).
Protokoły z zebrań Kapituły Mniejszej rejestrujące
fakt przeprowadzenia opcji wraz z jej wynikiem, a więc
przydziału poszczególnych domów wikariuszom i zwią-
zane z tym zamiany rezydencji, pozwalają zorientować
się w lokalizacji tych obiektów i stanie ich zachowania.
Zestawienie domów z wykazem ich mieszkańców w la-
tach 1675-1695 (tab. 1), opracowane na podstawie akt
Kapituły Mniejszej27, z pozoru wydaje się mało znaczą-
ce, lecz okazało się ono bardzo pomocne przy identyfi-
kacji domów i zbieraniu informacji o nich na podstawie
wyszczególnionych warunków, na jakich wikariusz mógł
przejąć dom (zobowiązanie naprawy niektórych elemen-
tów według ustaleń wykonanej wcześniej rewizji budyn-
ku). Z tabeli 1 można także uzyskać dane odnośnie do
częstotliwości zmian użytkowników danego domu.
27 AKK, Cap. Min. Crac., ks. 2.
111
A - domy istniejące; B - domy wyburzone w 2. połowie XVIII wieku (położenie domniemane, ustalone na podstawie
materiałów źródłowych); C - zabudowa miasteczka wawelskiego z końca XVIII wieku; D - studnie; 1 - dom Borka (nr 137);
2 - kamienica Pińczów (nr 156/157); 3 - dom Lipowiec (nr 147); 4-8 - domy wikariuszy pod murem zachodnim (nr 149-153);
9 - dom naprzeciw Psałterii (nr 143); 10-dom drewniany koło szkoły; 11 -dom drewniany pod wieżą Złodziejską; 12 —dom
drewniany w pobliżu kamienicy Pińczów; 13 - Psałteria (nr 139); 14-szkoła katedralna (nr 148); 15 - dom mansjonarzy
i rorantystów później wikariuszy (nr 158/159); 16 - dom kapitulny, obecnie Wikarówka (nr 160) (oprać, autorka)
od potrzeb i okoliczności, czasem co kilka miesięcy. Ale
notuje się też przypadki wieloletniego zamieszkiwania da-
nego domu przez tego samego wikariusza. Wtedy obiekt
był długo związany z określonym nazwiskiem, co obec-
nie pomaga w jego identyfikacji (np. dom Kotelskiego,
Kuropatwińskiego).
Protokoły z zebrań Kapituły Mniejszej rejestrujące
fakt przeprowadzenia opcji wraz z jej wynikiem, a więc
przydziału poszczególnych domów wikariuszom i zwią-
zane z tym zamiany rezydencji, pozwalają zorientować
się w lokalizacji tych obiektów i stanie ich zachowania.
Zestawienie domów z wykazem ich mieszkańców w la-
tach 1675-1695 (tab. 1), opracowane na podstawie akt
Kapituły Mniejszej27, z pozoru wydaje się mało znaczą-
ce, lecz okazało się ono bardzo pomocne przy identyfi-
kacji domów i zbieraniu informacji o nich na podstawie
wyszczególnionych warunków, na jakich wikariusz mógł
przejąć dom (zobowiązanie naprawy niektórych elemen-
tów według ustaleń wykonanej wcześniej rewizji budyn-
ku). Z tabeli 1 można także uzyskać dane odnośnie do
częstotliwości zmian użytkowników danego domu.
27 AKK, Cap. Min. Crac., ks. 2.
111